Próba dwuosiowa- Ъf=1,08 Ff/S2, gdzie : Ъf-napr. rozciągające, Ff-obciążenie niszczące, S2-grubość próbki, r1,r2,r3-prom.
Próba odpowiednia do wyłącznego określania naprężenia zginającego powierzchni. Metoda ta jest stosowana do próbek kolistych ponieważ tylko koliście ograniczony płat próbki ulega max obciążeniu.
3 sposoby kruchego zniszczenia: 1.rozwarcie, 2.ścięcie, 3.ścięcie poprzeczne
Proces pękania: zarodkowania(inicjacji) oraz rosprzechstrzeniania się(propagacji). Naprężeń nie można zmniejszyć odkształceniem plastycznym.
Współczynnik intensywności naprężeń dla pękanie:
K1=Ъ*√a*Y, gdzie: Ъ-napr. niszczące, √a-dł.pęknięcia -wsp. poprawkowy uwzględniający geometrie i położenie pęknięcia w stos. do wymiarów próbki
Max K1 w momencie rozpszechstrzeniania się pęknięcia przyjmuje się jako krytyczny wsp. niszczący naprężeń.
Kc=Ъc*√ac*Y -Jeśli dana próbka może wutrzymać napr. Ъc długość pęknięcia nie może przekroczyć wartości ac.
Wstrząs cieplny- napr. cieplne, które pojawia się w skutek działania różnic temperatury między różnymi obszarami próbki. Dla kształtów takich długi walec pełny walec, nieskończenie długa płytka max wart. napr. występuje na powierzchni próbki podczas chłodzenia. Ъt=E*α*∆T/ 1-V Ъt-napr. cieplne E-moduł Younga α-wsp. liniowej rozszerzalności ∆T-różnica temp v-l. Poissona
Z materialnego punktu widzenia róznice temp można zmniejszyć poprzez zwiększenie przewodzenia ciepła materiału. Z konstrukcyjnego punktu widzenia przez modyfikacje punktów wymiany ciepła.
Odporność na zapoczątkowanie pęknięcia- R=Ъ(1-v)/E*R -wytrzymałość na rozciąganie
Odporność na wstrząsy cieplne: Krytyczna szybkość ochadzania: bKr=-8Ъt/E * a/ α (1-sigma)R1/2 - R-prom cylindra ceramicznego δ-liczba kontrakcji poprzecznej (0,18-0,29) bkr-max dopuszczalna szybkość ochładzania bez niszczenia materiału. Materiał jest wrażliwy na wstrząs cieplny im mniejszy jest wsp przewodzenia temp a oraz im większe jest α a-maleje ze wzrostem temp ponieważ zależy od wsp przewodności cieplnej λ, od gęstości ro.
a=λ/g * Cw-ciepło właściwe
Pełzanie-proces ciągłego odkształcania plastycznego pod wpływem stałego działania obciążenia wywołującego napr istotne mniejsze odl makroskopowe granicy plastyczności- materiał wydłuża się z upływem czasu
Krzywa pełzania niskotemp: Próbka o długości I ulega początkowo natychmiastowemu wydłużeniu, g sprężystemu do odkształcenia Σ=0 do wartości Σ=1
Krzywa pełzania wysokotemp- próbka o małych odkształceniu sprężystym i plastycznym do wart Σ=1 odkształca się nadal plastycznie przy Σ krytycznym ze zróżnicowaną prędkością odkształcenia.
I-pełzanie nieustalone II-pełzanie ustalone III-pełzanie przyśpieszone