Arystotelizm

      Nurt w dziejach filozofii nawiązujący do filozoficznych koncepcji Arystotelesa (384 - 322 p.n.e.) przedstawionych w jego pismach.

      W ontologii (teorii bytu): to przeświadczenie, że istnieją jedynie jednostkowe, materialne byty, których wewnętrznym, aktywnym czynnikiem kształtującym jest niematerialna forma; materia jest przyczyną jednostkowości rzeczy a forma nadaje jej właściwości ogólne.

      W epistemologii (teorii poznania): to przeświadczenie, że poznanie ma punkt wyjścia w doświadczeniu zmysłowym, ale jego celem jest rozumowa wiedza ogólna. Proces poznawania zaczyna się od bytów jednostkowych i kończy się na wiedzy ogólnej, natomiast proces wykładania wiedzy zaczyna się od prawd ogólnych i zmierza ku prawdom jednostkowym.

      W etyce: to przeświadczenie, że najwyższym dobrem dla człowieka jest szczęście, pojęte nie jako rezultat doznawania przyjemności lecz wynik aktywności rozumnej i cnotliwej człowieka.

---