Amfibolia - wyrażenie wieloznaczne, dopuszczające kilka możliwości interpretacji. Na gruncie rachunku zdań amfiboliami są wyrażenia, w których nie jest jednoznacznie określony spójnik główny. Np. p  q → r może  być rozumiane jako implikacja (p  q) → r, bądź też jako alternatywa p  (q → r). W języku naturalnym amfibolią jest na przykład zdanie: Oskarżony zakopał łup wraz z teściową.

Fałsz logiczny - (zdanie wewnętrznie sprzeczne) - zdanie, którego schematem jest kontrtautologia.

Formuła - według ścisłej definicji formuła jest to wyrażenie zawierające zmienne. Możemy również powiedzieć, iż formułą danego rachunku logicznego nazywamy każde poprawnie zbudowane wyrażenie tego rachunku. Formułami klasycznego rachunku zdań są np.: p,  ~ q,  (p  q)  ~ r,  p  ~ (r → s), natomiast nie są formułami tego rachunku wyrażenia: p ~ q,  → (p  q),  p   q.

Kontrtautologia - formuła będąca schematem wyłącznie zdań fałszywych.

Prawda logiczna - zdanie, którego schematem jest tautologia.

Reguła - (reguła wnioskowania, reguła inferencji) ciąg formuł wśród których wyróżnione są przesłanki i wniosek. Można powiedzieć,  że reguła jest schematem całego wnioskowania, tak jak formuła jest schematem pojedynczego zdania.

Reguła dedukcyjna - (reguła niezawodna) - reguła w której niemożliwe jest, aby przesłanki stały się schematami zdań prawdziwych, natomiast wniosek schematem zdania fałszywego. Oparte na takiej regule wnioskowanie jest logicznie poprawne (dedukcyjne).

Schemat główny zdania - jest to schemat zawierający wszystkie spójniki logiczne dające się wyodrębnić w zdaniu (najdłuższy możliwy schemat danego zdania). Np. w przypadku zdania Jeżeli nie zarobię wystarczająco dużo lub obleję sesję na uczelni to nie pojadę na wakacje, formuła p → q (p - nie zarobię wystarczająco dużo lub obleję sesję na uczelni, q - nie pojadę na wakacje) nie jest jego schematem głównym. Schemat główny tego zdania wygląda następująco: (~ p  q) → ~ r. (p - zarobię wystarczająco dużo, q - obleję sesję na uczelni, r - pojadę na wakacje). Mówiąc „schemat zdania” rozumiemy przez to na ogół domyślnie schemat główny.

Spójnik główny - spójnik niejako wiążący w całość całą formułę. W każdej formule musi być taki spójnik i może być on tylko jeden. W formule (p  q) → r spójnikiem głównym jest implikacja, w formule p  (q → r) - alternatywa, natomiast w ~ [(p  q) → r] negacja.

Spójnik logiczny - spójnikami logicznymi są wyrażenia nieprawda, że; lub; i; jeśli...,to...;wtedy i tylko wtedy w znaczeniu ściśle zdefiniowanym w tabelkach zero-jedynkowych.

Stała logiczna - stałe logiczne wraz ze zmiennymi i znakami interpunkcyjnymi (nawiasami) składają się na język danego rachunku logicznego. Do stałych logicznych KRZ zaliczamy spójniki logiczne.

Tautologia - formuła będąca schematem wyłącznie prawdziwych zdań. Innymi słowy, tautologia jest to formuła, która nie jest w stanie stać się schematem zdania fałszywego, niezależnie od tego, jakie zdania podstawialibyśmy za obecne w niej zmienne.

Wartość logiczna zdania - prawdziwość lub fałszywość zdania.

Wnioskowanie - proces myślowy, podczas którego na podstawie uznania za prawdziwe pewnych zdań (przesłanek) dochodzimy do uznania kolejnego zdania (konkluzji).

Zdanie - mówiąc „zdanie” rozumiemy przez to w logice „zdanie w sensie logicznym”. Zdaniami w sensie logicznym są tylko zdania oznajmujące.

Zdanie proste - zdanie w którym nie występuje żaden spójnik logiczny.

Zmienna zdaniowa - symbol, za który można podstawić zdanie. W klasycznym rachunku zdań zmienne zdaniowe symbolizowane są na ogół przez litery p, q, r, s, itd.

------------

Błąd formalny - błąd polegający na tym, że wniosek rozumowania nie wynika logicznie z przesłanek.

 

Błąd materialny - błąd polegający na użyciu we wnioskowaniu przynajmniej jednej fałszywej przesłanki.

 

Denotacja nazwy (zakres nazwy) - zbiór wszystkich desygnatów danej nazwy. Przykładowo zbiór wszystkich studentów jest denotacją (zakresem) nazwy student.

 

Desygnat nazwy - obiekt oznaczany przez daną nazwę. Na przykład każdy z nas jest desygnatem nazwy człowiek.

 

Nazwa pusta - nazwa nie posiadająca ani jednego desygnatu. Na przykład centaur, jednorożec, człowiek o wzroście 3 m, żonaty kawaler itp.

 

Przesłanka mniejsza - przesłanka zawierająca termin mniejszy sylogizmu.

 

Przesłanka większa - przesłanka zawierająca termin większy sylogizmu.

 

Termin mniejszy sylogizmu - nazwa występująca jako podmiot we wniosku sylogizmu. Termin mniejszy oznacza się zwykle symbolem S.

 

Termin rozłożony - nazwa, o której całym zakresie (wszystkich desygnatach) jest mowa w zdaniu kategorycznym. W zdaniu S a P rozłożone jest S, w S e P zarówno S jak i P, w S o P - jedynie P. W zdaniu S i P żaden termin nie jest rozłożony.

 

Termin średni sylogizmu - nazwa nie występująca we wniosku sylogizmu, za to obecna w obu jego przesłankach. Termin średni oznacza się zwykle symbolem M.

 

Termin większy sylogizmu - nazwa występująca jako orzecznik sylogizmu. Termin większy oznacza się zwykle symbolem P.

 

Zdanie kategoryczne - zdanie mające jedną z następujących postaci (gdzie S i P reprezentują nazwy): każde S jest P, żadne S nie jest P, niektóre S są P, niektóre S nie są P

-----------------------

---