LAURA - kobietę z innej sfery, która wprawdzie darzyła Cezarego miłością, ale miała narzeczonego i to z nim planowała wspólne życie. Obarczyła Cezarego winą za ich rozstanie. Była ona właścicielką sąsiedniego majątku, wdową po panu Kościenieckim. To pani Laura sprowokowała ich romans. Jako kobieta dojrzała, umiała rozkochać w sobie niedoświadczonego młodzieńca, umiała przemawiać do niego czułymi słowami. Właścicielka Leńca ukrywa romans, gdyż zależy jej na majątku narzeczonego
KAROLINA - cioteczną siostrą przyjaciela Hipolita Wielosławskiego Karolina była młodą dziewczyną, która obdarzyła Cezarego pierwszą młodzieńczą miłością. Cezary rozkochał ją w sobie, flirtował z nią potajemnie, ale znajomość traktował lekko, bez przyszłości. A przyszłość tych dwojga akceptowała rodzina Wielosławskich, o czym dowiedział się od Hipolita po śmierci Karoliny. Karolina odkryła romans Laury i Cezarego. Była zrozpaczona. Poczuła się oszukana, gdyż była przekonana, że Cezary ją kocha. Została otruta przez zazdrosną Wandę. Dziewczyna zmarła w obecności Cezarego. W ostatniej chwili jej życia ksiądz Anastazy związał stułą jej i Cezarego ręce. Utraciwszy posiadłość na Ukrainie, zagarniętą przez bolszewików, zarabia zajmując się drobiem.
WANDA - szesnastoletnia dziewczyna ukrywała swoją pensjonarską miłość do pana Baryki. Widząc, że Cezary jest zainteresowany Karoliną, zazdrośnie podglądała ich związek. Krewna pana Turzyńskiego, rządcy majątku
Zwyczaje tu panujące, ciągłe biesiady i beztroska domowników mogły podbić serce każdego gościa pozbawionego własnego domu. Rodzina spędzała czas beztrosko, właściwie nie mając żadnych obowiązków, a chyba jedynym było wspólne przebieranie jabłek, które też było znakomitą okazją do zabawy. Często urządzano bale, na których spotykało się całe towarzystwo z sąsiednich majątków. Życie w Nawłoci wypełnione było zabawą, polowaniami, piknikami, spotkaniami towarzyskimi. Czas spędzano tu bardzo przyjemnie, beztroskie chwile upływały na grze w karty, słuchaniu muzyki, flirtach oraz spacerach, a przede wszystkim na spożywaniu posiłków. Z jedzenia uczyniono w Nawłoci specyficzny rytuał, który ubarwiał życie eleganckiego dworskiego towarzystwa.