25 niedziela zwykła, rok C




A:hover {
FONT-WEIGHT: bold; COLOR: #dccd47
}








strona
główna nowości   email  księga gości      ogłoszenia  dyskusja   
reklama-banery
chat




25 niedziela
zwykła, rok C
            
Bracia i siostry każdy człowiek, każdy z nas, dziecko może mniej,
bo bardzo ufa swoim rodzicom i czuje się bezpieczne, ale młodzieniec,
panna, mężczyzna, kobieta, ojciec, matka, babcia, dziadek – wszyscy
myślimy o swojej przyszłości, zabiegamy o to by była dobra. Bo przyszłość
to jutro, pojutrze. Któż z nas nie chce doczekać szczęśliwie nowego dnia?
Każda nowa minuta, godzina, która w dużym stopniu jest od nas zależna,
każdy dzień, każdy nowy rok odkrywa nam przyszłość. Dobrze jest kiedy
zastanawiamy się nad przyszłością, bo tylko ptaki niebieskie nie sieją a
żniwują. Niestety skrzydeł jeszcze nie mamy, więc ptakami nie
jesteśmy.
W
dzisiejszej Ewangelii, Pan Jezus zwraca uwagę na to, że tak jak myślimy,
troszczymy się i zabiegamy o naszą przyszłość na ziemi, tak samo winniśmy
myśleć, troszczyć się i zabiegać o nasze wieczne szczęście, o niebo.
Wielkie prawdy Jezus
przekazywał w przypowieściach, a bez przypowieści nic nie mówił.
Przypowieść to taki gatunek literacki, w którym postacie, wydarzenia są
nosicielami przykładów i prawd uniwersalnych. Przypomnijcie sobie
chociażby przypowieść o synu marnotrawnym, który wraca w ramiona
miłosiernego ojca, przypowieść o zagubionej owieczce i dzisiejsza
przypowieść o niesprawiedliwym rządcy, który rozdaje nie swoje.
Przypowieści mają to do siebie, że za pomocą prostych obrazów, które
szybko wpadają w pamięć, przekazywane są nam ważne i głębokie treści.
Pozwólcie, że ja również
posłużę się dziś pewną bajką, prostym porównaniem, które niesie w sobie
głęboką prawdę.  Będzie nam
bliskie, bo jest jakby z naszego podwórka: o stawie, o łowieniu ryb. Otóż
w pewnym stawie żyły trzy ryby. Pierwsza z nich była bardzo inteligentna,
druga – trochę mniej sprytna, zaś trzecia – leniwa i głupia. Staw położony
był na odludziu, ryby więc żyły sobie spokojnie. Pewnego dnia pojawili się
na brzegu rybacy i rozmawiali o tym, w jaki sposób będą łowić ryby. Nasze
zaś trzy ryby wszystko słyszały. Pierwsza z nich słysząc o
niebezpieczeństwie popłynęła od razu w kierunku ujścia strumyka do stawu i
tam się ukryła. Druga ryba, ta mniej sprytna, czekała niewiadomo na co.
Kiedy rybacy zarzucili sieci, wtedy zrozumiała co się szykuje. Pomyślała
chwilkę i wypłynęła brzuchem do góry na powierzchnię wody. Kto łowi
zdechłe ryby? W ten sposób uratowała swoje życie. A co z trzecią rybą?
Głupia i leniwa ryba zrozumiała całą sytuację zbyt późno, wtedy kiedy
znalazła się w sieci. Pływała tam i z powrotem, rzucała się na lewo i
prawo! Na nic! Skończyła na patelni.
Każda
ryba, wiedząc co jest grane, na swój sposób zabiegała o swoją przyszłość,
niestety jedna już za późno, kiedy znalazła się w sieciach zła. W naszym
życiu bywa podobnie, myślimy, kombinujemy, szarpiemy się, różnie walczymy
o nasze jutro, o jutro naszych rodzin. W rozmaite sposoby zabiegamy o
swoją przyszłość.
W
dzisiejszej Ewangelii Jezus opowiada o zarządcy. Który też walczył o swoją
przyszłość. Do której z tych trzech ryb jest on podobny? Przyszłość
zarządcy jest w niebezpieczeństwie. Jak umiał się odnaleźć w niełatwej
sytuacji i wyjść z niej cało? Rządca wiedział, że kończy się czas
trwonienia majątku jego pana. Sprawa wyszła na jaw. Zostaje wezwany, by
zdać sprawę ze swego zarządu. Boi się i utraty pracy, i przyszłości.
Jednak udało mu się jeszcze wyjść cało, chodź to, co czyni jest
nieuczciwe, ale w oczach ludzi roztropne.
Chrystus stawia go nam
dziś, nie jako wzór uczciwości, bo był złodziejem, nie pochwala go Pan za
jego oszustwo, ale za umiejętność zatroszczenia się o swoją przyszłość,
jest dla nas wzorem troski zabiegów o przyszłość.
Bracia
i siostry, młodzi przyjaciele Chrystusa, niech nam nie będzie obojętna
przyszłość. Bądźmy roztropni i zapobiegliwi w sprawach dotyczących naszej
ziemskiej przyszłości, ale również tak samo musimy dbać o nasze zbawienie,
szarpmy się z grzechem, stawiajmy opór złu w nas samych w naszych
rodzinach, w parafii.
Chciałoby się po ludzku
powiedzieć cóż za zbieg okoliczności, przecież dziś dzień wyborów,
wybieramy naszą przyszłość, lecz pamiętajcie nie dbają dobrze o naszą
przyszłość ci politycy, którzy nie dbają o niebo, którzy nie dbają o swoje
zbawienie, którzy nie liczą się z Chrystusem. Tylko z perspektywy nieba,
możemy dobrze żyć na ziemi, tylko z perspektywy nieba ziemia ma sens! Bez
nieba ziemia jest tylko doliną płaczu, i bólu, bo poza Chrystusem jest
tylko śmierć, nieuczciwość, dzielenie się - owszem – ale nieswoim, jak ten
nieuczciwy zarządca! Poza Chrystusem jest tylko nienawiść o której dziś
tak głośno. Prawdziwym antidotum może być tylko Miłość i to pisana z dużej
litery.
Na
samym początku powiedziałem, że dzieci chyba najmniej myślą o swojej
przyszłości, bo taka jest natura dziecka, nie zabiegają o nią, bo bardzo
ufają swoim rodzicom i czują się bezpieczne, i wiedz, że oni chcą dla nich
jak najlepiej. Bracia i siostry ufajmy również i my trochę bardziej
naszemu Ojcu, tylko w jego ramionach będziemy bezpieczni, i wtedy On sam
zatroszczy się o to, co dla nas najlepsze. Im człowiek bardziej odchodzi
od Boga tym więcej gada, tym więcej trzepoce się, jak ta głupia i leniwa
ryba, tym piękniejsze pisze programy na przyszłość, ale tak w gruncie
rzeczy lęka się jutra bardziej niż inni, bo jutro nie opiera się wyłącznie
na ludzkiej kalkulacji, głupcze jeszcze dziś przyjdę po twoją duszę.
Chryste prosimy Cię,
obyśmy zawsze umieli wybierać Ciebie, który dajesz prawdziwe
bezpieczeństwo i kreślisz nam z nieba jasną przyszłość.
 
                                               
                       
                       
AMEN