POLITECHNIKA CZĘSTOCHOWSKA
KATEDRA FIZYKI
Ćwiczenie nr 11
Temat: Wyznaczanie pracy wyjścia elektronów z katody lampy elektronowej.
Wykonali:
Jałmużna Witold
Marasek Piotr
Sem.IV gr.V 1) WSTĘP TEORETYCZNY
a )
Termoemisja - emisja elektronów ,niekiedy jonów ,spowodowana ogrzaniem ciała do wysokiej temperatury , pod wpływem dostarczonej energii wzrasta energia kinetyczna elektronów , wskutek czego część z nich wydostaje się na zewnątrz ciała. Zależność gęstości prądu emisji termoelektronowej od temperatury powierzchni emitującego ciała określa wzór Richardsona :
je=BT2exp(-A/kT)
gdzie
A-praca wyjścia elektronów z ciała ,
B- stała ,
stała Boltzmana ,
b)
Prąd nasycenia : Zakładając że temperatura katody nie ulegnie zmianie , a zmienia się jedynie napięcie anodowe UA i w rezultacie natężenie E pola elektrycznego w pobliżu powierzchni katody przy małych wartościach UA i E , gdy działająca na elektrony siła eE jest nieznaczna , jedynie niewielka część elektronów może oderwać się od otaczającej katodę chmury elektronowej . W miarę zwiększania wartości E liczba elektronów wyrwanych z chmury elektronowej i kierowanych ku anodzie wzrasta. Wreszcie przy bardzo dużych wartościach UA i E niemal wszystkie elektrony wychodzące z powierzchni katody kierują się ku anodzie. Otrzymujemy wtedy max natężenie prądu termoemisji w danej temperaturze. Prąd termoemisji o takim natężeniu nazywamy prądem nasycenia.
c)
Praca wyjścia : Wewnątrz metalu o temperaturze większej od temperatury zera bezwzględnego część elektronów walencyjnych ma energię równą lub przewyższającą poziom Ferniego (WF) i występują w postaci swobodnych elektronów. Chcąc uzyskać elektrony swobodne na zewnątrz metalu należy dostarczyć im energii co najmniej równej (WF). Energia ta to praca wyjścia-A.
Przy opuszczeniu metalu przez elektrony o energii WF należy pokonać siły występujące między tymi elektronami , a ich dodatnimi ładunkami obrazowymi powstającymi wewnątrz metalu. Zgodnie z prawem elektrotechniki między ładunkiem elektronu -e, a jego ładunkiem obrazowym +e działa siła
Fx=-(e2/4πε(2x2) = -1/4πε(e2/4x2 ) (1)
Metoda obliczania pracy wyjścia. Zakłada się , że elektrony o energii większej od WF znajdują się w postaci chmury przy zewnętrznej stronie powierzchni metalu, w odległości rzędu odległości miedzy jonami sieci
krystalicznej metalu. Dla uproszczenia przyjmuje się, że elektrony te leżą w jednej płaszczyźnie w odległości x0 od powierzchni metalu. Wówczas elektron opuszczający metal musi pokonać barierę potencjlną warstwy podwójnej o grubości x0, a więc pokonać siłę Fx0=-(1/4πε)(e2/4x02), a następnie siłę zgodną ze wzorem (1).
Całkowita praca wykonywana przez elektron w eV obliczamy w następujący sposób
Wa=∫(Fx0=Fx)dx=-(1/4πε)[(e2/4x0)+(e2/4x0)]
Pracę Wa równą pracy na powierzchni bariery potencjalnej nazywamy całkowitą praca wyjścia. Przy obliczaniu pracy całkowitej Wa grubość warstwy podwójnej x0 nie jest określona. Wyznaczenie tej pracy jest więc możliwe wówczas, gdy będzie znana bariera potencjalna dla różnych metali. W elektronice pracą wyjścia A nazywamy różnicę między pracą całkowitą Wa, a energią poziomu Fermiego w temp. 0K
A = Wa - WF = eϕ,
gdzie:
ϕ- potencjał wyjścia.
2) SCHEMAT BLOKOWY.
3) TABELE POMIAROWE
Lp. |
UŻ1=4,2V ,JŻ1= |
UŻ2=4,4V, JŻ2= |
||
|
UA [V] |
JA [mA] |
UA [V] |
JA [mA] |
1 |
|
25 |
|
30 |
2 |
|
50 |
|
70 |
3 |
|
75 |
|
95 |
4 |
|
105 |
|
142 |
5 |
|
130 |
|
190 |
6 |
|
170 |
|
235 |
7 |
|
220 |
|
290 |
8 |
|
270 |
|
360 |
9 |
|
315 |
|
435 |
10 |
|
360 |
|
505 |
11 |
|
385 |
|
565 |
12 |
|
390 |
|
610 |
13 |
|
390 |
|
620 |
14 |
|
400 |
|
630 |
15 |
|
400 |
|
635 |
16 |
|
400 |
|
635 |
17 |
|
400 |
|
640 |
18 |
|
405 |
|
640 |
19 |
|
405 |
|
640 |
20 |
|
405 |
|
645 |
21 |
|
410 |
|
645 |
22 |
|
410 |
|
650 |
23 |
|
410 |
|
650 |
24 |
|
|
|
|
25 |
|
|
|
|
26 |
|
|
|
|
27 |
|
|
|
|
28 |
|
|
|
|
29 |
|
|
|
|
30 |
|
|
|
|
31 |
|
|
|
|
32 |
|
|
|
|
33 |
|
|
|
|
34 |
|
|
|
|
35 |
|
|
|
|
36 |
|
|
|
|
37 |
|
|
|
|
4) OBLICZENIA
z wykresów:
T1 = 1125 K T2 = 1133 K
Jn1 = 0,4 mA Jn2 = 0,64 mA
praca wyjścia
5) UWAGI I WNIOSKI
Podczas wykonywania tego ćwiczenia poznaliśmy metodę wyznaczania pracy wyjścia elektronów z katody lampy elektronowej. Praca wyjścia elektronu jest równa energii jaką należy mu dostarczyć aby mógł pokonać tzw. Poziom ferniego i opuścić katodę. Z naszych pomiarów wynika że praca ta wynosi 4,416eV. Prawidłowo praca wyjścia elektronów wynosi 4 eV. Tak więc pomiar nasz jest obarczony błędem rzędu około 10,4 %. Na błąd ten składają się wszystkie błędy występujące przy pomiarach wielkości pośrednich, a więc napięcia żarzenia, natężenia prądu żarzenia oraz błąd pomiarów napięcia anodowego i prądu anodowego.