LAB 1
Generalnie wartości prawdopodobieństw nieco
przewyższają wartości obliczeniowe. Błędy te są
wynoszą około 20%.
7.Wnioski.
Ogólnie dokładność z jaką udało mi się przeprowadzić
doświadczenie oceniam jako niezbyt wysoką. Jest ona
lepsza przy wyznaczeniu wartości średniej, gdyż wartości są
dyskretne i przyrost jest jednakowy, co w tym przypadku określa
ją zawsze w środku długości podstawy równi czyli w przegródce nr
20. Potwierdziło to doświadczenie.
Duży rozrzut dało wyznaczenie odchylenia standardowego,
metoda graficzna, która pozwala wyznaczyć ją na podstawie
znalezienia punktów przegięcia wykresu jest, moim zdaniem, mało
dokładna ze wzgledu na nakładanie się błedów (błędy przy
rysowaniu wykresu i określeniu punktów przegięcia). Dodatkowo
wykonany wykres jest stosunkowo płaski i dokładne wyznaczenie
tych punktów jest trudne. Podobnie oceniam graficzną metodę
wykresu w skali logarytmicznej.
O skali dokładności mogą świadczyć obliczone
prawdopodobieństwa i porównanie ich z wartościami teoretycznymi.
Uważam jednak, że doświadczenie wykazało poprawność
twierdzeń o rozkładzie normalnym i otrzymana krzywa dzwonowa
jest dość dobrą tego ilustracją. Przyrząd używany w
doświadczeniu spełniał zadania zapewniając losowość zdarzeń.
Sądzę jednak, że praktycznie rozkład jest zależny także od
geometrii równi (np. jej długości).
Przyczyn błędów należy się doszukiwać głownie w zbyt małej
liczbie powtórzeń eksperymentu. Należy przypuszczać, że wraz ze
wzrostem prób otrzymywałbym coraz lepsze przybliżenia teorii.
Jednak ścisłe potwierdzenie rozkładu normalnego jest niemożliwe,
gdyż jak wiadomo liczba prób musiałaby osiągnąć nieskończoność.
WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW
Wyniki pomiarów:
nśr: ze wzoru: 15.5
z wykresu: 12.25
średnia: 13.87
s: ze wzoru: 8.8
z wykresu: 2.75
z analizy danych: 6.65
średnia: 6.07
ÚÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄż
ł przedział ł nśr ń 0.679s ł nśr ń s ł nśr ń 2s ł nśr ń 3s ł
ĂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´
łilość ł 79 ł 101 ł 104 ł 104 ł
łbezwzględnał ł ł ł ł
ĂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´
łilość ł 76% ł 97.1% ł 100% ł 100% ł
łwzględna ł ł ł ł ł
ŔÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄŮ
Względna ilość rezystorów, które znalazły się w przedziale
odstępuje od ilości jaką przewiduje teoria (50%, 68%, 95%, 99.7%) z
powodu niedostatecznie dużej ilości rezystorów, ktore brały udział w
eksperymencie. Dodatkowo można powiedzieć, że rezystory fabryczne
wykonane są z dosyć dużą przecyzją, więc znacznie więcej powinno się
znaleźć w pobliżu średniej (potwierdza to eksperyment) niż przewiduje
teoria rozkładu normalnego.
Wyznaczanie ładunku właściwego elektronu na podstawie pomiarów
efektu magnetronowego.
ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ
(temat pracy)
WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW
W wyniku przeprowadzonych obliczeń wyznaczony został
ładunek właściwy elektronu. Jego wartość jest równa :
e/m = 1.3 * 1011 ń 1.2 *1010 C/kg
Otrzymana wartość została wyznaczona z dość dużą
dokładnością. Wartość tablicowa jest równa :
e/m = 1.7588 * 1011 C/kg
Analiza błędów cząstkowych wykazuje, że największy
wpływ na wynik końcowy miała dokładność pomiaru wartości
napięcia anodowego oraz odczytanie z wykresu wartości natężenia
krytycznego.
SPRAWOZDANIE
Z
PRACY LABORATORYJNEJ NR 27
Wyznaczanie elektronowej
polaryzowalności cząsteczki wody
WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW
Przeprowadzone przeze mnie doświadczenie jest praktycznym
dowodem na to, że współczynnik załamania światła jest zależny
niemalże liniowo od temperatury. Wyniki pomiarów wykazały to w
dostatecznym stopniu.
Doświadczenie wykazało także, iż polaryzowalność
elektronowa wody praktycznie nie zależy od temperatury.Różnica
wyników mieści się w granicy błędu .Jest tak ponieważ dipole
zwane indukowanymi (istniejące tylko w zewnętrznym polu)
ustawiają się zawsze zgodnie z liniami sił pola elektrycznego
niezależnie od ruchu cieplnego i związanej z nią temperatury.
Ćwiczenie potwierdziło także wyeliminowanie wpływu
polaryzacji skierowanej i jonowej poprzez odpowiedni dobór
częstotliwości pola zewnętrznego (widzialne fale
elektromagnetyczne). Wynika to z tego, że wyniki pomiarów z dość
dobrym przybliżeniem nie zależą od temperatury, a zależałyby
gdyby na wyniki miały wpływ polaryzacje skierowana i jonowa,
które zależą od ruchów cieplnych.
Ogólnie dokładność pomiarów oceniam na dość dobrą, a błędy
w wyznaczeniu elektronowej polaryzowalności wody spowodowane są
nałożeniem się błędów odczytu temperatury Dt=0.1oC, błędu
odczytu współczynnika załamania Dn=0.0001 a także gęstości wody.
SPRAWOZDANIE
Z
PRACY LABORATORYJNEJ NR 3
Badanie siły Coriolisa
1.Cel ćwiczenia.
Celem ćwiczenia jest zbadanie siły Coriolisa w układzie
wirującym powodującej zakrzywienie toru ruchu ciała
poruszającego się promieniście.
5.Tabela pomiarów.
Masa kulki m=0,7g
Kąt równi a=45o
Długość równi l=18cm
Tabela wartości prędkości obrotowych tarczy
ÚÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÂÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄż
łNr łczas 10 pełnych łprędkość obrotował
łpom. łobrotów [s] ł [rad/s] ł
ĂÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄĹÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´
ł 1 ł 26,0 ł 3,39 ł
ł 2 ł 15,4 ł 4,08 ł
ł 3 ł 12.0 ł ł
ŔÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÁÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ´
Tory ruchów kulek zawiera załącznik do sprawozdania.
WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW
SPRAWOZDANIE
Z
PRACY LABORATORYJNEJ NR 1
Rozkład normalny
ÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄÄ1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest otrzymanie eksperymentalnego rozkładu Gaussa, naniesienie na nim odpowiedniego rozkładu ciągłego i
wyznaczenie parametrów rozkładu.
WNIOSKI I OCENA OTRZYMANYCH REZULTATÓW
Wyniki pomiarów:
g = 9.779 +/- 0.052 mús-1
W porównaniu z wartością tablicową przyspieszenia ziemskiego
(9.81) otrzymano wartość bardzo dokładnie. Wyniki potwiedzają
znakomitą dokładność metody wahadła rewersyjnego do pomiaru
przyspieszenia ziemskiego oraz dużą czułość użytych przyrządów
pomiarowych.
Wyniki pomiarów:
e/m = (1.8924ń0.2)ú1011 C/kg
Na podstawie otrzymanych wyników i po porównaniu ich z wartością
tablicową ładunku właściwego elektronu (1.7588ú1011) możemy
stwierdzić, że wynik wyznaczono z dużą dokładnością (ok. 12%). Po
anlizie rachunku błędu przeprowadzonego w punkcie 3.5. sprawozdania
widzimy, że największy wpływ na wielkość błędu miały pomiary napięcia
anodowego i prądu krytycznego (odczytanego z wykresu).