POLITECHNIKA KOSZALIŃSKA
LABORATORIUM Z GEOTECHNIKI 4b
TEMAT: Wyznaczanie wytrzymałości gruntu na ścinanie w aparacie trójosiowym.
Wykonali:
Marta Szyszkowska
Borys Łukaszewicz
Karolina Pawela
Gr.4.2. SIS
Badanie wytrzymałości gruntu w aparacie trójosiowego ściskania.
Badanie polega na pomiarze wartości największego naprężenia głównego
σ1 przy różnych wartościach najmniejszego naprężenia głównego σ3 .
Dla każdej wartości ciśnienia w komorze σ3 obliczamy ze wzoru σ1:
σ1=
gdzie:
k - stała dynanmometru, [kN/mm]
εd - odkształcenie dynamometru w chwili ścięcia , [mm]
Fp - pole przekroju próbki ,[cm3]
F1 - pole przekroju tłoka ,[cm3].
Dla każdej wartości σ1 i σ3 wykreśliliśmy koła Mohra , następnie narysowaliśmy styczną do wykreślonych wcześniej kół. Styczna do kół Mohra stanowi obwiednię
wytrzymałości na ścinanie , na podstawie której określiliśmy kąt tarcia wewnę-
trznego ϕ i spójności c. Kąt tarcia wewnętrznego ϕ wynosi 30o, natomiast spójność c wyniosła 12,5.
Wnioski:
Badaniu poddana została próbka piasku drobnoziarnistego . Zagęszczona próbka umieszczona została w komorze aparatu, gdzie poddawana była obciążeniom pionowym P powodującym odkształcenia dynamiczne εd . Ciśnienie w komorze zapewnione było przez wpompowanie tam wody, a zwiększanie ciśnienia przeprowadzano poprzez zwiększanie ciśnienia gazu doprowadzonego do komory. Na podstawie otrzymanych wyników wykreślono koła Mohra i wykreślono styczną. Otrzymane wyniki obarczone są jednak dużym błędem. Kolejne pomiary przeprowadzane były na tej samej próbce, która była wcześniej poddana obciążeniu i doznała odkształcenia. Aby wyniki były poprawne należałoby przygotować pięć próbek identycznie zagęszczonych i każdą poddać odpowiedniemu obciążeniu. Po wykonaniu pomiarów poddawano próbkę dalszemu obciążeniu, co spowodowało ścięcie próbki, widoczna była płaszczyzna ścięcia, co potwierdziło poprawne zagęszczenie gruntu.