"Protokoły TCP/IP "

TCP jest protokołem tzw. gwarantowanego przekazu danych - kontroluje poprawność pakietów danych, które doszły do naszego komputera, i w razie jakichkolwiek błędów czy brakujących danych żąda od serwera ponownego przekazania danego pakietu. Dzięki temu mamy pewność, że strona WWW, czy plik z programem dotrze do naszego komputera bez zniekształceń, dokładnie w takiej postaci, w jakiej znajduje się na serwerze. Protokół TCP nie gwarantuje jednak czasu, w jakim dane zostaną przekazane. Przy dużym ruchu, kiedy łącza są zapchane, transmisja ulega znacznemu spowolnieniu, a nawet okresowo zatrzymuje się zupełnie; jest to spowodowane właśnie dużą ilością błędnie przetransmitowanych pakietów i wysyłanymi do serwera żądaniami ich retransmisji.

UDP (User Datagram Protocol) - przesyła pakiety bez gwarancji, że dotrą one do docelowego komputera, i bez sprawdzania tego faktu. W przypadku tłoku w sieci pakiet UDP może po prostu zginąć po drodze. Nie powoduje to jednak przerwy w przesyłaniu następnych pakietów, które wysyłane są niezależnie od tego, czy poprzednie pakiety doszły do celu, czy nie.Jeżeli plik dźwiękowy lub wideo strumieniowany jest ze zwykłego serwera WWW,stosowany jest oczywiście protokół TCP. W przypadku zgubienia jakiegokolwiek pakietu protokół ten wymusza do skutku jego retransmisję przez serwer, co przy wolnych lub zatłoczonych łączach może spowodować odtwarzanie nagrania w sposób szarpany - z licznymi przerwami i zatrzymaniami nieokreślonej długości.
W przeciwieństwie do serwerów WWW, specjalizowane serwery multimediów strumieniowych (takie jak RealServer) opierają się zwykle na protokole UDP. Zastosowanie tego protokołu w przekazie audiowizualnym wydaje się być dużo bardziej odpowiednie niż TCP - zgubienie jednego bądź kilku pakietów w transmisji spowoduje co najwyżej chwilowe zakłócenia (podobne do tych, jakie występują w radiu lub telewizji) bądź przeskok dźwięku i obrazu, nie przerywa natomiast ciągłości transmisji. Dodatkowo, dla lepszej kontroli jakości przekazu, w większości systemów multi-mediów strumieniowych stosuje się dodatkowy kanał sterujący, którym odtwarzacz przesyła do serwera zwrotną informację o stanie połączenia. Pozwala to serwerowi na dynamiczne dostosowywanie się do warunków panujących na łączach i ograniczanie liczby nadawanych pakietów (np. poprzez zmniejszenie liczby klatek na sekundę w przekazie wideo)
W ostatnich latach zaobserwować można intensywne prace zmierzające w kierunku standaryzacji protokołów internetowych używanych do strumieniowej transmisji multimediów - m.in. w kwietniu 1998 r. ukazała się specyfikacja protokołu RTSP (Real-Time Streaming Protocol - RFC 2326) określającego format wspomnianego kanału sterującego między odtwarzaczem i serwerem (protokół ten wykorzystuje między innymi najnowsza wersja G2 oprogramowania RealMedia). Protokół RTSP nie opisuje samego sposobu transmisji danych, lecz jedynie sterowanie tą transmisją; proponowanym protokołem służącym do samego przesyłania strumienia danych jest natomiast opublikowany w 1996 roku protokół RTP (Real-time Transport Protocol - RFC 1889, choć spora część programów używa zamiast niego własnych, niestandardowych protokołów.

FTP  (File Transfer Protocol)
Jest to protokół używany w Internecie do kopiowania plików z jednego komputera na inny. Korzystanie z tej usługi może być uwarunkowane uprzednią rejestracją kopiującego (posiadanie konta) na komputerze źródłowym. Najczęściej jednak są wykorzystywane anonimowe konta FTP. Są one udostępniane dla wszystkich i pozwalają na bezpłatne korzystanie z niektórych danych. Ze względu na dużą liczbę plików rozproszonych w Internecie protokół FTP jest ważnym składnikiem sieci WWW. W praktyce większość przeglądarek ma możliwość używania tego protokołu, co pozwala na dostęp do plików zgromadzonych na serwerach FTP. Aby uzyskać dostęp do serwera FTP z przeglądarki, należy podać adres tego serwera w postaci URL, specyfikując usługę FTP: np. ftp://ftp.producent.com
Specyfikacja FTP definiuje 6 różnych typów plików, z których wykorzystywane są dwa: ASCII - jako zwykły plik tekstowy, i binarny - jako każdy inny. Ma on trzy tryby pracy: strumieniowy, kompresji i blokowy. Lista poleceń obejmuje kilkadziesiąt pozycji, a wśród nich: otwieranie sesji, kontrolę tożsamości, wybór trybu transmisji, zmiany nazwy, kasowanie, przesuwanie katalogów, pomoc w poszukiwaniu pliku itp

• TFTP   (Trivial File Transfer Protocol) - uproszczony protokół transferowania plików, korzystający z usług bezpołączeniowych protokołu UDP. Jest to silnie okrojona i oddzielnie implementowana wersja protokołu FTP, bez żadnych zabezpieczeń i udogodnień;

• NFS  ( Network File System) - rozproszony system plików opracowany przez Sun Microsystem i wykorzystywany w różnych systemach operacyjnych. Umożliwia użytkownikom korzystanie z katalogów i plików sieciowych znajdujących się fizycznie w różnych stacjach roboczych. Środowisko TCP/IP udostępniło systemowi NFS usługi komunikacyjne warstwy transportowej (bezpołączeniowe UDP oraz opcjonalnie - połączeniowe TCP), dzięki czemu dysponuje bardzo wartościowym zbiorem usług sieciowych. NFS ma parę wad. Nie sprawdza się na przykład podczas intensywnego i jednoczesnego korzystania różnych stacji roboczych z tego samego zbioru danych. Znane są także ograniczenia wykorzystywania plików lokalnych, jakie wprowadza NFS podczas korzystania z plików zdalnych w środowisku Unix: nie gwarantuje poprawności niepodzielnego zapisywania, dopisywania do pliku i blokady dostępu do plików. Na NFS został oparty system DFS (Distributed f/te System), opracowany przez konsorcjum OSF i uważany za system bezpieczniejszy

• PING  (Packet Internet Protocol) - protokół rodziny TCP/IP, sprawdzający status systemu. Wysyła do sprawdzanego urządzenia swój specjalny pakiet ping i czeka na odpowiedź w postaci echa protokołu ICMP. Umożliwia sprawdzenie dostępności i funkcjonowania każdego urządzenia sieciowego. Wysoka niezawodność urządzeń sieciowych i stale wzrastająca niezawodność sieci bardzo poważnie ograniczyły częstość używania tego protokołu. Niemniej jednak ramki ping mogą generować wszystkie testery sieciowe

• Telnet  (Remote Terminal Protocol) - protokół tworzenia wirtualnego terminala sieciowego, np. w postaci monitora z klawiaturą, w nieformalnie standardowym trybie emulacji VT100, VT102 czy VT330. Telnet udostępnia znormalizowany interfejs, dzięki któremu klient ma zapewniony dostęp do usług komputera znajdującego się w zdalnym węźle sieci. Z kolei zdalny komputer z Telnetem może postrzegać zdalny terminal klienta jak lokalny. Klient i serwer mogą uzgadniać opcje przypisane terminalowi wirtualnemu, na przykład siedmiobitowy lub ośmiobitowy kod znaków, używając do tego celu kilku poleceń w rodzaju WILL (ustawienie) czy DO (zgoda)

• BOOTP  (BOOTstrap Protocol) - standardowy protokół IETF z 1985 r., wykorzystywany m.in. do zdalnego inicjowania pracy stacji roboczej. Umożliwia gromadzenie adresów TCP/IP na serwerze centralnym, a nie na każdej stacji roboczej

• RPC  (Remote Procedurę Call) - protokół zdalnego wywoływania różnych procedur: obliczeniowych, wykonujących pojedyncze operacje na plikach, wyszukiwania danych w bazach itp. Jest to podsystem umożliwiający zdalny dostęp do usług sieciowych w sposób podobny do tradycyjnego wywoływania procedur lokalnych. Duży wpływ na rozwój RPC miało włączenie tego protokołu w 1986 r. do systemu Unix BSD. Na protokole RPC opierają się między innymi: system plików NFS, zarządzanie SNMP, RMON i rozproszone bazy nazw NIS oraz NIS plus. Jest on podstawowym środkiem komunikacji w środowiskach niejednorodnych; współpracuje z protokołem XDR

• XDR (eXchange Data Representative Protocol) - specyfikuje specjalną metodę warstwy prezentacji uniezależniającą funkcjonowanie SNMP, RMON, NFS czy NIS od sprzętu i systemu operacyjnego. Określa też między innymi strukturę bajtową przesyłanych danych (prezentację tekstów, tablic itp.), umożliwiając przystosowanie różnych reprezentacji danych do wspólnych potrzeb i rozwijanie funkcji wspomnianych protokołów bez konieczności zmiany prezentacji danych w komputerze.

• SNMP  (Simple Network Management Protocol) - jeden z najpowszechniejszych protokołów zarządzania siecią, opracowany początkowo dla sieci lokalnej i później rozwijany na potrzeby połączonych sieci TCP/IP (Internet); standard de facto od 1988 r

---