7.1 a, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej


Pracownia Zakładu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej

Nazwisko i imię studenta

Grzegorz Duda

Symbol grupy

ED. 3.5

Data wyk. Ćwiczenia

1996-10-22

Symbol ćwiczenia

7.1

Temat zadania

Wyznaczanie równoważników elektrochemicznych metali, stałej Faraday'a i ładunku elementarnego.

ZALICZENIE

Ocena

Data

Podpis

Podstawy teoretyczne.

Zjawisko przepływu prądu elektrycznego przez elektrolity wraz z procesami chemicznymi towarzyszącymi temu przepływowi nazywamy elektrolizą.

Zjawisko elektrolizy opisują dwa prawa Faraday'a :

I prawo Faraday'a mówi nam o tym, że: Masa substancji wydzielonej na elektrodzie jest wprost proporcjonalny do ładunku q, jaki przepłynął przez elektrolit:

m.=k*i

gdzie k - równoważnik proporcjonalności (elektrochemiczny).

Równoważnik elektrochemiczny jest równy liczbowo masie substancji wydzielonej w procesie elektrolizy na jednej z elektrod podczas przepływu ładunku jednostkowego k=m/q.

Równoważnik elektrochemiczny pierwiastka zależy od jego wartościowości w danym związku.

Inna postać I prawa Faraday'a przy uwzględnieniu , że q=i*t wygląda następująco

II prawo Faraday'a: Masy substancji wydzielonych podczas przepływu takiego samego ładunku elektrycznego przez różne elektrolity są wprost proporcjonalne do odpowiednich równoważników chemicznych:

Występujące w powyższym wzorze równoważniki chemiczne substancji zależą od masy atomowej A i wartościowości z: R=A/z. Przy uwzględnieniu, że m1=k1*i*t oraz m2=k2*i*t otrzymujemy równanie :

Iloraz R/k jest stały dla danego pierwiastka i nazywa się go stałą Faraday'a. F=R/k

Stała Faraday'a jest to wielkość fizyczna równa ładunkowi, który przepływając przez elektrolit powoduje wydzielenie na elektrodzie masy równej równoważnikowi chemicznemu danej substancji (F=96500 C).

Wykonanie ćwiczenia:

W doświadczeniu próbki zostały zbudowane z miedzi (Cu) dla której A=63,54 i z=2

rys.1 Układ pomiarowy

Tabela pomiarowa.

m1

m2

m=m1-m2.

i

t

k

R

F

e

kg

kg

kg

A

s

kg/C

C

C

0,0967

0,097

3,00*10-4

0,5095

1800

3,27*10-7

0,03177

97120,89

1,61276*10-19

Błąd bezwzględny maksymalny obliczamy metodą różniczkową.

=0,696525 ⇒ 69,65%

natomiast błąd względny ze wzoru:

gdzie ktabl.=0,339*10-7 [kg/C]

Tabela błędów.

m1

Dm1m

m2

Dm2m

i

Dim

t

Dtm

dm

dk

0,0003

0,0001

0,0003

0,0001

0,5095

0,015

1800

0,75

0,696524

-0,00572

Wnioski i spostrzeżenia:

Niedokładności pomiarów, a także warunki w jakich dokonywano pomiarów spowodowały odchylenia tych obliczeń od wyników zapisanych w tabelach na końcu skryptu. Prawdopodobnie na pomiary miały wpływ takie czynniki jak np.:



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Wyznaczanie współczynnika osłabienia oraz energii maksymal(2), Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej
ATOM2 ~1, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Polite10/5146
OPT3 2~1, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
O 3 2 , Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
Wyznaczanie napięcia zapłonu i gaśnięcia lamp y jarzeniowej, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej P
11.1 c, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
Wyznaczanie długości fal świetlnych przepuszczanych przez (2), Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej
ATOM9 1, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
2.1, 2.1 f, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej
Magnetyczne mnożniki częstotliwości v8, Pracownia Zak˙adu Fizyki Technicznej Politechniki Lubelskiej

więcej podobnych podstron