MATERIAŁY BUDOWLANE Z I ICH TECHNOLOGIE

ZESTAW VII (4)

1. Podać zwięzłą charakterystykę płyt gipsowo-kartonowych.

Wyrób składa się z gipsowego rdzenia i obustronnej okładziny, którą jest karton nadający płycie wymaganą wytrzymałość i gwarantujący gładkość jej powierzchni. Rdzeń wykonuje się z gipsu naturalnego lub syntetycznego.

Płyty gipsowo - kartonowe w zależności od środków modyfikujących dodanych do gipsu w procesie produkcji, dzieli się na cztery rodzaje:

GKB - zwykłe, wykonane z zaczynu gipsowego i obłożone kartonem; przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach o wilgotności względnej poniżej 70%.

GKF - ogniochronne, wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem włókna szklanego; służące do wykonywania barier ogniowych i osłon ochronnych na elementach nośnych budynku.

GKBI - impregnowane, wykonywane z zaczynu gipsowego z dodatkiem środka Hydrofobowego; stosowane w pomieszczeniach, w których wilgotność przekracza 70% jednak nie dłużej niż przez 12 godzin na dobę.

GKFI - ogniochronne impregnowane, wykonane z zaczynu gipsowego z dodatkiem włókna szklanego i środka hydrofobowego.

W zależności od kształtu dłuższej krawędzi, płyty gipsowo - kartonowe dzieli się na odmiany:

KP - płyta o krawędzi prostej

KO - płyta o krawędzi okrągłej

KS - płyta o krawędzi spłaszczonej

KPO - płyta o krawędzi półokrągłej

KPOS - płyta o krawędzi półokrągłej spłaszczonej

2. Krzywa uziarnienia.

3. Podział tarcicy.

Tarcica podłogowa.

produkuje się z drewna sosnowego, świerka i jodły. Ze względu na stopień obróbki dzieli się na: szorstką i struganą.

Wymiary tzn. grubość, szerokość i długość tarcicy podłogowej i inne dane podane są w normie PN-74/D-94005. Wymienionych jest 6 grubości do24 mm (struganej) i do 50 mm (szorstkiej) oraz szerokości tarcicy szorstkiej 100-200 mm i struganej 95-195 mm. Długość to 3,0-5,5 m z odstopniowaniem co 0,1 m. Znormalizowane wymiary dotyczą materiału o wilgotności 15% (w innych przypadkach przy zamówieniach i produkcji stosuje się nadmiar na zeschnięcie) . Ze względu na wady drewna i obróbki tarcicę podłogową klasyfikuje się w klasach: I, II.

4. Podać definicję i opisać relacje pomiędzy gęstością objętościową, porowatością i wilgotnością materiałów, a ich przewodnością cieplną i wytrzymałością na ściskanie, zilustrować przykładami.

Gęstość objętościowa - stosunek masy do objętości materiału wraz z zawartymi w niej porami wewnątrzmateriałowymi oraz w niektórych przypadkach otwory technologiczne.

Porowatość - zawartość procentowa porów w materiale (%). Im większa gęstość objętościowa tym mniejsza porowatość.

P=0% np.; szkło, bitumy, metale

P=95% np.,; wełna mineralna, pianka poliuretanowa

Wilgotność - zawartość wilgoci w materiale w określonych warunkach cieplnowilgotnościowych. Wilgotność jest cechą zmienną zależną od wilgoci otoczenia. Ma ogromny wpływ na przewodność cieplną materiału która wzrasta w miarę wzrostu wilgoci.

Przewodność cieplna - zdolność do przewodzenia ciepła przez dany materiał. Miarą przewodności cieplnej jest współczynnik przewodzenia ciepła (λ ). Lambda jest to ilość ciepła wyrażona w watach jaka przechodzi przez materiał o umownej powierzchni 1m² i grubości 1m w czasie 1 godziny i przy różnicy temperatur na obu przeciwległych 1 stopień K. Przewodność cieplna zależy od struktury materiału, ilości porów w materiale, rodzaju porów, od wilgotności materiału. Im mniejsza wartość współczynnika λ tym materiał gorzej przewodzi ciepło, tym jest lepszym izolatorem. Najlepszymi izolatorami są: suche powietrze (0,023 λ), suchy śnieg (0,027 λ), wełna mineralna (0,055 λ przy warunkach suchych)

Wytrzymałość na ściskanie - nazywamy stosunek maksymalnej siły oddziałującej na materiał w momencie jego zniszczenia do powierzchni na którą ta siła działa.

5. Napisać wzór na warunek konsystencji (ciekłości) mieszanki betonowej. Wymienić rodzaje konsystencji mieszanki i opisać jeden (wybrany) sposób jej pomiaru.

Warunek urabialności (warunek konsystencji lub wzór na wodę)

C · w_c + K · w_k = W

w_c - wodożądność cementu (odczytywana z tabel);

w_k - wodożądność kruszywa (wyznaczalna doświadczalnie)

Wodożądność kruszywa. (w_k) zależy od konsystencji mieszanki betonowej jaką chcemy uzyskać, zależy też od uziarnienia kruszywa (im drobniejsze kruszywo tym większą posiada wodożądność), porowatości i stanu powierzchni ziarn (kruszywa łamane o chropowatych powierzchniach mają większą wodożądność o około 10-20% w porównaniu z kruszywem naturalnym tej samej frakcji.

Konsystencja mieszanek betonowych:

Wilgotna K-1

Gęstoplastyczna K - 2

Plastyczna K - 3

Półciekła K - 4

Ciekła K - 5

Sposób pomiaru konsystencji mieszanki betonowej metodą Vebe

Istota badania polega na pomiarze czasu zmiany kształtu próbki mieszanki betonowej, ze stożkowego w walcowy, po poddaniu jej wibracjom. Czas ten, liczony od chwili rozpoczęcia wibracji do chwili ustalenia się poziomu mieszanki w cylindrycznym naczyniu pomiarowym, jest wskaźnikiem konsystencji.

Kolejne etapy badania

• ułożenie części mieszanki betonowej w formie stożkowej w trzech warstwach, zagęszczając każdą z nich przez 25 - krotne zagłębienie pręta

• usunięcie nadmiaru mieszanki

• usunięcie formy

• oparcie krążka na stożku mieszanki i wibrowanie jej do chwili zetknięcia się całej powierzchni krążka z mieszanka w naczyniu.

• Czas wibrowania z dokładnością do 1s jest wskaźnikiem konsystencji
  V1,V2

6. Opisać etapy projektowania betonu.= Omówić kolejność czynności przy projektowaniu betonu metodą zaczynu.

Metoda zaczynu

Tok postępowania:

1. dobór uziarnienia kruszywa z uwzględnieniem jego maksymalnej szczelności

2. przygotowanie próbki kruszywa o masie co najmniej 20kg (w naszym przypadku 12kg)

3. wyliczenie ze wzoru Boloney`a stosunku C/W

4. przygotowanie zaczynu o stosunku C/W wyliczonym wcześniej

5. wykonanie próbnego zarobu (próbna mieszanka) przez stopniowe dolewanie zaczynu do kruszywa aż do uzyskania żądanej konsystencji.

6. wyznaczenie objętości próbnego zaczynu

7. ustalenie tzw. recepty laboratoryjnej czyli wyliczenie rzeczywistej ilości podstawowych składników w 1m³ mieszanki betonowej z wzorów:
   ;
   ;
   

C_r, K_r, W_r - rzeczywiste składniki w kg na 1m³.

C₁, K₁, W₁ - ilości składników w próbnym zarobie o objętości V₁

8. Wymienić i naszkicować wyroby ceramiczne i inne o wymiarach 25*12*6,5 cm i scharakteryzować cegłę pełną klinkierową.

Wyroby ceramiczne :

• cegła pełna zwykła

• cegła dziurawka

• cegła kratówka

• cegła termalitowa

• cegła pełna klinkierowa

• silikatowa cegła pełna

Cegła pełna klinkierowa

Wyroby o strukturze zwartej (spieczonej) otrzymuje się w podobny sposób jak wyroby ceglarskie, z tą jednak różnicą, że są wypalane w temperaturze spiekania (ok. 1350˚C), w której minerały ulegają stopieniu, a wyrób uzyskuje bardziej zwartą i o większej wytrzymałości strukturę. Materiał uzyskuje dużą wytrzymałość na ściskanie oraz niespotykaną odporność na działanie czynników atmosferycznych i chemicznych (wody kwaśne, ścieki komunalne i przemysłowe).

Wyroby klinkierowe wykonuje się ze specjalnie dobranych pod względem składu mas ceramicznych zawierających: SiO₂ w granicach poniżej 60%, Al₂O₃ ok. 20%.

Klasyfikuje się na zwykłe Z i licowe L, może być z otworami (drążone D, szczelinowe S) lub bez otworów B (pełne).

Wymiary: 250x120x65 mm (jak cegieł budowlanych zwykłych)

Klasy wytrzymałościowe: 25, 35 [kg/cm²](25 spotyka się bardzo rzadko)

Nasiąkliwość wagowa n_w= do 12% przy klasie 25

do 6% przy klasie 35

gęstość objętościowa ρ₀= 2000 kg/m³

przewodność cieplna λ=0,80 W/m·K

mrozoodporność 25 cykli w -20˚C, ale wytrzymałość zachowa przy większej ilości cykli.

Zastosowanie: nie powinno się stosować do ścian konstrukcyjnych zewnętrznych w budownictwie mieszkaniowy ze względu na wysoki współczynnik λ oraz wysokie koszty cegły (3 4-kortnie droższe od cegły zwykłej pełnej).

Stosuje się na ściany konstrukcyjne, słupów, filarów, w budownictwie monumentalnym, użyteczności publicznej np. kościoły, kaplice, banki i inne obiekty reprezentacyjne.

Także:

•jako wykładziny wewnętrzne żelbetowych kominów przemysłowych (dla ochrony skorupy betonowej przed korozją związków zawartych w spalinach)

•do budowy kominów w budownictwie mieszkaniowym, zwłaszcza tych części wystających ponad dach (ze względów także estetycznych)

•do celów kanalizacyjnych i innych budowli podziemnych (np. studnie rewizyjne, studzienki kanalizacyjne)

• do celów elewacyjnych i do celów małej architektury (baseniki, studnie, w ogrodach itp.)

---