Znak - jest to dostrzegalny układ rzeczy lub zjawisko stworzone przez kogoś celowo po to aby komuś innemu przekazać określoną myśl dlatego, że istnieją reguły znaczeniowe, które z tym układem rzeczy albo zjawiskiem nakazują wiązać myśl o takiej właśnie treści.

Oznaka - jest dostrzegalny układ rzeczy albo zjawisko, które współpracuje z pewnym stanem rzeczy lub zdarzeniem i skierowuje na to zdarzenie albo stan rzeczy czyjąś myśl choć nie istnieją reguły znaczeniowe, które by takie skierowanie myśli nakazywały.

Rola performatywna wypowiedzi - wypowiedź spełnia rolę performatywną jeżeli przez tą wypowiedź dokonuje się czynność konwencjonalna (umowna).

Czynność konwencjonalna - to taka czynność psychofizyczna, która dzięki istnieniu reguł znaczeniowych ma znaczenie umowne (konwencjonalne). Żeby zaistniała czynność konwencjonalna muszą istnieć reguły, które określają w jaki sposób czynności konwencjonalnej się dokonuje oraz muszą istnieć reguły, które określają jakie znaczenie umowne ma ta czynność.

Nazwa - jest to wyraz albo wyrażenie, który jest jednoznaczny na gruncie reguł danego języka, który nadaje się na podmiot w zdaniu albo orzecznik orzeczenia imiennego.

Nazwy proste - składają się z jednego wyrazu.

Nazwy złożone - składają się z więcej niż z jednego wyrazu.

Nazwy konkretne - oznaczają rzeczy, osoby, coś co sobie na gruncie danej kultury wyobrażamy jako rzecz albo osobę.

Nazwy abstrakcyjne - oznaczają cechy, stany rzeczy, zjawiska, itd. (białość, jasność, nieważność z wyroku sądowego, burza, płacz).

Nazwa indywidualna - to taka nazwa, która przysługuje danemu przedmiotowi dlatego, że została mu nadana po to aby ten i tylko ten przedmiot oznaczać.

Nazwa generalna - to taka nazwa, która przysługuje danemu przedmiotowi dlatego, że posiada on określone cechy.

Nazwy zbiorowe - desygnatem jest agregat.

Nazwy nie zbiorowe - desygnatem nie jest agregat.

Treść nazwy - jest to zespół cech, na podstawie których osoba używająca danej nazwy w sposób właściwy dla danego języka gotowa jest uznać dany przedmiot za desygnat tej nazwy, a to dlatego, że cechy te przysługują owemu przedmiotowi łącznie, albo też gotowa jest uznać, że przedmiot ten nie jest desygnatem tej nazwy, bo nie posiada którejś z tych cech.

Zakresem danej nazwy - nazywamy zbiór wszystkich desygnatów danej nazwy.

Definicja realna - to zdanie, które zawiera charakterystykę jakiegoś przedmiotu, taką, która tylko temu przedmiotowi przysługuje. Np. Czajnik, to garnek do gotowania wody.

Definicja nominalna - to wyrażenie, które podaje jakie znaczenie w danej ma pewien wyraz albo wyrażenie w danym języku. Np. Wyraz czajnik oznacza garnek do gotowania wody.

Definicja równościowa - to definicja zbudowana z 3 elementów: a) zwrotu zawierającego wyraz albo wyrażenie definiowane (definiendum), b) wyrażenia zawierającego wyraz albo wyrażenie definiujące (definiens), c) łącznika, czyli wyrażenia, które łączy 2 wyżej wymienione cechy.

Równościowa może występować w 3 stylizacjach - a) słownikowa - Wyraz „czajnik” znaczy tyle samo co wyrażenie „garnek do gotowania wody”, b) semantyczna - Wyraz „czajnik” oznacza garnek do gotowania wody, c) przedmiotowa - Czajnik jest to garnek do gotowania wody.

Definicje klasyczne - w definicjach tych definiens jest zbudowany w ten sposób, że podany jest rodzaj i różnica gatunkowa.

Definicje sprawozdawcze - podają jakie znaczenie ma aktualnie albo miał w przeszłości jakiś wyraz albo wyrażenie w określonym języku.

Definicje projektujące - ustalają znaczenie pewnego wyrazu albo wyrażenia na przyszłość.

Definicje regulujące - podają znaczenie jakiegoś słowa albo wyrażenia na przyszłość, ale licząc się z jego dotychczasowym choćby nieostrym znaczeniu; zadaniem ich jest doprecyzowanie znaczenia jakiegoś słowa albo wyrażenia. Zadaniem definicji regulującej jest wytyczenie granicy pomiędzy przedmiotami, które są desygnatami danej nazwy i przedmiotami, które nie są desygnatami danej nazwy. Definicja regulująca musi wytyczać ową granicę tam, gdzie istnieje wątpliwość co do znaczenia danego słowa czy wyrażenia. Jeśli definicja wytycza granicę tam, gdzie owo znaczenie jest niewątpliwe to nie jest definicją regulującą tylko definicją konstrukcyjną, bo zmienia znaczenie danego słowa.

Definicje konstrukcyjne - podają znaczenie pewnego wyrazu albo wyrażenia na przyszłość nie licząc się z jego dotychczasowym znaczeniem w danym języku; mogą wprowadzać do języka nowe słowa nieznane temu językowi dotychczas.

Definicje nieadekwatne - a) za wąskie, b) za szerokie, c) krzyżujące, d) obarczone błędem przesunięcia kategorialnego.

Definicje krzyżujące - zakresy definiendum i definiensa się krzyżują, np. Student to człowiek leniwy.

Definicje obarczone błędem przesunięcia kategorialnego - zakresy definiendum i definiensa się wykluczają, np. Człowiek to rzecz dwunożna.

Inne błędy definicji - a) błąd idem per idem → to samo przez to samo (błędne koło bezpośrednie); polega na tym, że wyraz albo wyrażenie definiowane powtarza się w definiensie (wyrażeniu definiującym), np. Prokurator to osoba zatrudniona na stanowisku prokuratora. b) błąd błędnego koła pośredniego - mamy z nim do czynienia wówczas, gdy wyraz albo wyrażenie definiowane nie powtarza się co prawda w definiensie, ale w pewnym ciągu definicji takie powtórzenie następuje, np. Blondynka jest to kobieta o jasnych włosach. Kobieta o jasnych włosach to blondynka. c) błąd ignotum per ignotum → nieznane przez nieznane; polega na tym, że chcąc wyjaśnić jakiejś osobie nieznane dla niej wyrażenie A używamy w definicji wyrażenia B, które jest również dla tej osoby nieznane (niezrozumiałe), np. Makler jest to stockbroker.

Podział logiczny - „Przeprowadzić podział logiczny nazwy N na zakresy nazw A i B” znaczy tyle samo, co „stwierdzić, że każdy desygnat nazwy N należy do zakresu (jest desygnatem) jednej i tylko jednej z nazw A albo B”.

Warunki podziału logicznego - a) musi być zupełny, tzn. każdy z desygnatów nazwy, której zakres dzielimy musi być zaliczony do któregoś z członów podziału tzn. nie może być takiego desygnatu tej nazwy, który nie jest zaliczony do któregoś z członów podziału, b) musi być rozłączony, tzn. żaden z desygnatów nazwy, której zakres dzielimy nie może być zaliczony do 2 lub więcej członów podziału na raz.

Zdanie w sensie logicznym - jest to wyrażenie jednoznaczne na gruncie reguł danego języka stwierdzające, że tak a tak jest a tak a tak nie jest (opisuje rzeczywistość).

Zdanie prawdziwe - to takie zdanie, które opisuje rzeczywistość taką jaką ona jest.

Zdanie fałszywe - to takie zdanie, które opisuje rzeczywistość niezgodnie z tym jaką ona jest.

Zdania analityczne - zdania, które są prawdziwe ze względu na samo znaczenie użytych w nich słów.

Zdania wewnętrznie kontradyktoryczne - zdania, których fałszywość jest przesądzona ze względu na znaczenie użytych w nich słów.

Rodzaje zdań subsumpcyjnych - a) ogólno-twierdzące (SaP) „Każde S jest P”, b) szczegółowo-twierdzące (SiP) „Niektóre S są P”, c) ogólno-przeczące (SeP) „Żadne S nie jest P”, d) szczegółowo-przeczące (SoP) „Niektóre S nie są P”.

Kwadrat logiczny - SaP przeciwieństwo SeP (100/010); SaP wynikanie SiP (100/101); SaP sprzeczność SoP (10/01); SeP wynikanie SoP (100/110); SeP sprzeczność SiP (10/01); SiP podprzeciwieństwo SoP (110/101).

Funktor prawdziwościowy - jest to funktor zdaniotwórczy od argumentów zdaniowych, który ma tą szczególną właściwość, że wartość logiczną nowopowstałego zdania można ustalić na podstawie samej tylko wartości logicznej zdań będących argumentami, nawet bez znajomości ich treści.

Rodzaje funktorów - a) funktor negacji (~) „nie jest tak, że” (p10/~p01); b) funktor alternatywy rozłącznej (⊥) „albo” (p1100/q1010/p⊥q0110); c) funktor alternatywy nierozłącznej () „lub” (p1100/q1010/pq1110); d) funktor dysjunkcji (/) „bądź... bądź...” (p1100/q1010/p/q0111); e) funktor koniunkcji (.) „i”, „a” (p1100/q1010/p.q1000); f) funktor równoważności (≡) „zawsze i tylko wtedy gdy... to...” (p1100/q1010/p≡q1001); g) funktor implikacji (>) „jeżeli... to...” (p1100/q1010/p>q1011).

Wynikanie - jest to relacja, która zachodzi między 2 zdaniami. Aby zachodziła muszą być spełnione 2 warunki: a) implikacja zbudowana ze zdania Z1 jako poprzednika i zdania Z2 jako następnika musi być prawdziwa, b) prawdziwość tej implikacji opiera się na jakimś związku pomiędzy tym co głosi zdanie Z1 i tym co głosi zdanie Z2.

Tezą rachunku zdań - nazywamy taką funkcję zdaniową, która przy wszelkich składnych podstawienia w miejsce zmiennych daje zdanie prawdziwe.

Relacja zwrotna - to taka relacja, która zachodzi zawsze pomiędzy pewnym elementem jakiegoś zbioru a nim samym.

Relacja symetryczna - to taka relacja, która zawsze gdy zachodzi pomiędzy pewnym X i pewnym Y to zachodzi również pomiędzy tym Y a tym X.

Relacja przechodnia - to taka relacja, która jeśli: - zachodzi pomiędzy pewnym X i pewnym Y należącymi do tego zbioru oraz jednocześnie, - zachodzi pomiędzy tym Y a jakimś Z należącymi do tego zbioru, to zachodzi również zawsze pomiędzy tym X a tym Z.

Relacja równościowa - to taka relacja, która jest zarazem: zwrotna, symetryczna i przechodnia.

Relacja liniowo porządkująca - to taka relacja, która pozwala ustawić elementy danego zbioru w szeregu (określonej kolejności), w którym każdy z tych elementów zajmuje jedno ściśle określone miejsce.

Wnioskowanie dedukcyjne - wnioskowanie, w którym wniosek wynika logicznie z przesłanki (przesłanka -wynika logicznie -> wniosek).

Wnioskowanie redukcyjne - wnioskowanie, w którym co prawda z przesłanek wnioskowania nie wynika wniosek, ale z wniosku wynikają przesłanki (przesłanka <- wynikanie - wniosek).

Wnioskowania niezawodne - wnioskowania, które od prawdziwych przesłąnek zawsze prowadzą do prawdziwego wniosku.

---