Mięsień skośny zewnętrzny brzucha pp: zewnętrzna powierzchni 8 dolnych żeber. Jego pięć górnych wiązek wchodzi między zęby początkowe m. zębatego przedniego, a trzy dolne wiązki dochodzą do części żebrowej m. najszerszego grzbietu. Włókna mięśniowe kierują się skośnie do przodu i ku dołowi, przechodząc w rozcięgno wchodzące w skład przedniej blaszki pochewki m. prostego brzucha.. Dolne włókna mięśniowe kończą się na wardze zewnętrznej grzebienia biodrowego oraz przechodzą w więzadło pachwinowe. Czynność. Obustronny skurcz mięśnia powoduje zgięcie kręgosłupa w przód i obniżanie żeber (wydech); przy ustalonej klatce piersiowej dźwiga on miednicę. Skurcz jednostronny powoduje skrętoskłon tułowia w stronę przeciwną tej, po której pracuje mięsień. Mięsień prosty brzucha pp chrzęstnych częściach żeber 5-7, wyrostku mieczykowatym i więzadłach żebrowo-mieczykowych. pk znajduje się na górnej gałęzi kości łonowej i przedniej powierzchni spojenia łonowego. Czynność. zgina tułów do przodu, a przy ustalonym tułowiu unosi miednicę. Pociągając żebra w dół działa jako m. pomocniczy wydechowy. Oprócz tego wzmacnia tłocznię brzuszną i wpływa na ułożenie narządów trzewnych jemy brzusznej.
Mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne leżą w przestrzeniach międzyżebrowych począwszy od guzków żeber do chrząstek żebrowych. Ich włókna biegną skośnie w kierunku domostkowym i przyczepiają się na dolnym brzegu wyżej leżącego żebra oraz na brzegu górnym zebra leżącego niżej. Z przodu, w przedłużeniu włókien mięśniowych przebiegają błony międzyżebrowe zewnętrzne. Mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne wypełniają przestrzenie międzyżebrowe na odcinku od kątów żeber do mostka. Przyczepiają się podobnie jak m. międzyżebrowe zewnętrzne, jednak leżą w stosunku do nich wewnętrznie i mają przeciwny (dokręgosłupowy) kierunek przebiegu włókien. W ich przedłużeniu aż do kręgosłupa przebiegają błony międzyżebrowe wewnętrzne .Mięsień piersiowy większy jest szerokim mięśniem położonym najbardziej powierzchownie, w przedniej części klatki piersiowej. kształt czworoboku, a przy ramieniu uniesionym ponad poziom trójkątny. pp jest rozległy i dzieli się na trzy części:
część obojczykowa rozpoczyna się na domostkowej części obojczyka,
część mostkowa - na przedniej powierzchni mostka i chrząstkach kilku żeber,
część brzuszna odchodzi od blaszki przedniej pochewki mięśnia prostego brzucha.
pk grzebieniu guzka większego kości ramieniowej. Czynność. Skurcz wszystkich włókien powoduje obniżanie, przywodzenie oraz skręcanie ramienia do wewnątrz. mięśnie pomocnicze wdechowe. Mięsień piersiowy mniejszy jest trójkątnym mięśniem przykrytym przez m. piersiowy większy. Pp wyrostku kruczym łopatki.Czynność. Obniża pas barkowy, wysuwa go do przodu i pociąga przyśrodkowo. Obraca łopatkę obniżając panewkę stawową. Przy ustalonym barku unosi żebra, a więc pracuje jako mięsień pomocniczy wdechowy. Mięsień podobojczykowy jest to mały mięsień biegnący od kostno-chrzęstnej granicy pierwszego żebra do końca barkowego obojczyka. Czynność. Ustala obojczyk w stawie obojczykowo-mostkowym i hamuje jego ruchy. Pociąga obojczyk do przodu. Mięsień czworoboczny jest to mięsień płaski (kapturowy), położony w górnej części grzbietu i okolicy karku. PP przyśrodkowej części kresy karkowej górnej, na guzowatości potylicznej zewnętrznej, na więzadle karkowym oraz wszystkich wyrostkach kolczystych kręgów piersiowych. PK końca barkowego obojczyka, część środkowa (poprzeczna) kończy się na grzebieniu łopatki i wyrostku barkowym. Czynność. Jest to typowy mięsień wieloaktonowy, którego poszczególne grupy czynności mogą działać niezależnie od siebie, a także mogą ze sobą współpracować. Część środkowa zbliża łopatki do kręgosłupa. Akton dolny opuszcza barki lub przy ustalonym przyczepie na grzebieniu łopatki unosi tułów. Przy współdziałaniu aktonów górnego i dolnego następuje obrót łopatki powodujący uniesienie jej panewki ku górze, co umożliwia odwodzenie ramienia ponad poziom.
Mięsień najszerszy grzbietu obejmuje dolną część grzbietu i boczną powierzchnię klatki piersiowej. Tylko niewielka jego górnego brzegu pokrywa m. czworoboczny.
PP na tylniej części wargi zewnętrznej grzebienia biodrowego, powięzi biodrowo-lędźwiowej oraz na wyrostkach kolczystych sześciu dolnych kręgów piersiowych, pięciu lędźwiowych i grzebieniu krzyżowym pośrodkowym. PK dołu pachowego, kończąc się ścięgnem na grzebieniu guzka mniejszego kości ramieniowej.
Czynność. Opuszcza podniesione ramię. Przywodzi je do tyłu i obraca do wewnątrz. Przy ustalonych ramionach mięsień ten unosi tułów i dźwiga dolne żebra ułatwiając wydech, Mięsień równoległoboczny charakteryzuje się równoległym przebiegiem włókien i czworokątnym kształtem. W większej części przykryty jest m. czworobocznym i tylko jego dolny boczny kąt leży powierzchownie. PP blaszką ścięgnistą na dolnym odcinku więzadła karkowego, wyrostkach kolczystych szóstego i siódmego kręgu szyjnego oraz na wyrostkach kolczystych i więzadle nadkolcowym czterech górnych kręgów piersiowych. Przyczep końcowy znajduje się na brzegu przyśrodkowym łopatki na przestrzeni od grzebienia do kąta dolnego. Między włóknami szyjnymi i piersiowymi najczęściej występuje szczelina dzieląca mięsień za równoległoboczny mniejszy i większy.
Czynność. Pociąga łopatkę ku górze w kierunku przyśrodkowym. Wspólnie z mięśniami czworobocznym, zębatym przednim i najszerszym grzbietu przyciska łopatkę do klatki piersiowej. Dźwigacz łopatki leży na bocznej powierzchni szyi. Biegnie od guzków tylnych wyrostków poprzecznych czterech pierwszych kręgów szyjnych do kąta górnego łopatki. Wiązka włókien rozpoczynająca się na kręgu szczytowym jest najsilniejsza i przykrywa pozostałe. Czynność. Pociąga łopatkę ku górze i przyśrodkowo - w tym ruchu współpracuje z górnym aktonem mięśnia czworobocznego. Przy ustalonych barkach zgina kręgosłup szyjny w tył, a działając jednostronnie zgina go bocznie. Mięsień zębaty tylny górny leży w górnej części grzbietu. PP na wierzchołkach kolczystych szóstego i siódmego kręgu szyjnego oraz pierwszego i drugiego kręgu piersiowego, PK powierzchni zewnętrznej żeber od drugiego do piątego. Mięsień zębaty tylny dolny PP w dolnej części kręgosłupa. Biegnie od powięzi piersiowo-lędźwiowej na wysokości dwóch ostatnich kręgów piersiowych i dwóch pierwszych lędźwiowych do brzegów dolnych żeber od dziewiątego do dwunastego.Czynność. Mięsień zębaty tylny górny unosi żebra, a więc jest mięśniem pomocniczym wdechowym, natomiast m. zębaty tylny dolny opuszcza żebra pomagając przy wydechu
Mięsień naramienny leży powierzchownie, ma kształt trójkątny i pełni ważną funkcję ochronną w stosunku do stawu ramiennego. Pole przyczepu początkowego jest obszerne i obejmuje: koniec barkowy obojczyka, wyrostek barkowy łopatki oraz dolny brzeg grzebienia łopatki. Włókna mięśniowe biegną ponad stawem ramiennym zbieżnie w dół i kończą się silnym ścięgnem na guzowatości naramiennej kości ramiennej. Czynność Część obojczykowa obraca ramię do wewnątrz i przywodzi do przodu, a część grzebieniowa obraca ramię na zewnątrz i przywodzi do tyłu. Część barkowa przy współudziale dwóch poprzednich odwodzi ramię do poziomu. Dalszy ruch odwodzenia odbywa się również w stawach obojczykowych z udziałem m. czworobocznego grzbietu i m. zębatego przedniego. Mięsień nadgrzebieniowy wypełnia dół nadgrzebieniowy łopatki. Jego włókna biegną do boku i kończą się na górnej powierzchni guzka większego kości ramiennej oraz na torebce stawowej.Czynność. Współpracując z mięśniem naramiennym odwodzi ramię. Napina torebkę stawową, słabo skręca ramię na zewnątrz i pomaga przy zginaniu. Mięsień podgrzebieniowy układa się w dole podłopatkowym łopatki, a kończy na środkowej części guzka większego kości ramiennej oraz torebce stawowej. Czynność Skręca ramię na zewnątrz - w tym ruchu napina torebkę stawową zapobiegając jej wpukleniu w głąb stawu. Poza tym część górna odwodzi i zgina ramię. Mięsień obły mniejszy przyczepia się na brzegu bocznym łopatki i powięzi podgrzebieniowej (często łączy się z m. podgrzebieniowym). Kończy się silnym ścięgnem na dolnej części guzka większego kości ramiennej i na torebce stawowej.Czynność. Obraca kość ramienną na zewnątrz i napina torebkę stawową. Mięsień obły większy jest rozpięty między dolnym kątem łopatki a grzebieniem guzka mniejszego kości ramiennej. Uwidacznia się wyraźnie podczas krzyżowania ramion na grzbiecie. Dolny jego brzeg wspólnie z brzegiem m. najszerszego grzbietu tworzą brzeg tylny dołu pachowego Czynność Współdziała z mięśniem najszerszym grzbietu, a więc opuszcza podniesione ramię, przywodzi je do tyłu i skręca do wewnątrz. Mięsień podłopatkowy posiada przyczep początkowy na powierzchni żebrowej łopatki i na powięzi podłopatkowej. Ścięgno końcowe przechodzi pod wyrostkiem kruczym łopatki i przyczepia się poprzez torebkę stawową na guzku mniejszym kości ramiennej. Jest to mięsień pierzasty, o dużym przekroju fizjologicznym Czynność. Obraca ramię do wewnątrz i przywodzi. Napina torebkę stawową. Mięsień pośladkowy wielki Odchodzi od powięzi piersiowo-lędźwiowej, kresy pośladkowej tylnej talerza kości biodrowej, bocznego brzegu kości krzyżowej i guzicznej oraz od więzadła krzyżowo-guzowego. kończą się w paśmie biodrowo-piszczelowym powięzi szerokiej uda oraz na guzowatości pośladkowej kości udowej Czynność. Jest to najsilniejszy prostownik stawu biodrowego, oprócz tego silnie skręca udo na zewnątrz. Przez swój przyczep udowy przywodzi udo, a dzięki przyczepowi powięziowemu odwodzi je. Działając na powięź szeroką uda prostuje kolano. Najważniejszą funkcją m. pośladkowego wielkiego jest utrzymywanie pionowej postawy ciała przy współpracy z mięśniami grupy przedniej. Działając obustronnie kontroluje statykę górnej części ciała, chroni tułów przed upadkiem do przodu oraz przesuwa miednicę do przodu (np. podczas wiosłowania).Mięsień pośladkowy średni leżącym pod mięśniem pośladkowym wielkim. Rozpoczyna się na talerzu kości biodrowej, między kresami pośladkowymi przednią i tylną. Zwęża się ku dołowi i kończy na bocznej powierzchni krętarza większego. Mięsień pośladkowy mały jest położony pod mięśniem poprzednim. Rozpoczyna się między kresami pośladkowymi przednią i dolną - włókna biegną zbieżnie w dół i przyczepiają się przedniej powierzchni krętarza większego.Czynność. Najsilniejsza praca m. pośladkowych polega na odwodzeniu kończyn. Mięśnie te podczas chodzenia pochylają miednicę bocznie, w stronę nogi postawnej. Dzięki temu przeciwna połowa miednicy zostaje uniesiona, a tym samym kończynę nie obciążoną można przenieść do przodu. Włókna przednie zginają udo i skręcają je do wewnątrz - skurcz włókien tylnych powoduje prostowanie uda i skręcanie na zewnątrz. Mięsień krawiecki jest najdłuższym mięśniem występującym u człowieka. Rozpoczyna się na kolcu biodrowym przednim górnym, po czym kieruje się skośnie w duł, owija się wokół nadkłykcia przyśrodkowego kości udowej i dochodzi do guzowatości kości piszczelowej od strony przyśrodkowej..Czynność. Mięsień krawiecki jest zginaczem stawów biodrowego i kolanowego. Oprócz tego odwodzi udo i słabo skręca je na zewnątrz. Przy zgiętym stawie kolanowym obraca podudzie do wewnątrz. Mięsień grzebieniowy - nazywany również mięśniem łonowym - rozpoczyna się na grzebieniu kości łonowej, na guzku łonowym i więzadle łonowym górnym. Przyczep końcowy znajduje się na kresie grzebieniowej kości udowej, poniżej krętarza mniejszego.Czynność. Przywodzi udo, zgina i nieznacznie obraca je na zewnątrz. Mięsień dwugłowy uda ma dwa oddzielne przyczepy początkowe. Głowa długa odchodzi od tylnej powierzchni guza kulszowego, a głowa krótka - od górnej części wargi bocznej kresy chropawej. Wspólne, silne ścięgno końcowe (dobrze wyczuwalne przez skórę) przyczepia się na głowie strzałki.Czynność. Głowa długa w stawie biodrowym prostuje udo oraz słabo je przywodzi. Obydwie głowy działając na staw kolanowy silnie zginają podudzie i obracają na zewnątrz.