ĆWICZENIE NR 9
OZNACZANIE KONSYSTENCJI I STANU GRUNTÓW SPOISTYCH
GRANICA PLASTYCZNOSCI
Przebieg oznaczania granicy plastyczności (wp)
Próbkę gruntu o masie około 50 g i wilgotności naturalnej miesza się dokładnie w parowniczce.
Jeżeli grunt znajduje się w stanie półzwartym lub zwartym, nasyca się go wodą do stanu plastycznego, a jeśli znajduje się w stanie płynnym, podsusza się go.
Z wydzielonej próbki gruntu usuwa się ziarna o średnicy większej niż 2 mm i formuje palcami kulkę o średnicy 7 mm.
Z kuleczki formuje się wałeczek na wyprostowanej dłoni, prawą nieznacznie naciskając grunt i przesuwając wzdłuż lewej z szybkością około 2 razy na sekundę. Czynność prowadzi się aż do uzyskania wałeczka o średnicy 3 mm na całej jego długości.
Jeżeli wałeczek nie wykazuje spękań i nie łamie się przy podniesieniu go w palcach do góry, zgniata się go, ponownie formuje kuleczkę i wałeczkuje od nowa
Kolejne czynności wałeczkowania wykonuje się tak długo, aż wałeczek po uzyskaniu średnicy 3 mm rozsypuje się lub zaczyna pękać
Wszystkie kawałeczki wałeczka wkłada się do naczynka wagowego i zamyka dokładnie doszlifowaną pokrywką.
Powtarza się badanie na następnej kulce gruntu.
Czynność wałeczkowania kolejnych próbek powtarza się tyle razy, aby w dwóch naczynkach wagowych zebrać co najmniej 5-7- g gruntu.
Naczynka z wałeczkami waży się (mmt) i suszy w suszarce do stałej masy w celu oznaczenia wilgotności
Oznaczona wilgotność jest wartością granicy plastyczności:
wp =
gdzie:
wp - wilgotność granicy plastyczności, %
mmt - masa naczynka z gruntem wilgotnym, g
mst - masa naczynka z gruntem suchym, g
mt - masa naczynka pustego, g
Za wynik ostateczny przyjmuje się średnią arytmetyczną z obu oznaczeń wilgotności, jeśli ich różnica nie przekracza 10% wartości średniej.
Sprawozdanie powinno zawierać:
cel ćwiczenia,
opis ćwiczenia
analizę wyników,
wnioski z przeprowadzonego ćwiczenia.
1