Artur Jagieliński i Adam Jaroszek
Próbka nr 7
Sprawozdanie z zajęć laboratoryjnych z chemii
Temat: OZNACZANIE W WODZIE: BARWY, MĘTNOŚCI, ZAPACHU, ŻELAZA (II), ŻELAZA (III) ORAZ MANGANU.
Oznaczanie barwy metodą porównania ze skalą wzorców
Przebieg doświadczenia:
Do cylindra Nesslera wlano 100cm3 badanej wody; na białym tle porównano zabarwienie ze skalą platynowo-kobaltawą. Barwy wzorców odpowiadają kolejno: 0, 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 50, 60, 70 i 80 mgPt/dm3.
Otrzymano wynik: 40 mgPt/dm3. - barwa badanej wody.
Oznaczanie mętności metodą wizualną
Przebieg doświadczenia:
Próbkę badanej wody umieszczono w butelce o pojemności 1dm3; na ciemnym tle porównano ją z wzorcową skalą mętności. Wzorce odpowiadają kolejno mętności: 0, 5, 10, 15, 20, 25, 30, 35, 40, 45 i 50 mgSiO2/dm3.
Otrzymany wynik: między 0 a 5 mgSiO2/dm3.
Stwierdzono, iż wizualna mętność bardziej zbliżona jest do 5 mg/dm3.
Oznaczanie zapachu metodą organoleptyczną bezpośrednią
Przebieg doświadczenia:
Umieszczono wodę badaną w butelce szklanej; na zimno oceniono rodzaj (roślinny - R, naturalny - N, specyficzny - S) i intensywność zapachu (na podstawie 5 - stopniowej skali) za pomocą zmysłu powonienia.
Rodzaj zapachu: naturalny.
Intensywność zapachu: 2 - zapach wyczuwalny.
Oznaczanie manganu
Przebieg doświadczenia:
W kolbie stożkowej umieszczono 50 cm3 badanej wody, 7 cm3 Hg(NO3)2, 1 cm3 AgNO3, 5 cm3 mieszaniny kwasów H2SO4 i HNO3, 1 cm3 NaOH i 1 g S2O82-. Próbkę doprowadzono do wrzenia i po 5 minutach przeniesiono ilościowo do cylindra Nesslera; uzupełniono wodą destylowaną do kreski. Następnie w drugim cylindrze Nesslera umieszczono nieco mniej niż 100 cm3 wody destylowanej i miareczkowano ją barwnym roztworem nadmanganianu potasu do zrównania zabarwienia z badaną próbką. Odczytano ilość zużytego nadmanganianu potasu.
Otrzymany wynik: 0,4 cm3.
Przy czym 1cm3 KMnO4 odpowiada zawartości 0,1mg Mn/dm3 w badanej próbce.
Zatem w próbce nr.9 znajdowało się 0,04 mg Mn/dm3
Oznaczanie żelaza ogólnego
Przebieg doświadczenia:
W cylindrze Nesslera umieszczono 50 cm3 wody badanej, 2,5 cm3 chlorowodorku hydroksyloaminy, 10 cm3 buforu octanowego i 2 cm3 fenantroliny. Po 10 minutach porównano zabarwienie ze skalą wzorców. Wzorce zawierają kolejno następujące ilości żelaza: 0; 0,002; 0,003; 0,005; 0,008; 0,01; 0,015; 0,02; 0,03; 0,04; 0,06; 0,08; 0,10 i 0,12 mg.
Otrzymany wynik: 0,05
Obliczenia:
x = (a * 1000) / V
x - zawartość żelaza ogólnego [mgFe/dm3]
a - zawartość żelaza w badanej próbce określona przez porównanie ze skalą wzorców [mg]
V - objętość próbki wody użytej do oznaczania [cm3]
x = (0,05 * 1000) / 50
y = 1 mgFe/dm3 - zawartość żelaza ogólnego
Oznaczanie żelaza (II)
Przebieg doświadczenia:
Wykonano próbkę postępując analogicznie jak przy oznaczaniu żelaza ogólnego, jedynie nie dodając chlorowodorku hydroksyloaminy. Porównano zabarwienie z tą samą skalą wzorców.
Otrzymany wynik: 0,01 mg.
Obliczenia:
z - zawartość żelaza (II) [mgFe/dm3]
z = (0,01 * 1000) / 50
z = 0,2 mgFe/dm3 - zawartość żelaza (II)
Obliczenie zawartości żelaza (III) w badanej wodzie
[Fe3+] = [Feog] - [Fe2+]
[Fe3+] = 1 - 0,2 = 0,8 mgFe/dm3