studia zaoczne
KOLOKWIUM Z POETYKI ‒ ZAGADNIENIA
1) J. Sławiński: O kategorii podmiotu lirycznego
podmiot mówiący w liryce, epice i dramacie ‒ monocentryczność, jednostopniowość i bezkontekstowość wypowiedzi lirycznej
semantyka podmiotu lirycznego ‒ podmiot liryczny jako korelat całej wypowiedzi lirycznej
elementy konstytuujące podmiot - co może być nośnikiem znaczeń budujących podmiot?
podmiot jako „akcja” ‒ narastanie podmiotu (mechanizmy kumulacji i reinterpretacji)
paradygmat „ja” lirycznego - podmiot jako hierarchiczna kombinacja 4 elementarnych ról
2) A. Okopień-Sławińska: Relacje osobowe w literackiej komunikacji
informacje stematyzowane i implikowane
pochodzenie
zasięg
sposób ujawniania w tekście
konflikt informacji - 2 zasady rozstrzygające
naczelna instancja nadawcza w utworze (= podmiot utworu)
podmiot utworu a narrator / podmiot liryczny (nietożsamość; ograniczone kompetencje narratora / podmiotu lirycznego)
podmiot utworu jako znaczeniowy korelat reguł zrealizowanych w utworze (ale nie dysponent tych reguł)
szczególne wypowiedzi, które można przypisać podmiotowi utworu (komentarze metatekstowe)
nadawca utworu (= podmiot czynności twórczych)
definicja (Sławiński)
nadawca utworu a autor (nietożsamość)
nadawca utworu a podmiot utworu (symetryczna odpowiedniość tych instancji)
naczelna instancja odbiorcza w utworze (= adresat utworu)
adresat utworu a adresat narracji / monologu lirycznego
właściwości adresata utworu (bezosobowość)
odbiór idealny a odbiór rzeczywisty
pojęcie ekranu interpretacyjnego
historyczne znaczenie dzieła a nadawanie nowych znaczeń
schemat układu ról w komunikacji literackiej (tabelka) - instancje nadawcze i odbiorcze; poziom wewnątrztekstowy i zewnątrztekstowy
3) K. Bartoszyński: Problem konstrukcji czasu w utworach epickich
dystans w sensie relatywnym
nie to samo co „rzeczywista” odległość „daty” narracji od „daty” zdarzeń przedstawionych
dystans „duży” (perfektywny)
dystans „mały” (imperfektywny)
dystans w sensie absolutnym
dystans uobecnienia
dystans niepełnej obecności
horyzont czasowy narracji
cechy narracji o szerokim horyzoncie czasowym (punkt widzenia; wiedza narratora; sposób przedstawiania poszczególnych faz procesu)
cechy narracji o wąskim horyzoncie czasowym (j. w.)
4) M. Głowiński: Dialog w powieści
formy przytoczeń (mowa zależna, niezależna, pozornie zależna, monolog wewnętrzny)
dialog jako oznaka
język dialogów a język narracji (charakterystyczność kontra neutralność)
2 założenia pozwalające traktować powieściowy dialog jako oznakę
pojęcie mimetyzmu formalnego
dialog a język potoczny (schematyzacja, konwencje zapisu mowy potocznej)
metajęzykowa funkcja narracji wobec dialogu
dialog podporządkowany narracji
3 zadania „narracyjnego akompaniamentu dialogu”
verba dicendi ‒ czemu służy schematyzacja narracyjnego metajęzyka?
dialog w narracji pierwszoosobowej - konwencja doskonałej pamięci
dialog w narracji trzecioosobowej - różnie kształtowany w zależności od nastawienia na telling bądź showing
6) J. Sławiński: O opisie
opis a opowiadanie
3 stopnie organizacji wypowiedzi deskryptywnej (opis zawiązkowy; w rozproszeniu; rozwinięty i scalony)
lokalizacyjny model opisu
logiczno-hierarchiczny model opisu (rola stereotypów ontologicznych i aksjologicznych)
operacyjny model opisu
zadania opisu („magazyn pamięciowy narracji”; program dla opowiadania; sprzyja personalizacji narracji; segmentuje opowiadanie i reguluje jego tempo)