00:00:04:movie info: XVID 544x288 25.000fps 706 MB
00:00:07:synchro do tej wersji S@D@M (oryginalne napisy "proper dvdrip xvid-saphire")
00:00:21:Mówi Bruce Davids z Londynu.
00:00:23:Miasto stoi w ogniu od niemieckich bomb|zrzuconych ostatniej nocy
00:00:27:przez hitlerowskÄ… Luftwaffe.
00:00:29:Z ruin odkopywane sÄ… trupy,
00:00:31:a we Francji armie niemieckie|czekają na to, aby ten kraj się poddał.
00:00:35:Ale oddziały angielskie walczą.
00:00:38:Na niebie młodzi chłopcy z RAF|walczą z siłami nazistowskimi,
00:00:43:które tylko rok temu napadły na Polskę,|przeszły przez Francje
00:00:47:i jako jedyny pozostawiły ten kraj|w konflikcie, który w wypadku przegranej
00:00:52:może zniszczyć Wolny Świat.
00:01:17:Wprowadzajcie ludzi.
00:01:20:Dobra, teraz wy, jazda.
00:01:29:Na bok, chłopaki. Uwaga na tył.
00:02:00:LONDYN 1940
00:02:05:Znalazłem ci cztery dodatkowe wagony.
00:02:08:- Dobrze.|- Dostaniesz swoich tysiąc chłopa.
00:02:11:- Wolałbym być tam z nimi niż tutaj.|- Finlandia cię ciągnie, tak?
00:02:15:- Kraj czy kobiety?|- Tylko mały zastrzyk patriotyzmu.
00:02:18:- Przyjdziesz na drinka?|- Nie, dzięki. Może jutro.
00:02:28:Halo?
00:02:30:- Do zobaczenia rano.|- Dobra.
00:02:35:Trzy, widzÄ™ stÄ…d.
00:02:39:Na zdrowie.
00:02:54:- Panie Faber?|- Cześć, Billy.
00:02:56:Mam kolejnÄ… rozmowÄ™ w wojsku.
00:02:59:Nie wyglądasz na ani trochę|starszego niż w zeszłym tygodniu.
00:03:02:Mój kolega, Harry, ma taką maść,|która wymiecie pryszcze w mig.
00:03:06:Nie ma się co śpieszyć.|Jeszcze wojny wystarczy, obiecuję ci.
00:03:10:Ale ja chcę walczyć teraz.
00:03:14:Wszyscy noszą mundury, oprócz mnie.|Chyba że mają specjalną pracę, jak pan.
00:03:21:- A co z marynarką wojenną, Billy?|- Zastanawiałem się nad marynarka, ale...
00:03:25:- Cóż, nie umiem w ogóle pływać.|- Zatem lotnictwo też odpada.
00:03:29:- Czemu?|- Bo nie masz skrzydeł, prawda?
00:03:33:- Weź je, kochanie.|- Dziękuję.
00:03:38:- Wszystkiego najlepszego.|- Dziękuję.
00:03:40:- Wszystkiego najlepszego.|- Dziękuję. Bardzo dziękuję.
00:03:43:Pani Rose?
00:03:45:David, kochanie.|Chyba pójdę się przebrać.
00:03:49:- Mogę pomóc?|- Nie, nie możesz.
00:03:53:Cóż, mój chłopcze,|kiedy dołączasz do szwadronu?
00:03:56:Jutro, proszę pana. Spitfire. Widziałem|go wczoraj. Cudowna maszyna.
00:04:00:Gotowe.
00:04:04:Mamo, jestem taka szczęśliwa.
00:04:07:Och, kochanie.
00:04:09:- To cudowny chłopak.|- Prawda?
00:04:14:Kochanie...
00:04:17:Na podwórko, Emma.
00:04:19:Obie.
00:04:22:- Lucy...|- Tak?
00:04:25:Lucy, ja...
00:04:28:Nie wiem, czego dziÅ› wieczorem|siÄ™ spodziewasz, ale...
00:04:31:Chyba powinnaś wiedzieć, że...
00:04:35:Mamo, ja wiem.
00:04:40:Zegnaj, mamo.
00:04:52:Zegnaj, tato.
00:04:54:Cześć.
00:05:08:Billy, przegapiłeś podwieczorek.|Ty też, Faber. Zjedz coś w pubie.
00:05:12:- Dzięki. Tylko się szybko umyję.|- Zobaczymy się na miejscu.
00:05:15:- Freddy, mogę przyjść?|- Nie jestem tego pewien.
00:05:18:- Jesteś już w wojsku?|- Opowiedz o tej cudownej maści.
00:05:21:A, tak. Powiesz pani Garden,|że się spóźnię?
00:05:24:Mój kolega, Harry, ma taką maść,|która wymiata wszystkie pryszcze...
00:05:34:Panie Faber, trzymam dla pana|ciepły kawałeczek pasztecika.
00:05:38:- Nie wolno go zmarnować.|- Nie gdy wydzielają racje, nie wolno.
00:05:43:Za chwilÄ™ zejdÄ™.
00:05:55:24 godziny to nie za długo|na podróż poślubną, prawda?
00:05:57:Możemy zacząć od razu.|Tam jest butelka szampana.
00:06:03:Tutaj jest.
00:06:06:- ProszÄ™ bardzo. Mamy kieliszki?|- Naturalnie. Wszystko jest na miejscu.
00:06:15:- O Boże.|- Co?
00:06:18:Właśnie myślałam o mamie.
00:06:20:Dziś próbowała mi powiedzieć,|co dzieje się w noc poślubną.
00:06:24:Trochę się spóźniła.|Co powiedziałaś?
00:06:26:Powiedziałam, że się spóźniła, nie?
00:06:45:Henry?
00:06:50:Panie Faber?
00:07:08:Co pan robi?
00:07:11:To nic takiego.|To... tylko dla stacji.
00:07:14:Tajne sprawy dotyczące pociągów.|Nie powinienem tego pani mówić.
00:07:18:- Proszę mnie posłuchać.|- Nie!
00:07:22:Zaufaj mi.
00:07:23:- Jesteś szpiegiem.|- Przestań się miotać.
00:07:25:Posłuchaj mnie, proszę.
00:07:54:Ostatniej nocy znów głównym|celem Luftwaffe był Londyn.
00:07:58:Dzielnice mieszkalne i przemysłowe|doznały znacznych zniszczeń...
00:08:03:DZIS WYSLANO 100.000 WOJSKA
00:08:06:KIERUNEK FINLANDIA
00:08:16:David, ostrożnie.|Nie jesteś jeszcze w swoim Spitfire.
00:08:36:WYSPA STORM, CZTERY LATA PÓ ZNIEJ
00:09:11:Ukochani bracia,|dal Pan i zabrał Pan.
00:09:18:Daje nam owce,
00:09:20:a my... oddajemy Mu kości.
00:09:25:Lucy, chyba znowu|obraziłem twoją mamę.
00:09:28:Jestem tutaj, David.|Możesz zwracać się prosto do mnie.
00:09:32:- EkscytujÄ…ce zaproszenie.|- David, proszÄ™...
00:09:36:Dopij, kochanie.
00:09:42:- Spakujesz się i przygotujesz, prawda?|- Nie martw się. Już jestem gotowa.
00:09:47:Dobrze.
00:09:50:Tatusiu.
00:10:05:Mamo, przepraszam za Davida.|Ciężko mu teraz być wśród ludzi.
00:10:10:- Rozumiesz?|- Oczywiście, kochanie.
00:10:14:- Moja biedna dziewczynko.|- Nie. Mam siÄ™ dobrze.
00:10:18:Wszyscy mamy siÄ™ dobrze.|Prawda, Tom?
00:10:20:Tak, naturalnie.
00:10:23:Cóż, do widzenia pani.|Te są dla pani i pani męża.
00:10:28:W Londynie nie ma|teraz za dużo żywności.
00:10:33:Dziękuję, Tom.
00:10:35:Dziękuję, Tom.
00:10:39:Chodź już, Tom.
00:10:42:Jest pijany.
00:10:44:- Czy zawsze taki jest?|- Najczęściej, ale to dobry przyjaciel.
00:10:48:Jak tylko chcesz|wrócić do domu, ty i Jo...
00:10:51:Nie.
00:10:52:Mój dom jest tu, mamo,|z Davidem i Jo.
00:10:56:Sama mówiłaś, żeby nie spodziewać się,|że małżeństwo będzie ciągłą sielanką.
00:11:01:- No tak.|- No właśnie.
00:11:05:Cóż, przynajmniej Jo|wydaje się być zdrowy.
00:11:07:- Pocałowałem ja w ucho.|- Może gdybyś miała jeszcze jedno?
00:11:12:Dlaczego nie?|David z pewnością jest zdolny.
00:11:16:Tak.
00:11:17:Ale nie znosi nawet mijania mnie|w korytarzu z obawy, że mnie dotknie.
00:11:29:- Szybciej, Lucy.|- Kocham ciÄ™.
00:11:33:Nie trzeba o tym mówić ojcu.
00:11:35:- Nie.|- Nie. Chodźmy wiec.
00:11:39:- Pa-pa, babciu.|- Chodź, Jo.
00:12:44:DZIS WIECZOREM
00:12:45:SPOTKAJ SIĘ Z MULLEREM.
00:12:48:GODZINA 2100.
00:12:49:WYMAGANE SPOTKANIE
00:12:51:W SPRAWIE MISJI.
00:12:53:POWTARZAM. SPOTKAJ MULLERA.
00:12:56:DZIS WIECZOREM.
00:12:58:ROZKAZ NAJWYZSZEJ RANGI.
00:14:37:Agent Muller.
00:14:42:- KtoÅ› jest z Mullerem.|- Dobrze.
00:14:45:Dajcie im 60 sekund i wchodźcie.
00:14:48:Zostawiłeś ślad,|po którym nawet ślepy by trafił.
00:14:52:Jesteśmy okrążeni.
00:14:57:Mów po angielsku.
00:15:01:Führer chce, żebyÅ›
00:15:03:ponownie ocenił siłę armii Pattona|we wschodniej Anglii.
00:15:06:Ma siłę natarcia.|Mają przecież fotografię.
00:15:10:Generał Patton jest gotowy do natarcia na|Europę w każdej chwili w Pas-de-Calais.
00:15:16:- Astrolog Hitlera...|- Astrolog?
00:15:19:Mój Boże.
00:15:20:Wierzy, że... atak nastąpi w Normandii.
00:15:25:Dobra.
00:15:29:ZrobiÄ™ oszacowanie.
00:15:32:- Dam znać tak samo jak zwykle.|- Nie.
00:15:34:Absolutnie żadnego kontaktu radiowego.|Masz zrobić zdjęcia.
00:15:38:Dostarczysz je osobiÅ›cie Führerowi.
00:15:41:- Osobiście? Czemu?|- Mówi, że ci ufa.
00:15:44:- Chce to usłyszeć z twoich ust.|- Cóż, milo mi.
00:15:47:Admirał Canaris wysyła U-Boota,|żeby cię odebrał u wybrzeży Szkocji.
00:15:52:To milo.|Nosisz to cały czas przy sobie?
00:15:55:Tak. A co?
00:15:56:- Idziemy.|- ZÅ‚apiemy ich obu.
00:15:59:Co to jest?
00:16:01:Wyspa Storm.|Kolo 3 km od miejsca spotkania.
00:16:05:- Kiedy odbierze mnie U-Boot?|- Jak dasz sygnał.
00:16:08:Od szóstej wieczorem do szóstej rano.
00:16:11:Od szóstej wieczorem do szóstej rano.|Zaczynając od kiedy?
00:16:16:Za tydzień od dziś, przez tydzień.
00:16:25:A ty?|Jak ty siÄ™ wydostaniesz z Anglii?
00:16:29:Muszę się jakoś dostać do Liverpoolu.
00:16:32:A jak cię złapią i będą torturowali?
00:16:36:- Mam tabletkę z trucizną.|- Użyłbyś jej?
00:16:42:Oczywiście. Jeśli zajdzie potrzeba.
00:17:20:Jo prosił mnie,|żeby powiedzieć tatusiowi dobranoc.
00:17:25:On bardzo ciÄ™ kocha.
00:17:29:I ja go kocham.
00:17:35:Ale, kochanie, nie okazujesz tego.
00:17:38:Nigdy mu nie mówisz.
00:17:40:Nigdy go nie potrzymasz.
00:17:48:Nie bój się,|że on teraz robi się starszy.
00:17:50:Bać się czego?|Czego do diabla mam się bać?
00:17:55:Mam chodzić z nim na spacery, tak?
00:17:57:I popływać, i grac w piłkę?
00:18:00:- David...|- Chce, żeby był ze mnie dumny, tak?
00:18:03:Żeby wyrósł jak jego ojciec,|na pierdolone, beznogie pośmiewisko.
00:18:22:Pewnie przyjemnie ci minÄ…Å‚ czas|z matkÄ… na obgadywaniu mnie.
00:18:28:Bardzo siÄ™ o ciebie troszczy.
00:18:30:Nie potrzebujÄ™ niczyjej troski.
00:18:34:Dam sobie sam radÄ™.
00:18:39:Ja nie.
00:18:46:David, potrzebuje ciÄ™.
00:18:53:- Kocham ciÄ™.|- Nie.
00:18:55:ProszÄ™, nie.
00:18:57:Chcę spać.|Na miłość boską, daj mi spać.
00:19:21:Dziękuję.
00:19:22:Nie wynajmowała pani nikomu tego|pokoju od czasu śmierci pani Garden?
00:19:27:Nie. Nie od czasu, gdy Billy Parkin|tu mieszkał. Jest teraz w wojsku.
00:19:31:Chyba już widziałem wszystko,|co chciałem zobaczyć.
00:19:36:Dziękuję bardzo.
00:20:12:Sierżancie. Billy Parkin?
00:20:15:Zgadza siÄ™. Witam.
00:20:17:O co tu chodzi?
00:20:20:O morderstwo.
00:20:22:Nigdy nie zapomnÄ™ powrotu z pubu.
00:20:25:I tam oto była.
00:20:27:Martwa.
00:20:30:- To był najgorszy szok mego życia.|- Z pewnością.
00:20:34:Cholerny Henry Faber.
00:20:37:Mój bohater.
00:20:39:Drań.
00:20:41:Nawet ranny na wojnie.
00:20:43:Medale na piersi.
00:20:47:No ale po co ja wam|jestem potrzebny?
00:20:51:To są fotografie klas kończących|niemiecką szkołę wojskową.
00:20:56:Ten sam rok, różne szkoły.
00:21:01:Nie spiesz siÄ™.
00:21:06:- Szukam Fabera, tak?|- Tak.
00:22:13:To on.
00:22:17:To on.
00:22:20:To Faber jak żywy.
00:22:24:I spójrz.
00:22:25:Admiral Wilhelm Canaris,|szef niemieckiego wywiadu.
00:22:30:A od razu za nim,|jego młody student - Igła.
00:22:41:- Na rybki?|- I obserwacje ptaków.
00:22:44:Jak szczęście dopisze.
00:22:48:Najlepiej trzymać się po drugiej stronie|kanału. Po tej jest strefa zabroniona.
00:22:53:- Naprawdę?|- Zaczyna się niecały kilometr stąd.
00:23:15:Człowiek o pseudonimie: Igła.
00:23:17:Znany też jako Henry Faber.
00:23:19:Urodzony 26 maja 1900 roku
00:23:23:w wiosce Öln w Prusach Zachodnich.
00:23:27:W wieku lat 13 poszedł do|Szkoły Kadetów Karlsruhe w Baden.
00:23:32:Dwa lata później przeniesiono go do|bardziej prestiżowej Groß-Lichterfelde
00:23:37:w pobliżu Berlina.
00:23:39:ZnaÅ‚ już pÅ‚ynnie angielski,|bo jego ojciec, baron von Müller-Guder,
00:23:44:pracowaÅ‚ w Waszyngtonie|jako attaché wojskowy
00:23:47:i tam posłał swego syna|do prywatnej szkoły.
00:23:51:Ale z powrotem w Niemczech|chłopak ciągle się buntował
00:23:54:i często dostawał za to lanie.
00:23:58:Zdał egzaminy końcowe|na bardzo wysokie oceny.
00:24:01:W latach 20-tych Igła był kadetem|w szkole wojennej w Metz,
00:24:04:gdzie Wilhelm Canaris|zaprzyjaźnił się z nim.
00:24:08:W '31 Hitler odwiedził jego|posiadłość rodzinną i go poznał.
00:24:11:W '33 Hitler przejął władzę.|Igła stal się kapitanem
00:24:15:i został wysłany do Berlina|do zadań nieokreślonych.
00:24:19:Miał romans z niemiecka aktorką.|Nigdy się nie ożenił.
00:24:22:Nie miał bliskich przyjaciół.
00:24:24:I w '38 Igła zniknął.
00:24:34:Boże.
00:27:17:Cwani dranie.
00:27:39:- Dobry wieczór.|- Dobry wieczór.
00:27:42:- Kim pan jest?|- To ja powinienem pytać, kim pan jest?
00:27:46:Jest pan na mojej lodzi.
00:27:48:- Co jest w tej torbie?|- Lornetka, aparat, książki.
00:27:52:Nie, nie wolno. Ręce do góry.
00:27:57:Może pan potrzymać? Dziękuję.
00:28:33:Jak się cieszę, że pana słyszę.
00:28:36:Oczywiście.
00:28:38:Tak, to nie powinno być zbyt trudne.
00:28:41:Wołałby pan rano?
00:28:44:Ależ oczywiście. Tak.
00:28:46:Dobranoc.
00:29:04:Chcę, żeby to poszło w bagażu|dyplomatycznym do Lizbony po południu.
00:29:08:- I dalej do Berlina?|- Jak najszybciej.
00:29:10:Dobrze.
00:29:13:Czy mogę zapytać...
00:29:17:To ubezpieczenie.
00:29:24:Nie przychodzisz do nas zbyt często.
00:29:27:- Nie za bardzo.|- Nie zadajesz siÄ™ z nikim.
00:29:32:Ostrożny człowiek.
00:29:34:Ostrożne życie. W końcu,|jak inaczej można przetrwać te dni?
00:29:38:Można przestać.
00:29:41:Ale nie ty.
00:29:43:Wyszkolenie.
00:29:45:- Patriotyzm. Dobrze.|- Tutaj proszÄ™.
00:30:47:Panie kierowco, tutaj proszÄ™.
00:30:55:Dziękuję.
00:31:27:Wiesz, co to jest, Godliman?
00:31:30:Amerykańskie samoloty.
00:31:33:To sÄ… fotografie alianckich sil Pattona|we wschodniej Anglii.
00:31:39:Niemcy myślą,|że są tylko dwa możliwe miejsca
00:31:42:na inwazję Aliantów na Europę.
00:31:48:I majÄ… racjÄ™.
00:31:51:Tutaj ze wschodniej Anglii|na Pas-de-Calais
00:31:55:albo z południowego wybrzeża Anglii|na plaże Normandii.
00:31:59:Operacja Overlord wybrała Normandię.
00:32:02:Zatem co robi armia generała|Pattona we wschodniej Anglii?
00:32:07:Tam nie ma armii.|Te samoloty sÄ… porobione ze sklejki.
00:32:10:Zrobiliśmy to, aby oszukać Niemców.|Człowiek, który zrobił te zdjęcia, wie to.
00:32:15:W związku z czym na pewno wie,|że mamy zamiar zaatakować Normandię.
00:32:20:Znajdź go, Godliman.|To może nas kosztować cholerną wojnę.
00:32:28:Cóż, gdyby to pan był na tej stacji|i chciał wydostać się z kraju,
00:32:32:to mógłby pan jechać do Holyhead|albo Liverpoolu czy Glasgow,
00:32:36:a potem promem do Irlandii.
00:32:38:Nie zaryzykowaliby Holyhead|z powodu kontroli paszportowej.
00:32:41:A z Liverpoolu do Belfastu? Samochód|przez Irlandię i U-Boot na wybrzeżu.
00:32:47:Mówisz o naszym 11.45|z Marylebone do Inverness
00:32:51:przez Stafford, Crewe, Liverpool...
00:32:54:Liverpool. Tam wysiÄ…dzie.|Masz racjÄ™.
00:32:57:- Ten o 11.45 odjechał o czasie.|- Jak się do niego dostaniemy?
00:33:01:- Można by zatrzymać pociąg...|- Tak. Załatw nam samolot.
00:33:04:- Tak jest.|- Chodź, Billy.
00:33:14:- Może zagramy w pokera, kolego?|- Czemu nie?
00:33:21:Znowu siÄ™ zatrzymujemy.
00:33:24:Maszyniście pewnie zabrakło węgla.
00:33:26:Pewnie zapomniał|książeczki na przydziały.
00:33:31:Zapamiętaj, Billy,|masz mi go tylko wskazać.
00:33:36:Proszę się nie martwic. Rozpoznałbym|Fabera nawet z pończochą na głowie.
00:34:53:Zaciemnienie.|Zaciągnąć rolety. Dziękuję.
00:34:57:Zaciemnienie.
00:34:59:Zaciągnąć rolety.
00:35:01:Zaciemnienie.
00:35:27:No już, przesuń się trochę, kolego.
00:35:40:Niech go ktoś zabierze.|Chodź. Cholera.
00:35:54:Przepraszam.
00:36:00:Przepraszam.
00:36:04:Nie ruszaj siÄ™, albo ciÄ™ zabije.|Dlaczego mnie szukasz?
00:36:07:- Nie szukam.|- Nie kłam.
00:36:11:Czyżby wojsko zmieniło|sobie mundury, Billy?
00:36:15:Jaki jest plan?|Gdzie jest zasadzka?
00:36:19:W Glasgow.|CzekajÄ… na ciebie w Glasgow.
00:36:26:To w końcu przyjęli cię|do wojska, co, Billy?
00:36:29:GratulujÄ™.
00:36:52:O mój Boże!
00:38:45:Dziękuję. Bardzo milo z pana strony.
00:38:47:Nie zmieni pan zdania|i nie wstÄ…pi na lunch?
00:38:50:- Nie, muszę się dostać do Banff.|- Jak pan chce.
00:38:53:Mam nadzieje, że pański samochód|będzie tam na pana czekał.
00:38:56:Bez benzyny i tak daleko nie zajedzie.
00:39:10:Armia Czerwona osiągnęła|ogromne sukcesy w walce z Niemcami,
00:39:15:uderzając czołgami i wojskiem|wzdłuż Frontu Wschodniego.
00:39:21:Armie Hitlera poniosły|wiele poniżających klęsk
00:39:24:i uciekły w popłochu, przemarznięte,|przez zabójcze śniegi Rosji.
00:39:29:Wszystko to w momencie,|gdy Hitler mówił, że słowa,, poddać się"
00:39:33:nie można znaleźć|w niemieckim słownictwie.
00:39:39:Amerykańskie i brytyjskie siły nasiliły|dzienne bombardowanie Niemiec.
00:39:43:Pan Churchill i generał Eisenhower|uzgadniają plany
00:39:47:i z nadejściem lata|atak Aliantów na Europę
00:39:51:jest, naturalnie, tylko kwestia czasu.
00:39:55:Pytanie decydujące|dla nazistowskich dowódców to
00:39:58:gdzie i kiedy nastÄ…pi atak?
00:40:02:U- Boot odbierze cię|u wybrzeży Szkocji,
00:40:06:ale tylko wtedy, gdy dasz sygnał.|Od szóstej wieczorem do szóstej rano.
00:40:11:OsobiÅ›cie dostarczysz|fotografie Führerowi.
00:40:14:On mówi, że ci ufa.
00:40:16:Cóż, milo mi.
00:41:40:Tak, to ten gość.|Zabrałem go z jakiegoś pustkowia.
00:41:46:Czułem się jak głupek,|jak to zobaczyłem.
00:41:48:Jest pan pewien,|że to ten sam człowiek?
00:41:51:Zaproponowałem mu lunch.
00:41:53:- I jechał do Banff?|- Podrzuciłem go naprzeciw.
00:41:57:- Scotland Yard na linii.|- Nareszcie.
00:42:01:Scotland Yard.
00:42:04:Wiem, że jest późno.|Tu też jest późno.
00:47:05:David!
00:47:10:Proszę mnie objąć.
00:47:13:Właśnie tak.
00:47:31:Jeszcze dziesięć osób|widziało twego człowieka.
00:47:35:Wszystkie sprawdzone?
00:47:36:Przesłuchaliśmy osiem.|Zajmujemy się pozostałymi dwiema.
00:47:40:Przeszukaliśmy od|Cape Wrath do Carlisle.
00:47:42:Nie ma gdzie się ukryć.
00:47:52:Jest pan na Wyspie Storm.
00:47:56:- Wyspa Storm?|- Teraz pan wie, czemu siÄ™ tak nazywa.
00:47:59:Wmiotło pana do zatoczki.|Wszystko zawsze wmiata.
00:48:04:Proszę nie wstawać.
00:48:07:- Przestraszyłem wam dziewczynkę.|- To chłopiec.
00:48:11:- Przepraszam.|- Nie. Muszę mu obciąć włosy.
00:48:14:Czy był z panem|na pokładzie ktoś jeszcze?
00:48:18:David, daj odpocząć|temu biednemu człowiekowi.
00:48:21:Nie, byłem sam.
00:48:22:Nie pofatygował się pan, żeby sprawdzić|prognozę pogody przed wyruszeniem?
00:48:26:Nie.
00:48:28:- Dal pan znać straży brzegowej?|- David, czy to ważne?
00:48:31:Bo jeśli tak, to może są tam ludzie|ryzykujący życie, żeby go znaleźć.
00:48:36:- I możemy ich powiadomić, że żyje.|- Nie.
00:48:41:Nie... Nie...
00:48:43:powiadomiłem straży.
00:48:50:Tylko odwinę kołdrę.
00:49:06:- Nigdy nie widziałam nikogo tak|wyczerpanego. - Ale, mamusiu...
00:49:10:Jo, musisz się bawić bardzo cicho,|żeby ten pan na górze mógł spać.
00:49:14:On nic nie usłyszy.
00:49:16:- Mamusiu, dlaczego...|- David,
00:49:19:jak sÄ…dzisz, kim on jest?
00:49:21:Głupcem,|żeby wypływać w taką pogodę.
00:49:26:Nie jest marynarzem z zawodu.
00:49:29:- Nie jest marynarzem z zawodu?|- Nie.
00:49:31:Zauważyłam, że ma delikatne ręce.
00:49:33:Ręce? Na miłość boską,|ma przecież garnitur.
00:49:39:Nagle jesteÅ› bardzo spostrzegawcza, co?
00:49:44:IdÄ™ do Toma.
00:49:46:David. A co, jak on siÄ™ obudzi?
00:49:58:Kim jest ten pan|w moim pokoju, mamusiu?
00:50:03:Nie wiem, kochanie.
00:50:18:...dziewczynka z długimi|blond włosami i diamentami w nich.
00:50:22:- Wiesz, co to sÄ… diamenty?|- CoÅ› jak skarby, prawda?
00:50:27:Muszę ci obciąć włosy.
00:50:29:A gdyby nie,|to by rosły, i rosły, i rosły?
00:50:32:Tak. Urosłyby ci aż do uszu.
00:50:36:Potem dalej do brody.
00:50:38:A potem urosłyby aż tutaj.|A potem zakręciłyby się tutaj.
00:50:42:Potem zaczęłyby łaskotać ci stopy,|i musimy już wychodzić z wanny.
00:50:47:Czemu?
00:50:49:Bo jak ludzie nie wychodzÄ… z wanny,|to siÄ™ rozpuszczajÄ….
00:50:55:Ale ja nie.
00:51:11:Mamusiu...
00:51:13:Mamusiu, mogę mieć już|swój pokój z powrotem?
00:51:18:Oczywiście, że tak.|Chodź, kochanie.
00:51:21:Wychodź z wanny.
00:51:43:Postaraj się go nie przesłuchiwać.
00:51:45:Nie przesłuchuję go. To zupełnie|normalne zastanawiać się, kim on jest.
00:51:50:Ale byłoby milo,|gdybyś na niego tak nie naskakiwał.
00:51:53:Próbuję się tylko dowiedzieć,|co się stało.
00:51:58:ProszÄ™.
00:52:04:Dobry wieczór.
00:52:05:Witamy. Jak siÄ™ pan czuje?
00:52:08:Lepiej, dziękuję.
00:52:12:Jestem Henry Baker.
00:52:15:Milo mi. Jestem Lucy.|Lucy Rose.
00:52:17:- Milo mi.|- To mój mąż David.
00:52:21:- Milo mi.|- Milo mi. Proszę zjeść gorącej zupy.
00:52:24:Dziękuję.
00:52:26:- Chleba?|- Tak, dziękuję.
00:52:31:Która godzina?
00:52:34:Za dziesięć dziewiąta.
00:52:36:Za dziesięć dziewiąta?
00:52:39:- Proszę się poczęstować cydrem.|- Nie, dziękuję.
00:52:47:Dziękuję.
00:53:12:Jestem... bardzo głodny.
00:53:21:- Czy to jest Wyspa Storm?|- Zgadza siÄ™.
00:53:24:- A czym pan siÄ™ tu zajmuje?|- HodujÄ™ owce.
00:53:27:- Naprawdę?|- Idę spać. Plecy mi dokuczają.
00:53:33:Głupiec z pana.|Ma pan szczęście, że żyje.
00:53:35:Po co w ogóle|wypływał pan w sztorm?
00:53:38:Bo nie miałem pojęcia,|że będzie taki silny.
00:53:41:Daj mi dwie. Chcę spać.
00:53:47:Ja to mogę zrobić.
00:53:58:Dobranoc.
00:54:05:- Chce pan jeszcze zupy?|- Nie, dziękuję. Była przepyszna.
00:54:11:W drugim pokoju mamy brandy.|Chciałby pan odrobinę?
00:54:16:Proszę usiąść.
00:54:25:Gdzie pan mieszka, panie Baker?
00:54:28:Mieszkałem na tej łódce.
00:54:32:Chyba rzeczywiście|jestem cholernym głupcem.
00:54:35:Wyprowadziłem się z Londynu|około miesiąca temu.
00:54:37:- Serio? Nie byłam tam od lat.|- Kiedy ostatni raz pani tam była?
00:54:42:Cztery lata temu.|Po to, żeby urodzić dziecko.
00:54:46:- Jest pani tu od czterech lat?|- Tak.
00:54:48:Mój Boże. Mam nadzieje,|że ma pani tu przyjaciół.
00:54:51:Cóż, jest Tom,|który opiekuje się latarnią,
00:54:54:i prom przypływa co drugi|poniedziałek z zaopatrzeniem.
00:54:57:- To wszystko?|- Tak.
00:54:59:- Zdrowie.|- Zdrowie.
00:55:03:A co robicie w nagłych przypadkach?
00:55:06:W domku Toma jest nadajnik radiowy,
00:55:10:ale to raczej do pracy w latarni.
00:55:16:To chyba strasznie samotne miejsce.
00:55:21:Cóż, widzi pan, David i ja mieliśmy|wypadek samochodowy w dniu ślubu.
00:55:26:Wtedy właśnie stracił nogi.
00:55:28:Szkolił się na pilota myśliwca.
00:55:32:I potem po tym wypadku...
00:55:35:Cóż, oboje chcieliśmy uciec,
00:55:38:więc przyjechaliśmy tutaj.
00:55:41:Wyglądało to na dobry pomysł.|Może to był błąd.
00:55:46:Nie można go winić|za chęć ucieczki.
00:55:48:Nie, nie winie go.
00:55:51:To bardzo smutne.
00:55:53:Nie, to była całkowicie nasza wina.
00:55:56:Wypiliśmy trochę i jechaliśmy|o wiele za szybko...
00:56:00:- Nagle pojawiła się ta ciężarówka...|- Nie, chciałem powiedzieć, że to smutne,
00:56:04:bo jest pani teraz taka nieszczęśliwa.
00:56:13:Czy to takie widoczne?
00:56:22:Wie pan, ja go kocham.
00:56:24:Takiego, jakim był kiedyś.
00:56:29:Wtedy, gdy nagle robi siÄ™ jak ten|dawny David i wtedy on, i Jo, i ja
00:56:33:idziemy i urzÄ…dzamy piknik|na skale czy coÅ› w tym stylu.
00:56:38:Teraz większość czasu spędza u Toma.|Tylko siedzą i piją.
00:56:45:W pierwszym naszym roku tutaj
00:56:49:moi rodzice przyjechali z wizytÄ….
00:56:52:Nie potrafię panu opowiedzieć.
00:56:55:Był milczkiem i chował się przed nimi...
00:57:03:Szkoda mi Jo.
00:57:07:CiÄ…gle pyta o swojÄ… babciÄ™,|gdzie ona jest.
00:57:10:- Grzeczny chłopczyk.|- To prawda.
00:57:13:I jaki mÄ…dry.
00:57:17:I bardzo dzielny.
00:57:19:- I szczęśliwy.|- Dlaczego pan tak sądzi?
00:57:21:Być tak kochanym.
00:57:23:Nie. Jestem jego matkÄ….
00:57:27:- Wszyscy rodzice kochajÄ… swoje dzieci.|- Nie.
00:57:30:Nie, nie wszyscy.
00:57:34:Niektórzy rodzice... Niektórzy|rodzice wykorzystują swoje dzieci.
00:57:38:Wyznaczają im cele, cele, których sami|nie zdołali osiągnąć w swoim życiu.
00:57:43:Żadna to miłość, co?
00:57:46:Tak, żadna.
00:57:55:Zastanawiam się, dlaczego pani|to ciągnie, jak się nie układa.
00:58:02:Przypuszczam, że gdybym|miała być całkiem szczera,
00:58:06:to przyznałabym,|że nie mogę pogodzić się z myślą,
00:58:08:że te wszystkie lata starań|zostały zmarnowane.
00:58:13:Naprawdę nie sądzę, żebym...|mogła to znieść.
00:58:19:O Boże. Cztery lata na tej wyspie|i stałam się taka nudna.
00:58:25:Proszę mi powiedzieć, panie Baker,|jest pan żonaty?
00:58:28:- Nie.|- Z wyboru czy z powodu pecha?
00:58:31:- sądzi pani, że to szczęście być|żonatym? - Cóż, zazwyczaj tak.
00:58:38:- Czasami wyobrażam sobie, że jestem|żoną... - Innego mężczyzny.
00:58:47:- Skaleczyła się pani.|- Bardzo przepraszam.
00:59:07:Jesteś bardzo piękna.
00:59:26:ProszÄ™, nie.
01:00:26:Zacumowaliśmy w piątek po południu,|spokojnie i wcześnie,
01:00:29:żeby trzymać się z dala|od tego cholernego sztormu.
01:00:32:Mamy niedzielę. Dlaczego nas|nie powiadomiłeś, że zniknęła?
01:00:35:- Bo nie byłem tu od tego czasu.|- McKillop,
01:00:38:czy ta łódź mogłaby przetrwać sztorm?
01:00:42:Nie ma szans. Jak myślicie,|dlaczego ja tu zostawiłem?
01:00:45:Gdyby on na niej był,|gdzie mógłby być teraz?
01:00:47:- Na dnie morza, głupiec.|- Miejsce śmieci jest w śmietniku.
01:00:51:- Utopiłby się.|- Uwierzę, jak zobaczę ciało.
01:00:59:Dzień dobry.
01:01:01:- Zostawiłam ci trochę kawy.|Czarna czy biała? - Nie, dziękuję.
01:01:05:- Zrobię ci śniadanie.|- Nie. Poczekam do lunchu.
01:01:08:Będzie duszona baranina. David mówi,|że niedługo pozamieniamy się w barany.
01:01:14:- Gdzie on jest?|- Właśnie wyszedł z Jo
01:01:17:sprawdzić stado.
01:01:27:Dzień dobry, Lucy.
01:01:30:- Dzień dobry.|- Nie gardzisz mną?
01:01:34:Nie. Jakże bym mogła?
01:01:36:Cóż, mogłabyś. Ja bym mógł.
01:01:40:To się nie może powtórzyć.|Nie powtórzy się.
01:01:45:Żałujesz tego?
01:01:58:Wyjdźmy.
01:02:10:Wkrótce wyjedziesz.
01:02:14:Sztorm się już skończył.
01:02:19:Nie na tym, na tym nie popłynę.
01:02:35:Ja nawet nie wiem, kim jesteÅ›.
01:02:38:Jestem pisarzem.
01:02:40:Pisarzem? NaprawdÄ™?
01:02:44:Dobry Boże.
01:02:46:O czym piszesz?
01:02:48:O wojnie.
01:02:50:Nie o bitwach i zabijaniu,
01:02:54:ale o odosobnieniu.
01:02:56:Uczuciu, jakie towarzyszy|niektórym ludziom,
01:02:59:gdy nagle sÄ… odseparowani|od wszystkich innych ludzi.
01:03:02:A ja myślałam, że wojna|miała zbliżyć ludzi do siebie.
01:03:07:Nie mnie.
01:03:11:A ciebie?
01:03:22:- Czy jest w twojej książce kobieta?|- Napiszę o tobie.
01:03:29:- Nie, ale naprawdÄ™. Jest?|- Tak.
01:03:32:Jedna kobieta.
01:03:35:Co ona robi?
01:03:37:Żyje,
01:03:39:ma romans z naszym bohaterem,
01:03:43:- a potem umiera.|- Podczas bombardowania?
01:03:45:Nie, on jÄ… zabija.
01:03:50:Złamała mu serce.
01:04:03:Lepiej, żebym wracała. Chodźmy.
01:04:17:Mam nadzieje, że Lucy|nie trzymała pana wczoraj do późna.
01:04:20:Nie.
01:04:24:Idę do Toma zobaczyć,|czy naprawił antenę nadajnika.
01:04:28:- Chciałby pan też iść?|- Jeśli się przydam, tak. Wezmę kurtkę.
01:04:32:- Będę w samochodzie.|- Tato, mogę też iść?
01:04:35:Nie, zostań z mamą.|Już dziś wychodziłeś.
01:04:38:Pójdziemy tam później, kochanie.|Idź się pożegnać.
01:04:52:Tatusiu, dlaczego nie mogę iść?
01:04:55:On chyba wie.
01:04:59:- SkÄ…d?|- Nie wiem. Tylko tak czujÄ™.
01:05:01:Czujesz siÄ™ winna.
01:05:04:Nie czuj siÄ™.
01:05:32:Żona mówiła, że jest pan pisarzem.
01:05:36:- Uznanym?|- PoczÄ…tkujÄ…cym.
01:05:39:- Dlaczego nie jest pan w wojsku?|- Byłem.
01:05:42:Byłem ranny.
01:05:46:Ja też.
01:05:51:- Jest pan żonaty?|- Nie.
01:05:54:Mądry człowiek.
01:05:57:Co ja bym zrobił z tą wolnością.
01:06:00:Uważam, że ma pan szczęście,|że ma pan Lucy.
01:06:04:- NaprawdÄ™?|- Tak, naprawdÄ™.
01:06:11:Kiedyś latałem na Spitfire.
01:06:13:Cudowne maszyny.
01:06:15:Cztery karabiny na każdym skrzydle -|amerykańskie brauningi.
01:06:18:Wystrzeliwały 1260 naboi na minutę.
01:06:20:NaprawdÄ™?
01:06:22:- Nie interesujÄ… pana samoloty?|- Nie.
01:06:25:Myślałem raczej,|że będzie pan entuzjastą.
01:06:28:Czemu?
01:06:30:To stało się narodowym hobby, prawda?|Wypatrywanie samolotów.
01:06:41:Tom!
01:06:46:Czy mógłby pan iść do środka|i zobaczyć, czy on tam jest?
01:06:50:Jak go nie ma, to powęszymy.|Nie będzie nigdzie daleko.
01:06:53:Tom!
01:07:29:Tom!
01:07:37:Jest tam?
01:07:38:Śpi. A raczej spił się|do nieprzytomności.
01:07:44:Kłamałeś, prawda?
01:07:48:- O czym ty mówisz?|- Mówiłeś, że nie interesują cię samoloty.
01:07:52:- Bo nie.|- Ależ tak.
01:07:55:Bardzo ciÄ™ interesujÄ….
01:07:58:- Daj mi ten film.|- Jaki film?
01:08:00:Kasetkę z filmem, którą znalazłem|w twojej kieszeni dziś rano.
01:08:03:Tak, właśnie te.
01:08:05:- Na kolana.|- To śmieszne.
01:08:08:- Jeśli to z powodu Lucy...|- To są zdjęcia naszych samolotów.
01:08:12:Pracuję dla RAF-u.|Dostarczałem film...
01:08:15:Zachowaj to dla Lucy.|Wkrótce tu będzie.
01:08:18:Zafascynowana jest wszystkim,|co mówisz, prawda?
01:08:22:A teraz przynieÅ› mi film.|Na kolanach.
01:08:40:Daj mi film.
01:08:43:Daj mi film.
01:10:51:Cześć.
01:10:58:Cześć, Jo.
01:11:03:Gdzie David?
01:11:05:Pijany.
01:11:08:Więc wracajmy do domu, kochanie.|Tata jest zajęty. Idziemy?
01:11:13:- Wszystko w porządku? Mówił coś?|- Nic.
01:11:16:Po kolacji pójdę i go przyprowadzę.
01:11:19:Zatem jedzmy.
01:11:54:Jo śpi.|Prosił, żeby ci powiedzieć dobranoc.
01:12:00:O czym myślisz?
01:12:02:Wiesz, która jest godzina?
01:12:06:Muszę iść.
01:12:09:Muszę iść i...
01:12:12:przyprowadzić twego męża.
01:12:16:Czujesz siÄ™ winny?
01:12:19:Nie czuj siÄ™.
01:13:59:Godliman?
01:14:00:- Tu Godliman.|- Miałem Churchilla na linii
01:14:04:rzucajÄ…cego gromami.
01:14:05:- Posłuchaj, stary...|- Godliman, nie przerywaj.
01:14:08:Już zadecydowano.|Koncentracja wojska została zakończona.
01:14:12:Nie wolno mu wrócić do Niemiec.
01:14:14:ZÅ‚apcie go lub zabijcie.
01:14:16:Zrozumiano.
01:14:20:Mamusiu?
01:16:06:Co ty do cholery wyprawiasz?
01:16:16:Jo, możemy narysować wszystko,|co narozrabiał sztorm.
01:16:21:Możemy narysować łódź|pana Bakera na skale, prawda?
01:16:25:Możemy narysować chmurki.|Wszystkie czarne chmury, które wyszły.
01:16:30:Patrz, Jo, całkiem przejrzyście|widać skały. Widzisz je?
01:16:34:Czyż nie są ładne?
01:16:40:Jo, zostań tu. Nie ruszaj się.|Nie podchodź do skal.
01:17:06:Mój Boże.
01:17:43:Mój Boże, David.
01:17:47:Pomocy!
01:17:52:Pomocy!
01:17:54:BÅ‚agam!
01:17:58:Pomocy!
01:18:00:Ktokolwiek!
01:18:18:Co było w wodzie, mamusiu?
01:18:23:Jo, kochanie,|mamusia musi teraz wyjść.
01:18:27:Będziesz... grzeczny? Zostań tu|i baw się zabawkami, dobrze?
01:18:35:Henry!
01:18:39:- Mamusiu, dokÄ…d idziesz?|- IdÄ™ do Toma, kochanie.
01:18:43:Twój mąż nie chce wrócić.
01:18:48:Pili z Tomem i...
01:18:53:Lucy?
01:18:59:Tu jesteś. Wychodziłaś?
01:19:04:Tak, byliśmy na spacerze.
01:19:09:Chcesz kawy?
01:19:13:Widzieliśmy coś w wodzie.
01:19:19:- Patrzeliśmy na wrak twojej lodzi.|- Niezły bałagan, co, Jo?
01:19:24:- Chcesz kawy?|- Nie, dziękuję.
01:19:38:- Dopiero co widziałeś Davida?|- Dopiero co, tak.
01:19:47:Jakoś udało im się naprawić antenę.
01:19:53:Lucy?
01:20:10:Tutaj masz kluczyki.
01:20:14:DokÄ…d jedziesz?
01:20:18:Pomyślałam, że przywiozę Davida.
01:20:20:Naprawdę nie wolno mu tyle pić.
01:20:23:Powiedział, żeby go przywieźć|po południu. Do tego czasu go zostaw.
01:20:27:Zorganizujmy sobie piknik.|Przygotujemy kanapki, Jo?
01:20:30:Raz poszliśmy na piknik do zatoki.
01:20:35:- Podobałoby ci się, prawda?|- Tak, bardzo by mi się podobało.
01:20:39:Kocham ciÄ™.
01:21:05:,, Idę do Domu Śmierci" -|powiedziała Jaskółka.
01:21:10:,, Śmierć jest siostrą Snu, czyż nie tak?"
01:21:13:I ucałowawszy Szczęśliwego Księcia,|padła martwa u jego stóp.
01:21:18:Wewnątrz posągu dało się|słyszeć dziwny dźwięk,
01:21:22:jakby coś się złamało.
01:21:25:A to ołowiane serce pękło w pół.
01:21:32:,, To bardzo dziwne" -|rzekł nadzorca w odlewni.
01:21:35:,, To złamane ołowiane serce|nie chce się stopić w piecu."
01:21:38:Więc rzucili je na śmietnik,|tam gdzie leżała także martwa Jaskółka.
01:21:43:,, Przynieś mi dwie najcenniejsze|rzeczy w mieście" - rzekł Bóg.
01:21:47:Anioł przyniósł Mu|ołowiane serce i martwego ptaka.
01:21:52:,, Wybrałeś dobrze" - rzekł Bóg -
01:21:55:,, bo w mym Rajskim Ogrodzie|ten ptaszek będzie śpiewał wiecznie."
01:22:01:,, A w moim złotym mieście|Szczęśliwy Książę będzie mnie sławił."
01:22:07:Dalej, wypij mleko, kochanie.
01:22:09:Coś ci powiem. Jak będziesz|grzeczny i wypijesz całe mleko,
01:22:13:to możesz dziś spać przed kominkiem.
01:22:16:Chciałbyś?
01:22:18:Tak.
01:23:34:Które wyspy się nie zgłosiły?
01:23:36:Sanda Bister, Uist i Storm.|O ta nie warto siÄ™ martwic.
01:23:39:O która?
01:23:40:Storm. Nigdy nie udaje nam się|zbudzić Toma w nocy.
01:23:43:- Prawda?|- Tom lubi sobie łyknąć po ciężkim dniu.
01:23:47:Jak mogę się dostać na te wyspy?
01:23:49:W takÄ… pogodÄ™?
01:23:56:PrzyniosÄ™ dla nas coÅ› do picia, dobrze?
01:24:15:Za chwilę wrócę.
01:24:50:- Wszystko w porządku?|- Tak, już idę.
01:25:29:Chodź, kochanie.
01:26:21:No dalej. ProszÄ™.
01:26:24:Zapalaj.
01:26:30:Lucy!
01:28:17:Tom!
01:28:39:Tom!
01:29:02:Tom.
01:29:15:O mój Boże.
01:29:18:Tom, obudź się. To ja, Lucy.
01:29:30:O mój Boże.
01:29:36:Lucy.
01:29:48:Próbuję wysłać pilną...
01:29:51:Halo? Proszę, czy ktoś mnie słyszy...
01:29:55:Proszę, wysyłam pilna wiadomość z...
01:30:02:Halo? SÅ‚yszycie mnie?
01:30:05:Tu Wyspa Storm,|wysyłam pilne SOS.
01:30:08:Jak mnie słyszycie,|to dajcie mi znać.
01:30:10:Szukamy jakiegoÅ› statku niemieckiego.|Najprawdopodobniej U-Boota.
01:30:14:Jak wrócimy zatankować, to|następny szwadron będzie już w drodze.
01:30:20:- Potrzebna nam teraz pogoda.|- Do diabła z pogodą.
01:30:23:- Nie możemy wystartować we mgle.|- Wiem.
01:30:26:- Dopiero co odebraliśmy SOS.|- Skąd?
01:30:28:- Jeszcze nie wiemy.|- Halo? Odbierasz mnie? Odbiór.
01:30:33:Halo? Odbierasz mnie? Odbiór.
01:30:41:Lucy.
01:30:54:O mój Boże.
01:31:13:Lucy.
01:31:54:Nie.
01:33:10:- Wracaj na górę.|- Mamusiu, zimno mi.
01:33:16:Lec.
01:33:22:Lucy?
01:33:25:Wiem, że nie masz już naboi.
01:33:28:Zaraz otworzÄ™ drzwi.
01:33:31:Błagam, muszę wejść.
01:33:34:Nie zrobiÄ™ ci krzywdy, Lucy. ObiecujÄ™.
01:33:38:Ale wejdÄ™.
01:33:41:WchodzÄ™.
01:33:54:Mamusiu.
01:34:01:Przepraszam, jeśli cię wystraszyłam.
01:34:06:Przepraszam.
01:34:09:Już wszystko w porządku.
01:34:12:Wszystko w porzÄ…dku.
01:34:14:Zamkniemy drzwi.
01:34:25:Tu Wyspa Storm.|BÅ‚agam, jest tam ktoÅ›?
01:34:28:Halo, Wyspa Storm.|Słyszymy głośno i wyraźnie. Odbiór.
01:34:34:Halo, Wyspa Storm. Całą noc|próbujemy cię wywołać. Odbiór.
01:34:40:Nadawaj, Wyspa Storm. Odbiór.
01:34:44:Nadawaj, Wyspa Storm.
01:34:46:Daj mi z nią pogadać.
01:34:51:Halo. SÅ‚yszysz mnie?|JesteÅ› na,, odbiorze".
01:34:54:Jeśli chcesz do mnie mówić, powiedz|,, odbiór" i przełącz na,, nadawanie".
01:34:58:Powtarzam, słyszysz mnie? Odbiór.
01:35:04:Na naszej wyspie rozbił się|statkiem pewien człowiek.
01:35:08:Zabił mego męża|i naszego pasterza Toma.
01:35:11:Teraz jest na zewnÄ…trz.
01:35:14:Więc błagam... przyjedźcie,|na miłość boską. Odbiór.
01:35:20:Już jesteśmy w drodze do ciebie.
01:35:25:Chcę, abyś coś zrobiła.|To absolutnie konieczne.
01:35:30:Słyszysz mnie wyraźnie? Odbiór.
01:35:39:Tak. Rozumiem. Odbiór.
01:35:42:Musisz zniszczyć radio. Odbiór.
01:35:50:Ale... dlaczego? ProszÄ™, nie...
01:35:54:Nie, nie mogę tego zrobić.
01:35:56:Tu nie ma nikogo innego,|kto by mi pomógł.
01:36:06:Jo, zostań tu.
01:36:29:- Mam nadzieje, że wyspa nie jest|zamglona. - Musimy dolecieć.
01:36:45:Jo!
01:37:02:Połóż strzelbę tam.
01:37:10:Stan przy drzwiach.
01:37:39:W drugim pokoju|jest butelka whisky, Lucy.
01:37:44:Proszę, czy możesz mi ją przynieść?
01:39:27:Dobry Boże.
01:39:37:Wojna sprowadziła się do nas dwojga.
01:39:41:Wiesz o tym?
01:39:48:Zrobiłem to, co musiałem zrobić.
01:39:53:Nie można już tego odwrócić.
01:39:59:Przykro mi.
01:40:09:Zegnaj.
01:40:47:Mamusiu...
01:40:48:- Mamusiu.|- Tak. Dobrze, kochanie. Już dobrze.
01:40:52:Już dobrze. Teraz musisz tu zostać.|Zostaniesz tu, dobrze?
01:40:56:Zostań tu i poczekaj na mamusię.
01:42:06:O Boże.
01:42:09:Stój!
01:42:17:Proszę, stój!
01:42:27:Stój, proszę!
01:42:57:Stój, proszę!
01:43:01:Odwiedź www.NAPiSY.info