Dobroć Boża

Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:

• Na czym polega dobroć Boga?

Bóg jest dobry

Dobroć - kierowanie się miłością

W życiu dobrocią nazywamy sposób postępowania wypływający z miłości, cechujący się życzliwością, przychylnością, ciepłem. Mówi się o człowieku, że jest dobry, bo umie zawsze obdarowywać otoczenie życzliwym słowem, uśmiechem, okazać dyskretnie pomoc, kiedy potrzeba, itp. Ten rodzaj dobroci to postępowanie zgodne z normami moralnymi, przede wszystkim zaś - z najwyższym przykazaniem miłości. Odbierany przez otoczenie jako dobry jest człowiek, który prawdziwie kocha Boga i ludzi. Taki człowiek w sensie moralnym jest naprawdę dobry także wtedy, kiedy inni ludzie nie potrafią tego właściwie docenić. Człowiek zachowujący przykazania, kierujący się miłością zawsze jest obiektywnie dobry. Tę dobroć zawsze widzi i docenia Bóg.

Bóg jest dobry w najwyższym stopniu. Działanie Boże wobec nas stanowi zawsze przejaw Jego dobroci, wypływa z bezinteresownej miłości i ma na uwadze wyłącznie nasze wieczne dobro.

Dobry Bóg zaspokaja najgłębsze pragnienia człowieka

Dobrem albo wartością można nazwać być zdolny zaspokoić jakieś pragnienie. Człowiek ciągle posługuje się bytami stworzonymi, gdyż te są mu potrzebne. Jedne z nich są dobre, bo zaspokajają głód i pragnienie fizyczne, inne - pragnienie piękna, jeszcze inne - potrzebę bezpieczeństwa. Spragniony miłości szuka w świecie kogoś, kto zaspokoiłby to najgłębsze pragnienie ludzkiej natury.

Tylko dobry byt syci ludzkie pragnienia. Nie zaspokaja ich coś uszkodzonego, zdefektowanego, złego. Nikogo nie ucieszy zepsuty samochód, radio, telewizor. Nie nasyci też pragnienia miłości człowiek nieżyczliwy, złośliwy, okazujący pogardę i nienawiść - czyli ktoś zły moralnie. Tylko dobro zaspokaja ludzkie pragnienia. Pustka, nicość, brak miłości, zło moralne nie potrafią tego uczynić.

Jezus pouczył bogatego młodzieńca, który szukał drogi zbawienia, że prawdziwie dobry jest tylko Bóg. "Jeden tylko jest Dobry" (Mt 19,17). W świetle powyższej definicji dobra można to rozumieć w tym sensie, że tylko Bóg potrafi zaspokoić wszystkie najgłębsze pragnienia ludzkiego serca, zwłaszcza pragnienie miłości, prawdy i piękna. Stworzenia mogą to czynić tylko częściowo, a więc nie są pełnym dobrem dla człowieka.

---