William Szekspir napisał dzieło pod tytułem Makbet. Jest to tragedia, w której toczy się walka między dobrem a złem. Główną postacią jest tytułowy Makbet.
Posiadał o cechy typowo męskie: siłę, odwagę, ambicję i męstwo. Poznajemy go jako szanowanego wodza na wysokim stanowisku państwowym. W drodze powrotnej z wojny z Norwegami spotkał trzy czarownice, które przepowiadają jego przyszłość. Powiedziały mu, że zostanie królem. Początkowo jest dość sceptycznie nastawiony do przepowiedni:
„Niech będzie, co będzie
Czas wszystko równo e swym unosi pędzie.”
Jednak jego żona, Lady Makbet, nakłania go do tego, aby pomógł słowom czarownic. Ulegając namową żony, Makbet zabił Dunkana lecz całą winę za to zdarzenie przypisał swoim sługom. Ten fakt uświadamia nam, że główny bohater zbyt łatwo ulega wpływom małżonki. Makbet chcąc spełnić marzenie Lady Makbet łamie prawo, występuje wbrew kodeksowi zarówno cywilnemu jak i moralnemu. Chociaż po zabiciu króla Dunkana dręczą go wyrzuty sumienia:
„Mogłżeby cały ocean
Te krwawe ślady spłukiwać z mojej ręki
Nie nigdy!”
To kolejne zbrodnie niszczą do wewnętrznie. Po każdej zbrodni rodzi się myśl o kolejnej. Makbet stawał się coraz bardziej obojętny i zimny. Przekonał nas, że do celu chce dojść postępując nieuczciwie w stosunku do siebie i swoich poddanych. Makbet był okrutny, bezlitosny, bezwzględny. Ludzie uważali go za tyrana:
„Ten krwawy tyran
Na którego wzmiankę język drętwieje,
Uchodził był za cnotliwego”
Ten cytat świadczy również o tym jak bohater zmieniał się z prawego, dobrego i sprawiedliwego w tyrana i zbrodniarza. Całe swoje życie porównywał do nędznego aktora:
„Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swoją role przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada”
Zadał sobie sprawę, że idąc taką drogą do władzy staje się również coraz bardziej samotny. Opuszczają o przyjaciele a on sam stał się zbyt nieufny. Chciałby być szczęśliwy, ale do tego trzeba drugiego człowieka. Makbet po kolejnych zabójstwach zaczął się wszystkiego obawiać. Za późno zdał sobie sprawę, że zbyt łatwo ulega wpływom zaprzedał swoje ideał i nie ma już odwrotu.
„W zastępach piekieł szatana zdolnego przewyższyć
W złości Makbeta”
Ten cytat mówi nam, że przerósł on piekło w czynieniu zła.
Uważam, że Makbet był twórcą zła. Nie buntował się przeciwko złu, czyli stracił wszystkie cechy ludzkie. Być może chciał dobra, ale człowieka ocenia się po jego czynach , które są efektem jego myśli.
Świat weryfikuje ludzkie zachowanie, czyny, błędy, które są wypadkową wewnętrznego świata. Każdy z nas ma w sobie ułamek Makbeta. Niektórzy większy niektórzy mniejszy ale ma...

---