Przebaczenie
Czy chcesz być szczęśliwym przez chwilę?
Zemścij się.
Czy chcesz być szczęśliwym zawsze?
Przebacz.
Henri Lacordaire
Prawie każdy człowiek w życiu zostaje poważnie zraniony. W takiej sytuacji może on albo stale:
utrwalać w sobie i w innych doznane zło,
żyć w stałym urazie,
być przywiązanym do przeszłości,
zemścić się
albo próbować przebaczyć osobie, która jego niesprawiedliwie zraniła. Prawdziwe przebaczenie to bardzo trudna sprawa, nie każdy jest w stanie to zrobić, często jest to proces wieloletni. Naturalne jest, że w przypadku, gdy byliśmy:
szantażowani,
stosowano względem nas przemoc psychiczną,
zdradzani,
czujemy wielki gniew, przeżywamy depresję, izolujemy się od ludzi, nie widzimy dla siebie szansy dalszego szczęśliwego, beztroskiego życia i nie wyobrażamy sobie, abyśmy mogli przebaczyć zadane nam rany.
Cierpienie jest nauczycielem,
od którego możemy się wiele nauczyć
John Powell
Człowiek o zranionych uczuciach może zrobić wiele dla innych i dla własnego rozwoju duchowego. Abyśmy mogli się rozwijać, być znowu szczęśliwym człowiekiem powinniśmy uwolnić się od gniewu i przebaczyć. Osobom chcącym przebaczać gorąco polecam książkę Jak przebaczać ? Droga poprzez dwanaście etapów przebaczenia, autor Jean Monbourquette OM.
W książce tej omówiono 12 etapów przez które powinna przejść osoba, która pragnie przebaczyć. Oto one:
Nie mścij się i nie pozwalaj siebie obrażać. Dopóki jesteśmy prowokowani, nie ma możliwości na przebaczenie. Musimy stworzyć sobie warunki, nawet kosztem sprawy sądowej, abyśmy dalej nie byli poniżani.
Uznaj swoje zranienie i swoje ubóstwo. Jeżeli po doznaniu obrazy nie uznasz swojego cierpienia, nie ma możliwości przebaczenia. Jeżeli uznasz, że skrzywdzono Ciebie, możesz nauczyć się wykorzystywać swoje cierpienie z korzyścią dla Ciebie i innych.
Podziel się z kimś swoim cierpieniem, może uda Ci się o tym porozmawiać z winowajcą.
Dobrze określ poniesioną stratę, abyś się z nią rozstać. Przestań potępiać, daruj doznane dzisiaj rany oraz rany z dzieciństwa .
Zaakceptuj swój gniew i chęć zemsty. Nie tłum swojej agresji, bądź względem siebie szczery, to masz szansę pozbyć się doznanego bólu.
Przebacz sobie, że znalazłeś się w danej sytuacji, że nie przewidziałeś konsekwencji pewnych spraw, zaakceptuj siebie takim jaki jesteś. /Człowiek nie może w żaden sposób być w zgodzie z innymi, o ile nie nauczył się być w zgodzie z samym sobą. Bertrand Russell/
Zrozum swojego winowajcę, nie potępiaj jego, być może jest on tylko słabym, zakompleksionym człowiekiem, który nie potrafi poradzić sobie ze swoimi problemami i z tego powodu stał się złym człowiekiem.
Odnajdź w swym życiu sens obrazy, masz szansę dobrego poznania siebie, swoich reakcji i stać się bardziej wartościowym człowiekiem.
Pomyśl, że jesteś godnym przebaczenia i że już otrzymałeś kiedyś akt przebaczenia.
Nie staraj się przebaczać za wszelka cenę, nie myśl, że masz obowiązek przebaczyć, ma to być dobrowolny akt.
Otwórz się na akt przebaczenia, ale to będzie bardzo trudny proces.
Zadecyduj, czy zerwać dany związek, czy go odnowić. Pamiętaj, że masz prawo przebaczyć, ale nie musisz dążyć do pojednania oraz że fakt przebaczenia nie zwalnia winowajcy z odbycia kary (np: w przypadku spraw sądowych).
Być może tylko Ty możesz pragnąć przebaczyć swojemu winowajcy, jemu może być całkowicie obojętny Twój stosunek do jego osoby. Ludzie, którzy nas zranili, często są to ludzie źli, którzy mogą nawet być pewni, że nie zrobili nic złego, albo uważać, że to Ty jesteś winny. To nam jest potrzebny akt przebaczenia, bez niego możemy stawać się coraz gorszymi ludźmi, skupionymi na sobie, a nawet z ofiary zamienić się np w szantażystę.
Wskazówki, jak przebaczać, abyśmy odzyskali spokój wewnętrzny, możemy również znaleźć w publikacjach, jak np: Sztuka przebaczania Davida Augsburger, Sztuka porozumienia się, czyli jak zrozumieć siebie, aby zrozumieć współmałżonka, autor H.Norman Wright.
Daniel Goldman w książce Inteligencja emocjonalna opisuje ludzi bez uczuć. Ludzie ci mogą wyrządzić poważne krzywdy innym, ale nigdy nie mają wyrzutów sumienia, nie zastanawiają się, co czuje druga osoba. Oni nie potrafią wyrażać uczuć, nie potrafią marzyć i fantazjować, mają bardzo ubogie życie wewnętrzne.
Empatia jest to zdolność odczuwania uczuć innych osób. Im bardziej jesteśmy otwarci na własne emocje, lepiej odczytujemy uczucia innych. Ta umiejętność utożsamiania się z innymi ludźmi, jest bardzo przydatna w wielu dziedzinach życia, w nawiązywaniu bliższych kontaktów z ludźmi, w sprawowaniu roli partnera i rodzica, jak również pełniąc role polityczne i społeczne. Brakiem empatii cechują się osoby manipulujące bliskimi, stosujące względem nich przemoc, jak również psychopaci, przestępcy i gwałciciele.
W USA przebadano ponad 1000 dzieci i stwierdzono, że nie ma zależności pomiędzy zdolnością odczytywania uczuć innych, a ich współczynnikiem inteligencji. Już wśród małych dzieci możemy zaobserwować różne postawy. Są takie dzieci, które identyfikują się z cierpieniem i bólem rówieśników, ale są i takie, którzy myślą tylko o swoich korzyściach, z talerza biorą najsmaczniejsze kęski i nie podzielą się swoimi zabawkami. Dzieci te dorastają, stają się egocentrykami, coraz częściej kierują się tylko swoim własnym interesem, kiedy coś planują, rzadko myślą, aby coś bezinteresownie zrobić dla innych. Ludzie bez uczuć mogą czasami zrobić coś dobrego dla innej osoby, ale robią dla własnej satysfakcji, potrzeby dowartościowania się "jaki ja jestem dobra / dobry", a nie z potrzeby pomocy innej osobie.
Badania neurologiczne wskazują, że w odczytywanie emocji zaangażowane są połączenia pomiędzy korą a ciałem migdałowatym.