Kamil Karny OŚ D grupa B
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 9
Temat: Właściwości chemiczne metali. Stopy metali.
Doświadczenie 2.3
OKREŚLANIE GŁÓWNEGO SKŁADNIKA STOPU.
Jako zadanie otrzymaliśmy stop, w którym mieliśmy wykryć główny składnik. Otrzymaną próbkę rozpuszczaliśmy w kwasie solnym lub azotowym. Po całkowitym lub częściowym rozpuszczeniu próbki w kwasie rozcieńczamy roztwór wodą destylowaną i przeprowadzamy reakcje na wykrywanie kationu, który pojawił się w roztworze.
Otrzymana przeze mnie próbka stopu nie rozpuściła się w kwasie solnym.
Wówczas kwas solny zlałem do przygotowanej zlewki (pod wyciągiem), próbkę przepłukałem wodą destylowaną, następnie dodałem około 3 cm3 roztworu kwasu azotowego (1+1) i pozostawiłem pod wyciągiem na około 10 min. Po częściowym rozpuszczeniu próbki rozcieńczyłem roztwór wodą destylowaną.
Następnie przeprowadziłem odpowiednie reakcje na wykrycie kationu. Reakcje z odczynnikami takimi jak NaOH O,2 M, 2M, H2O2, NH3 H2O, O,2 M, 2M, (NH4)2S nie dały pozytywnego rezultatu, dopiero reakcja z KI potwierdziła moje przypuszczenia, co do obecności ołowiu w badanej próbce (wydzielił się żółty osad).
Zachodzące reakcje:
Pb0 + 2H+ + 2Cl− → PbCl2 + H2↑
3Pb0 + 8H+ + 2NO3− → 3Pb2+ + 2NO + 4H2O
Pb2+ + 2I − → PbI2 ↓
Pb2+ + 2OH − → Pb(OH)2 ↓
Pb(OH)2↓ + 2OH − → PbO22− + 2H2O
Pb2+ + S2 − → PbS↓
WNIOSEK:
Ołów nie wypiera wodoru z kwasu solnego (pomimo tego, że jest pierwiastkiem mniej szlachetnym od wodoru), gdyż PbCl2 jest trudno rozpuszczalną solą. Ołów reaguje z kwasem azotowym (V), który ma właściwości utleniające, w wyniku reakcji tworzą się produkty częściowej redukcji kwasów tlenowych.
Doświadczenie 2.2
WYPIERANIE WODORU Z WODOROTLENKÓW.
Do 2 probówek zawierających blaszkę metalicznego cynku, glinu dodajemy około 2cm3 NaOH o stężeniu 6mol/dm3. Porównać przebieg reakcji w obu probówkach i opisać je równaniami.
Zachodzące reakcje:
Al + 3Na+ + 3OH − → 3Na+ + AlO33− + 3/2H2↑
Al + 3OH − → AlO33- + 3/2H2↑
Zn + 2Na+ + 2OH − → 2Na+ + ZnO22− + H2↑
Zn + 2OH − → ZnO22− + H2↑
WNIOSEK:
Niektóre mniej szlachetne od wodoru pierwiastki amfoteryczne wypierają wodór z roztworu mocnych zasad. Przykładem tego jest właśnie glin i cynk. Jednakże glin wypiera wodór znacznie szybciej niż cynk, co świadczy o tym, że jest on bardziej szlachetny od glinu.