Mandrake Linux 8.0 Traktopel
  Strefa Linuksa Strona główna  |  Spis treści  |  O autorze  |  Księga gości  |  Sonda  |  Forum  |  Reklama  |  Kontakt  |  Linki   |  System Mandrake Linux jest największym konkurentem Red Hata. Opiera się na Red Hacie, dziedzicząc najlepsze jego cechy i zachowując kompatybilność, dodając jednak bardzo dużo od siebie. Jest wyjątkowo łatwy w instalacji i konfiguracji. Optymalizowany jest na Pentium, co daje pewien wzrost szybkości. Już od wczesnych wersji istniało polskie tłumaczenie instalatora, o czym w Red Hacie można tylko pomarzyć. Do testów wziąłem dystrybucję Mandrake 8.0 Traktopel, zamieszczoną w numerze 6/2001 LinuxPlusa. Instalacja Od razu po uruchomieniu instalatora z płyty bootowalnej oko cieszy piękny, estetyczny, graficzny interfejs. Pierwszą rzeczą, o którą pytał instalator, był język. W olbrzymiej liście języków znalazł się polski, więc zaznaczyłem go i poszedłem dalej. Następnie tradycyjne już pytania o klawiaturę i mysz... Po nich pojawia się partycjoner. I to nie byle jaki. Bardzo ładny, z gustem zrobiony interfejs przypominający trochę PartitionMagic pozwala na łatwe zbudowanie efektywnej tablicy partycji. Pozwala również na użycie urządzenia loopback na partycji windowsowskiej, co jest rzadkością. Po udanym (oby! :) partycjonowaniu mamy możliwość wyboru pakietów. Można wybrać "zestawy funkcjonalne" takie jak: praca w Internecie, praca w konsoli, programowanie, gry, praca naukowa, KDE, GNOME, serwer WWW, FTP, DNS, poczty (znany i ceniony, szybki i bezpieczny Postfix), grup dyskusyjnych... Można również samemu wybrać pakiety do instalacji. Po przebrnięciu przez listę pakietów można się odprężyć, gapiąc się w głupie napisy rodem z instalacji Windows (ale przynajmniej nie są to beznadziejne slogany reklamowe Microsoftu:). Po przydługawej instalacji pakietów instalacja jest dokańczana. Wpierw następuje pytanie o hasło roota i konta użytkowników oraz poziom zabezpieczeń (radzę wybrać Średni, inaczej dla zwykłych użytkowników większość katalogów będzie zablokowana!). Potem następuje... konfiguracja sieci. Znakomity program konfiguracyjny pozwala na łatwe skonfigurowanie sieci lokalnych, modemów analogowych, ISDN, łącz DSL/ADSL czy kablówek. Następnie konfigurujemy drukarkę (duży wybór sterowników), kartę dźwiękową (zwykle autodetektowana) i graficzną (też autodetektowana!). Mamy możliwość wyboru instalowanej wersji X Window, a także (dla niektórych kart graficznych) włączenia sprzętowej akceleracji! Konfiguracja X Window jest tu beznadziejnie prosta - łatwiej się już nie da. Następnie konfigurujemy bootloadera. Ciekawostką jest fakt, że możemy wybierać z trzech różnych "obrazów" bootloaderów (LILO tekstowy, LILO graficzny, GRUB). Po zrobieniu tego pozostaje tylko restart. Użytkowanie System startuje w całości w trybie graficznym, wszystko utrzymane w estetycznej oprawie Mandrake'a. Kiedy system już się uruchomi, mamy możliwość korzystania z zainstalowanego oprogramowania. A jest tego sporo: kompletne środowiska KDE2 i GNOME 1.4 (wraz z Evolution i Nautilusem!), ponad dziesięć menedżerów okien, mnóstwo oprogramowania do różnych zadań, serwery sieciowe, czy nawet gry - wszystko to pod ręką. Nie uświadczyłem żadnych problemów z obsługą. Konfiguracja Pod względem "tradycyjnej" konfiguracji (ręczna instalacja pakietów, skrypty startowe, pliki konfiguracyjne) Mandrake jest całkowicie zgodny z Red Hatem, więc rozpisywać się nie muszę :P. Ważniejsze jest oprogramowanie do konfiguracji w trybie graficznym. Mandrake jest wyposażony w szczególny program tego typu - Centrum Sterowania Mandrake, które pozwala za pomocą kilku kliknięć skonfigurować wyjątkowo dużo elementów systemu: czcionki, partycje, inicjalizację systemu, pakiety, użytkowników, sprzęt, połączenia z Internetem, udostępnianie połączeń, zabezpieczenia czy firewall - wszystko to jest dostępne z zunifikowanego interfejsu Centrum, które moim zdaniem jest niezwykle ciekawym elementem systemu, który może przysporzyć mu zwolenników. Zakończenie Instalując Mandrake'a 8.0 byłem niezwykle zaskoczony, jaki niezwykły postęp dokonał się w dystrybucjach "łatwych" (przez rok używałem Debiana). MDK okazał się być systemem wyjątkowo przyjaznym dla użytkownika. Mogę go polecić każdemu chcącemu zacząć swoją przygodę w świecie Linuxa. Strona testowana z Mozillą 0.9.1, Konquerorem, Lynxem, Linksem oraz IE 5.5.










w górę


Copyright © 2000-2001 Marek Materzok  Wszelkie Prawa Zastrzeżone.