Pochodna funkcji Przyrost argumentu na osi x powoduje przyrost wartości funkcji f na osi y. Niech funkcja f będzie określona w pewnym otoczeniu ustalonego punktu x0 oraz niech "x oznacza przyrost argumentu. Niech "y oznacza odpowiadający mu przyrost wartości funkcji f. Wtedy f(x0 + "x) = f(x0) + "y Stąd "y = f(x0 + "x) - f(x0). Definicja 1. Niech funkcja f będzie określona w pewnym otoczeniu ustalonego punktu x0. Iloraz "y f(x0 + "x) - f(x0) = "x "x nazywamy ilorazem różnicowym funkcji f w x0 dla przyrostu "x. Definicja 2. Jeżeli istnieje granica skończona "y lim , "x0 "x to granicę tę nazywamy pochodną funkcji f w punkcie x0 i oznaczamy ją przez: dy f (x), . dx Przykład. Obliczyć z definicji pochodną funkcji f(x) = x2. Uwaga: Są funkcje (nawet ciągłe), które w pewnych punktach nie mają pochodnej - np. y = |x| w x0 = 0. Definicja 3. Funkcja ma pochodną w zbiorze A, gdy ma pochodną w każdym punkcie tego zbioru. Wzory Funkcja Pochodna funkcji Uwagi c 0 c " R xą ąxą-1 ą " R, x zależne od ą ax ax ln a a > 0, x " R ex ex x " R 1 loga x 0 < a = 1, x > 0
x ln a 1 ln x x > 0 x sin x cos x x " R cos x - sin x x " R 1 Ą tg x x = + kĄ, k " Z
cos2 x 2 1 ctg x -sin x x = kĄ, k " Z
2 Interpretacja geometryczna pochodnej funkcji f w punkcie. 1 Niech funkcja f bÄ™dzie ciÄ…gÅ‚a w pewnym otoczeniu ustalonego punktu x0 oraz niech P (x0, y0), Q(x0 + "x, y0 + "y). SiecznÄ… P Q nazywamy prostÄ… przechodzÄ…cÄ… przez punkty P i Q. KÄ…t na- chylenia siecznej do dodatniej półosi osi x wyraża siÄ™ wzorem "y tg Õ = . "x Podczas gdy Q przesuwa siÄ™ wzdÅ‚uż wykresu funkcji f w kierunku punktu P mamy "x 0. Zatem przy przejÅ›ciu granicznym otrzymujemy stycznÄ… do wykresu funkcji f w punkcie x0, której kÄ…t nachylenia do dodatniej półosi osi x wyraża siÄ™ wzorem: "y tg Ä… = lim = f (x0). "x0 "x Równanie stycznej do wykresu funkcji f w punkcie (x0, y0): y = f (x0)(x - x0) + f(x0) PrzykÅ‚ad. Napisać równanie stycznej do wykresu funkcji f(x) = ex w P = (0, 1). Twierdzenia o pochodnych Twierdzenie 1. Jeżeli funkcje f oraz g majÄ… pochodnÄ… wÅ‚aÅ›ciwÄ… w x, to a) (f(x) Ä… g(x)) = f (x) Ä… g (x), b)(f(x) · g(x)) = f (x) · g(x) + f(x) · g (x), (f(x) f (x)·g(x)-f(x)·g (x) c) ( ) = g(x) g(x)2 g(x) d) [(f(x))g(x)] = (f(x))g(x)(g (x) · ln(f(x)) + f (x) · ). f(x) sin x PrzykÅ‚ady y = , y = x2 · ex, y = xsin x. x Twierdzenie 2. Jeżeli funkcja y = f(x) ma pochodnÄ… wÅ‚aÅ›ciwÄ… w x0 oraz funkcja g(y) ma pochodnÄ… wÅ‚aÅ›ciwÄ… w y0 = f(x0), to [g(f(x))] = g (f(x)) · f (x) PrzykÅ‚ady y = log2(x3+x2-9), y = ln(3x-4), y = sin(2x2-5), y = (2x+3)4, y = esin x. Pochodne wyższych rzÄ™dów Pochodna f (x) funkcji f(x) jest także funkcjÄ…, a zatem, możemy liczyć z niej pochodnÄ…. Definicja 4. Niech f (x) bÄ™dzie funkcjÄ… okreÅ›lonÄ… w pewnym otoczeniu punktu x0 i majÄ…cÄ… w nim pochodnÄ…. Wówczas f (x) = [f (x)] . Definicja 5. Niech f(x) majÄ…cÄ… pochodne do n-tego rzÄ™du w pewnym otoczeniu punktu x0. Wówczas f(n)(x0) = [f(n-1)(x0)] . PrzykÅ‚ady (3x4 + 1) , (e3x · cos 2x) , sin5x. 2