NAN BEI WUSHU SHAOLIN SANDA TAI CHI CHUAN BAGUA XINGYI4
NAN BEI WUSHU SHAOLIN SANDA TAI CHI CHUAN BAGUA XINGYI
mmLoadMenus();
- ARTYKUŁY -
2005-06-27 Xingyiquan - Skuteczna walka (część 3)Podstawowa idea wewnętrznych sztuk walki – osiąganie bezruchu w ruchu i zachowanie ruchu w bezruchu – wynika bezpośrednio z zasady yin-yang. Tak jak cała natura dąży do zachowania równowagi między yin i yang, tak człowiek pragnący skoordynować ciało i umysł musi się nauczyć rozróżniać bezruch od ruchu.Ćwiczenia San Ti Shi – w pozycji stojącej – rdzeń nowoczesnego Xingyiquan, zostały wprowadzone przez Guo Weihana. Ich celem jest zjednoczenie ciała z umysłem zgodnie z zasadą sześciu harmonii: Xin – Yi (Umysł – Intencja); Yi – Qi (Intencja – Energia); Qi – Li (Energia – Siła). Do czego służą te ćwiczenia? Otóż opanowanie umiejętności trwania w bezruchu prowadzi do koordynacji ciała. Dopóki nie nauczymy się doskonałego bezruchu, jakaś część naszego ciała będzie się zawsze poruszała za mało albo za dużo, albo nie tak, niwecząc skuteczność ruchu. Wyprowadzenie ruchu z bezruchu pozwala nam ten ruch kontrolować. Umysł jednoczy się z ciałem i powstaje ruch kontrolowany. O wiele łatwiej osiągnąć stan zjednoczenia w bezruchu. Ćwicząc zatem bezruch, osiągamy kontrolę nad ciałem, jednoczymy ciało z umysłem, na koniec wyprowadzamy skuteczny ruch, a więc jesteśmy skuteczni w walce. Istnieje jeszcze jeden niezwykle ważny czynnik, którego uczymy się w pozycji stojącej. To równowaga. Ciało pozostające w równowadze „zakorzenia się” pozostając jednocześnie rozluźnione. Zachowanie takiej pozycji jest niezwykle ważne w stylach wewnętrznych, a i wielu zewnętrznych. Szczególnie zaś jest ważne w systemie Xingyiquan, w którym ciało porusza się jedną zwartą bryłą i zachowanie pozycji jest warunkiem podstawowym tej sztuki. Podczas ćwiczeń San Ti Shi, umysł naturalnie się wycisza. Można się wtedy skupić na prawidłowej postawie i równowadze. Dlatego też praktykujący powinni ćwiczyć stanie regularnie i jak najdłużej. To jedyna droga do osiągnięcia wyższych umiejętności. Niektórzy późniejsi mistrzowie rozpoczynali naukę Xingyiquan od stania przez pierwsze dwa, trzy lata treningu. Dopiero potem przystępowali do kolejnych ćwiczeń. Praktykując San Ti Shi trzeba przestrzegać pewnych zasad, bowiem zła pozycja nie prowadzi do sukcesu. Z punktu widzenia mechaniki ciała, należy kierować się tak zwanymi zasadami trzech, a są to kolejno: San Ding (zasada trzech uniesionych do góry: „ding” – do góry, uniesiony, wzniesiony) - Głowa – broda prosto, kość ciemieniowa do góry, naciągnięty kark (towarzyszy temu myśl: „głowa do nieba”), - Dłoń – wysunięta do przodu, naciska do przodu i po skosie w dół, - Język – przywiera do podniebienia. San Kou (zasada trzech łuków; „kou” – łuk, część koła) - Barki – zaokrąglone, wyobrażamy sobie, że ciało jest puste w środku. Daje to lepszy przepływ energii, która swobodnie dopływa do łokci, dłoni i całych pleców, - Plecy – zaokrąglone, gwarantują siłę w stopach, które są „wrośnięte w ziemię”, - Zęby – złączone, zapewniają dopływ energii do kości i ścięgien. Dzięki temu nie sposób poruszyć tak stojącego człowieka w żadną stronę. San Yuan (zasada trzech zaokrąglonych; „yuan” – koło, kula) - Zaokrąglone plecy (i kręgosłup) – energia przesuwa się w górę po kręgosłupie od kości ogonowej; dzięki temu siła dociera do dłoni, - Klatka piersiowa zaokrąglona i „zapadnięta” – energia swobodniej spływa do dantian, środek ciężkości przenosi się z klatki piersiowej do podbrzusza, - Dłoń wysunięta do przodu, ułożona w „paszczę tygrysa". Równocześnie, praktyka San Ti Shi, polega na pracy „wewnętrznej”, pracy umysłu. Zhou shen to praca z energią Qi, podczas której, utrzymując pozycję San Ti Shi, wyobrażamy sobie, że: - nasze ciało jest wpisane w koło, - dla utrzymania harmonii i równowagi mamy trzy punkty podparcia – nogi, głowa, ręce, - energia krąży w górę wzdłuż kręgosłupa, po zewnętrznej linii ciała, - ciało znajdujące się wewnątrz koła „napiera” we wszystkich kierunkach, - w umyśle ćwiczącego energia wynikająca z naporu ciała, powinna wykraczać daleko poza koło. W prawidłowej pozycji San Ti Shi należy zwrócić szczególną uwagę na następujące elementy: 1. ciężar ciała powinien być rozłożony w proporcjach 30-40% – noga z przodu i 70-60% – noga z tyłu, 2. obowiązują trzy linie proste łączące: palce dłoni ze stopą wysuniętą do przodu; przód kolana z tyłem pięty nogi wykrocznej; biodro z piętą nogi zakrocznej; 3. wyprostowany kręgosłup, szyja wyciągnięta do góry, 4. biodra schowane pod siebie, 5. obie dłonie „naciskają” z taką samą siłą zgodnie z zasadą yin-yang. W następnym numerze: Wu Xing Quan – podstawowe techniki Xingyiquan Autor: Kuba Dutkiewicz / Ewa Pfeifer Konsultacja merytoryczna: Zhang Feng Jun POWRÓT