Artur Zgórski
student III rok WF
grupa II męska
SPRAWOZDANIE Z BIOMECHANIKI
Temat: PRĘDKOŚĆ RUCHU W FUNKCJI OBCIĄŻENIA STAWU KOLANOWEGO
WSTĘP:
Maksymalna siła mięśniowa jest jedną z cech biomechanicznych, która określa sprawność fizyczną człowieka. Przez tę siłę rozumiemy maksymalny moment siły poszczególnych grup mięśniowych - w naszym przypadku prostowników w stawie kolanowym. Czynnikami wpływającymi na tę siłę są:
1. przekrój fizjologiczny mięśnia,
2. naprężenie mięśnia.
Dzięki zmianom naprężenia współpracujących ze sobą mięśni (np.: zginacze - prostowniki), kończyna zmienia swoje położenie (przemieszcza się). Współpracą tą kieruje centralny układ nerwowy.
Charakter pracy mięśnia może być koncentryczny - mięsień skraca się, ekscentryczny - mięsień rozciąga się lub izometryczny - mięsień nie zmienia swojej długości.
Jeśli chodzi o zależność pomiędzy siłą mięśnia a prędkością skracania się włókien mięśniowych to w roku 1938 A. W. Hill podał równanie dotyczące tej zależności dla mięśnia izolowanego (mierząc ilość ciepła wydzielanego przez mięsień w czasie jego pobudzenia, opierając się na pomiarze energii cieplnej oraz pracy wydzielonej przez mięsień. Ułożył on również równanie bilansu energetycznego i drogą różniczkowania przedstawił to równanie w postaci:
(F+a) x V=b x (Fmax-F) gdzie:
F- bieżąca wartość siły
Fmax- maksymalna wartość siły
V- prędkość skracania się mięśnia
a,b- stałe współczynniki
Krzywa Hilla ma charakter hiperboli przesuniętej o wartości „a” i „b” w układzie współrzędnych „V” i „F”.
Z tego wynika, że moc mięśnia jest stała (P=constans), a wraz ze wzrostem szybkości maleją możliwości mięśnia.
Podczas badania ruchu w stawie kolanowym należy rozpatrywać wpływ momentu obciążającego na prędkość kątową (