Kamil Karny OŚ D grupa B

Sprawozdanie z ćwiczenia nr 9

Temat: Właściwości chemiczne metali. Stopy metali.

Doświadczenie 2.3

OKREŚLANIE GŁÓWNEGO SKŁADNIKA STOPU.

Jako zadanie otrzymaliśmy stop, w którym mieliśmy wykryć główny składnik. Otrzymaną próbkę rozpuszczaliśmy w kwasie solnym lub azotowym. Po całkowitym lub częściowym rozpuszczeniu próbki w kwasie rozcieńczamy roztwór wodą destylowaną i przeprowadzamy reakcje na wykrywanie kationu, który pojawił się w roztworze.

Otrzymana przeze mnie próbka stopu nie rozpuściła się w kwasie solnym.

Wówczas kwas solny zlałem do przygotowanej zlewki (pod wyciągiem), próbkę przepłukałem wodą destylowaną, następnie dodałem około 3 cm³ roztworu kwasu azotowego (1+1) i pozostawiłem pod wyciągiem na około 10 min. Po częściowym rozpuszczeniu próbki rozcieńczyłem roztwór wodą destylowaną.

Następnie przeprowadziłem odpowiednie reakcje na wykrycie kationu. Reakcje z odczynnikami takimi jak NaOH O,2 M, 2M, H₂O₂, NH₃ H₂O, O,2 M, 2M, (NH₄)₂S nie dały pozytywnego rezultatu, dopiero reakcja z KI potwierdziła moje przypuszczenia, co do obecności ołowiu w badanej próbce (wydzielił się żółty osad).

Zachodzące reakcje:

Pb⁰ + 2H⁺ + 2Cl⁻ → PbCl₂ + H₂↑

3Pb⁰ + 8H⁺ + 2NO₃⁻ → 3Pb²⁺ + 2NO + 4H₂O

Pb²⁺ + 2I ⁻ → PbI₂ ↓

Pb²⁺ + 2OH ⁻ → Pb(OH)₂ ↓

Pb(OH)₂↓ + 2OH ⁻ → PbO₂²⁻ + 2H₂O

Pb²⁺ + S^{2 −} → PbS↓

WNIOSEK:

Ołów nie wypiera wodoru z kwasu solnego (pomimo tego, że jest pierwiastkiem mniej szlachetnym od wodoru), gdyż PbCl₂ jest trudno rozpuszczalną solą. Ołów reaguje z kwasem azotowym (V), który ma właściwości utleniające, w wyniku reakcji tworzą się produkty częściowej redukcji kwasów tlenowych.

Doświadczenie 2.2

WYPIERANIE WODORU Z WODOROTLENKÓW.

Do 2 probówek zawierających blaszkę metalicznego cynku, glinu dodajemy około 2cm³ NaOH o stężeniu 6mol/dm³. Porównać przebieg reakcji w obu probówkach i opisać je równaniami.

Zachodzące reakcje:

Al + 3Na⁺ + 3OH ⁻ → 3Na⁺ + AlO₃³⁻ + ³/₂H₂↑

Al + 3OH ⁻ → AlO₃^3- + ³/₂H₂↑

Zn + 2Na⁺ + 2OH ⁻ → 2Na⁺ + ZnO₂²⁻ + H₂↑

Zn + 2OH ⁻ → ZnO₂²⁻ + H₂↑

WNIOSEK:

Niektóre mniej szlachetne od wodoru pierwiastki amfoteryczne wypierają wodór z roztworu mocnych zasad. Przykładem tego jest właśnie glin i cynk. Jednakże glin wypiera wodór znacznie szybciej niż cynk, co świadczy o tym, że jest on bardziej szlachetny od glinu.