9. Pole akustyczne okrętu. Każdy poruszający się po wodzie obiekt wytwarza drgania mechaniczne które rozchodzą się w ośrodku wodnym w postaci fal akustycznych, są one odmianą fal sprężystych przenoszonych w ośrodku z określoną prędkością. Obszar przestrzenny w którym możemy stwierdzić obecność fal akustycznych wywołanych funkcjonowaniem systemów okrętowych nazywamy pierwotnym polem akustycznym okrętu. Trzy przyczyny powstawania pierwotnego pola akustycznego: 1. Szumy wibracyjne wywołane są miejscowymi i ogólnymi wibracjami kadłuba okrętu. Przez wibrację miejscową rozumiemy drgania mechaniczne tej części kadłuba która styka się z pracującym mechanizmem wymuszający te drgania. Przyczyny tych drgań: -niedokładne wyważenie, centrowanie mechanizmu, -uderzenia mas wody odrzuconej łopatami śruby napędowej o rufową część kadłuba, -przeginanie się kadłuba przy sztormowaniu. Minimalizacja: obrona przeciwdrganiowa i przeciwdźwiękowa:- odpowiednie fundamenty, amortyzatory, -pokrycie wibrotłumiące, przegrody izolujące, -złącza elastyczne. 2. Szumy kawitacyjne związane są z pracą śruby napędowej przy pracy której może powstać zjawisko kawitacji. Minimalizacja: -obniżyć obroty śruby, -specjalne kształty śruby. 3. Szumy hydrodynamiczne. Ten szum wytwarza każdy obiekt poruszający się po wodzie. Jest on związany z tarciem kadłuba o wodę. Szumy te rosną wraz ze wzrostem prędkości okrętu. Minimalizacja: -czyszczenie kadłuba, -odpowiednie kształty kadłuba, -jak najmniej wystających elemantów z kadłuba. 10. Pole hydrodynamiczne okrętu. Ruch okrętu wywołuje przemieszczanie się cząstek wody morskiej. Okręt wprawiając część otaczającej go wody w ruch nadaje jej wymagana prędkość w miarę oddalania się od jego kadłuba. W poruszającej się cieczy zgodnie z prawem Bernouligo: ς•v2/2 +p =const. Następuje obniżenie się ciśnienia tym większe im większa jest prędkość ruchu cieczy czyli prędkość okrętu. Jedyną formą biernej obrony okrętu jest odpowiednia taktyka dowódcy okrętu na poly minowym który przyjmuje prędkość okrętu w oparciu o tzw. tabele prędkości bezpiecznych które są opracowane dla konkretnego projektu okrętu z uwzględnieniem głębokości akwenu. 11. Pole magnetyczne. Każdy obiekt pływający wykonany z materiałów ferromagnetycznych powoduje zakłócenie jednorodności ziemskiego pola magnetycznego przy czym zakłócenie to jest zależne od ilości, rodzaju i rozmieszczenia mas ferromagnetycznych. Zależy od szerokości geograficznej w której znajduje się okręt a także od jego kursu, od zabiegów demagnetyzacyjno -kopensacyjnych. Przez pole mag. okrętu rozumiemy otaczający go obszar przestrzenny w którym możemy stwierdzić zakłócenie czy też zmiany naturalnego pola mag. Ziemi wywołane obecnością okrętu. Tak rozumiane pole mag. jest polem wypadkowym powstałym w wyniku nałożenia się podstawowych pól mag. wywołanych namag. stałym i indukcyjnym namag. od innych instalacji i ustrojów okrętowych oraz polem wywołanym przepływem prądu przez okrętowe urządzenie demagnetyzacyjno -kompensacyjne. Stały magnetyzm okrętu to pozostałość mag. złożonego układu ferromagnetycznego jaki stanowi okręt. Fakt istnienia pozostałości magnetycznej spowodowany jest namag. które okręt otrzymuje przeze wszystkim w czasie budowy wywołane oddziaływaniem naturalnego pola mag. Ziemi w czasie dłuższego czasu. To namag. stałe zależy od: -kursu i współrzędnych geograficznych, -właściwości mag. użytych materiałów, - głównych rozmiarów okrętu o ich relacji, -rozmieszczenia i kształtu mas ferromag. na okręcie, -technologii budowy okrętu. Ople namagnesowania stałego może się zasadniczo zmieniać przy długotrwałym remoncie lub postoju na stałym kursie. 12. Przedstawić cel demagnetyzacji okrętów oraz omówić dwie metody. Demagnetyzacja okrętu polega na sprowadzeniu pola magnetycznego okrętu do możliwego minimum w celu ochrony przed działaniem min: magnetycznych i indukcyjnych. Demagnetyzacja prowadzona jest dwiema metodami które można stosować jednocześnie. 1. Metoda uzwojeniowa stacyjna. 2. Metoda okrętowa przy której uzwojenie demagnetyzujące zainstalowane jest na stałe na okręcie. AD1. Ta metoda wykonywana jest przez specjalne brzegowe lub pływające stacje demagnetyzacyjne na jednostkach które nie posiadają własnych zainstalowanych uzwojeń demag. lub tez na tych okrętach których pole magn. nie może być skompensowane przez własne uzwojenie demag. (UD). Stacje te najczęściej wykonuje demag. metodą solenoidu, która jest stosowana w celu likwidacji stałego namagnesowania wzdłużnego. W procesie demag. należy wytwozyć pole mag. o kierunku przeciwnym do stałego namagnesowania wzdłużnego. Pole takie wytwarza się za pomcą uzwojenia nawiniętego na kadłub okrętu w postaci solenoidu. (RYS). Ten solenoid składa się z uzwojeń usytuowanych w płaszczyznach wręgu, rozmieszczonych na całej długości okrętu. Zasilany on jest ze stacji brzegowej lub pływającej serią impulsów stałoprądowych o malejącej amplitudzie w trakcie wykonywania procesu. Pole mag. powstałe w ten sposób ma kierunek przeciwny do stałego namag. wzdłużnego i powoduje jego rozmagnesowanie. CDN 12 lub 13. Okrętowe urządzenie demag. -cel stosowania, budowa, odstawowe uzwojenia. Okrętowe urządzenie demag. jest zainstalowane na okrętach i przeznaczone do kompensacji głównie namag. indukcyjnego oraz częściowo namag. stałego. Kompensacja następuje wtedy gdy przez okrętowe uzwojenie będzie płynął wytwarzający własne pole mag. równe sumie składowych pola okrętowego i przeciwnie do nich skierowane. Pole mag. wytwarzane przez okrętowe UD w poszczególnych uzwojeniach powinno zmieniać się przy zmianach położenia okrętu względem ziemskiego pola mag., aby w każdej chwili kompensacja była możliwie dokładna i zabezpieczała okręt przed minami mag.. Komplet okrętowego UD składa się z: 1. Uzwojeń wykonanych z kabli, 2. Aparatury zasilającej i sterującej. Uzwojenia te zainstalowane są w taki sposób, że wytwarzają pole mag. skierowane pionowo wzdłużnie i poprzecznie względem kadłuba okrętu. Uzwojenie zasadnicze regulowane - kompensujące składową pionową namag.(RYS). Uzwojenie kursowe pionowe - kompensuje namag. wzdłużne. (RYS). Uzwojenie kursowe pionowe wzdłużne - kompensuje składową poprzeczna. (RYS). Aparatura sterująca służy do wywołania zmian prądów płynących w okrętowych uzwojeniach demagu stosownie do zmian położenia okrętu względem pola mag. Ziemi. Regulacja prądów odbywa się automatycznie w sterowana jest wskazaniami sondy trójosiowej magnetometru zainstalowanego na maszcie okrętu, a także od wskazania żyrokompasu.