nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
Nieoficjalne tłumaczenie
By LizziElizabeth & Killowa
Rozdział 5
Kiedy Jacob wychodzi, mogę spróbować zasnąć, więc mogę śnić- i
mogę mieć inny koszmar. Ale próbuję, biorę zupełnie nową butelkę z
paczuli i olejkami lawendowymi. Zamiast dąsać się z powodu tego, że
nie mogę zasnąć rozważam o Clarze- o jej imieniu, jej zapachu
karmelowym i o mojej ręce, gdy to dotknęła. Resztę mojego dnia
spędzam na plaży, siedząc na ganku, grając w siatkę, jedząc zupę z
owoców morza. Od czasu do czasu, przypominam sobie o Clarze.
Nawet pokrywam wierzchołek swojej nocy, daleko przez pokrywanie
tuszem olbrzymiego C kapitałowego na mojej ręce specyficzne sny- o
Clarze.
Budzę się rano i dostaję dość wnikliwych informacji, tak ona po prostu
musi mi uwierzyć. Ale, kolejny raz, prawie w ogóle nie śpię. Kończę na
tym, że rzucam kołdrę z łóżka i kręcę się, czuwam też nad Dreą i
Amber. Gdy tylko czuję, że zaczęłam przysypiać, rośnie naprężenie w
mojej klatce piersiowej, jak drut, przypomina mi jaka zestresowana
jestem, jaka jestem zagrożona. Clara naprawdę może umrzeć- właśnie
prawie 2 lata temu umarła Veronica Leeman, lubiłam ją, lubiłam Maurę
trzy lata przed tym. Przeczucia obejmują mnie, ale zignorowałam
przeczucia o Maurze i koszmary spełniły się. Maura umarła. W
przypadku Veronicy też się sprawdziło. Rezultat- dwie dziewczyny
zmarły i mnie śmiertelnie przeraziły. Zamykam swoje oczy i
przewracam się w łóżku, zastanawiając się jak to jest, co zdarzyło się
Jacobowi w zeszłym roku, jak miał przeczucia coś na około
niebezpiecznego-ze-mną, a ja wciąż jestem zmuszona przypisywać
jego życie na swoją stronę. A co jeśli nie mam racji? Byłabym tu w
odpowiednim momencie? Muszę pomóc Clarze; nie mam wyboru. W
efekcie muszę zacząć dziś rano. Ubieram się i idę na spacer. Muszę
pobyć sama, natychmiast, jednak zwarte ciżby ludzi zaczynają
napychać się na plażę, pomimo wczesnej godziny, są ręczniki, leżaki i
paki pełne foremek na piasek, to jest trochę trudne. Jestem blisko
wody, idę wzdłuż mokrego piasku, szarpie moje stopu, próbuję
skoncentrować się na chlupotaniu wody, a nie na głosach turystów
wokół mnie. Wsłuchuję się. Jednak głos Clary ostrzega mnie- by
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
nieof.tłum:killowa&wojciechsylwia&LizziElizabeth
nikomu nie mówić. Ale nie mówić co? Albo komu? Lodowate uczucie
wraca do moich palców, przy myśleniu o Clarze. Zrobię wszystko co w
mojej mocy, do koktajlu daleko, ale to wygrało. Chłód podróżuje w górę
mojego ramienia i ponad moim ramieniem, przytulając się do mojej
siły. To dziwne. Wyciągam sweter mocno wokół mnie, ze strachu przed
zimnem. Gdy jestem wystarczająco daleko od ludzi, zatapiam rękę w
mokrym piasku i wciągam w płuca słone powietrze, robię wszystko co
w mojej mocy, aby zdusić zdenerwowanie w sobie. Patrzę w górę, w
kierunku słońca, wiedząc, że jeśli skupię dość swojej energii. Mogę
skoncentrować się na tym, co ważne.
Clara. Powtarzam w kółko jej imię, a następnie  wrzucam myśli w
mokrym piasku. Wyobrażam sobie słońce, wysyłające imię Clary,
ponad mną. Myślę, o niej- moja ręka, ramię i szyja przestają lekko
mrowieć od zimna.
Z kieszeni swojego swetra wyjmuję zaopatrzenie z pokoju- butelka
starych perfum, fioletowe pióro i kawałek papieru. Butelka została
wykąpana przy świetle księżyca. Usuwam jej korek i kładę na piasek,
przede mną, wyobrażam sobie; jak ciepłe powietrze oceaniczne
przenika przez otwór; nasłonecznienie; lubię ogień; spływając po
szklance.
Zdejmuję skuwkę z fioletowego pióra, a na skrawku papieru piszę
słowa: NIE MÓW NIKOMU, mając nadzieję, że fioletowy kolor pomoże
zdziałać coś na rzecz paranormalnej świadomości. Wsuwam papier do
butelki i kończę to z elementami ziemi i wody- powietrze ze
słonowodnego oceanu i z wilgotnej wody. Korkuję butelkę i podaję to
wiatrowi.  O duchu, duchu, błagam Ciebie- pomóż mi widzieć z
jasnością. Ofiarowuję Ci ziemię, wiatr i morze, błagam o odpowiedz
.
Całuję butelkę, a następnie wrzucam do oceany, jak najdalej. Ta wpada
w falę i zostaje pochłonięta w parę sekund, ale wpływ wynurza ją z
powrotem na powierzchnię. Butelka znowu leży u moich stóp. Rzucam
nią jeszcze raz, ale znowu wraca. Zamiast wyciągać ją z wody, decyduję,
że pozwolę butelce pływać wraz z nadchodzącym pływem. Może
powinnam ufać więcej swoim instynktom. Moje instynkty natychmiast
mówią mi, że muszę odnalez
ć Clarę.
Tłum. Rozdziału killowa
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)