Klucze IPC






















Next: Polecenie ipcs
Up: Podstawy
Previous: Identyfikatory IPC
  Contents





Klucze IPC



Aby otrzymać unikalne ID musimy posłużyć się kluczem. Klucz musi
zostać uzgodniony przez procesy klienta i serwera. Jest to pierwszy krok przy
tworzeniu aplikacji klient/serwer.


Kiedy używasz telefonu: aby dodzwonić się do kogoś musisz znać jego numer.
Dodatkowo, operator telefoniczny musi wiedzieć w jaki sposób połączyć ciebie.
Kiedy ta osoba odbiera tworzone jest połączenie.


W wypadku IPC Systemu V 'telefon' odpowiada bezpośrednio typowi używanego obiektu.
'Operator telefoniczny', lub metoda połączenia może być przyporządkowana kluczowi IPC.


Klucz może być za każdym razem ten sam, zakodowany w aplikacji. Jednak ma to swoją
wadę - istnieje możliwość, iż jest on już używany. Często korzysta się z funkcji
ftok() w celu utworzenia wartości klucza, który ma być użyty przez klienta i serwer.



FUNKCJA Z BIBLIOTEKI: ftok();

PROTOTYP: key_t ftok ( char *ścieżka, char proj );
ZWRACA: nową wartość klucza IPC jeżeli sukces
-1 - błąd, wartość errno odpowiada wywołaniu stat()


Zwracaną wartością jest klucz utworzony na podstawie kombinacji numeru i-węzła
i podrzędnego numeru urządzenia z pliku podanego w pierwszym argumencie wraz z
identyfikatorem projektu podanym jako drugi argument. To nie gwarantuje
unikalności, jednak aplikacja może sprawdzić czy nie zachodzi kolizja i powtórzyć
generację klucza.



key_t mójklucz;
mójklucz = ftok("/tmp/mojaapp", 'a');


W powyższym przykładzie klucz tworzony jest z kombinacji katalogu /tmp/mojaapp
z literą 'a'. Inną możliwością jest użycie bierzącego katalogu:



key_t mójklucz;
mykey = ftok(".", 'a');


Algorytm generacji klucza jest całkowicie zależny od programisty. Do póty, do póki
nie dopuszcza się do przypadku wyścigu, powieszenia (deadlocks) procesu każda metoda
jest dobra. W celu demonstracyjnym używamy ftok() zakładamy, że każdy klient
posiada unikalny katalog 'domowy', a to powinno dać nam wystarczające klucze.


Choć wartość klucza jest odbierana, używana jest w póżniejszych wywołaniach systemowych
w celu tworzenia lub dostępu do obiektów IPC.













Next: Polecenie ipcs
Up: Podstawy
Previous: Identyfikatory IPC
  Contents



2000-03-01