2.3.3 Model OSI
Wczesny rozwój sieci komputerowych był pod wieloma względami niezorganizowany. We wczesnych latach 80. XX w. nastąpił ogromny wzrost liczby i rozmiarów sieci. Gdy tylko w firmach zdano sobie sprawę z korzyści wynikających ze stosowania technologii sieciowych, prędkość wdrażania i rozpowszechniania się sieci dorównała tempu wprowadzania nowych technologii i produktów sieciowych na rynek.
W połowie lat 80. w firmy zaczęły odczuwać problemy wynikające z tak gwałtownego rozwoju. Podobnie jak dzieje się to w przypadku ludzi, którzy mają problemy z porozumiewaniem się, ponieważ nie mówią tym samym językiem, w sieciach komputerowych zbudowanych na podstawie różnych specyfikacji i implementacji wystąpiły problemy z wymianą informacji. Te same problemy dotyczyły firm, które rozwijały prywatne lub zastrzeżone technologie sieciowe. Słowo „zastrzeżone" oznacza, że tylko jedna firma lub grupa firm miały kontrolę nad wykorzystaniem określonej technologii. Wzajemna komunikacja systemów opartych na ścisłej realizacji własnych, zastrzeżonych zasad nie była możliwa.
W celu rozwiązania problemu niezgodności sieci organizacja ISO (ang. International Organization for Standardization) zbadała modele sieciowe, takie jak DECnet (ang. Digital Equipment Corporation net), SNA (ang. Systems Network Architecture) i TCP/IP, aby określić możliwy do ogólnego zastosowania zestaw zasad dla wszystkich sieci. Wykorzystując te badania, organizacja ISO utworzyła model sieciowy, który umożliwił producentom wytwarzanie wzajemnie zgodnych sieci.
Model odniesienia OSI (ang. Open System Interconnection) wydany w roku 1984 był opisowym modelem sieci, który powstał w organizacji ISO. Zawierał on zestaw standardów przeznaczonych dla producentów, które zapewniły większą zgodność i możliwość współdziałania różnych technologii sieciowych wytwarzanych przez firmy na całym świecie.
Model odniesienia OSI stał się głównym modelem komunikacji sieciowej. Chociaż istnieją inne modele, większość producentów sieci wykorzystuje w swoich produktach model odniesienia OSI. Dzieje się tak szczególnie w przypadku szkolenia użytkowników ich produktów. Model ten jest uważany za najlepsze dostępne narzędzie służące do nauczania zagadnień związanych z wysyłaniem i odbieraniem danych w sieci.