IRLANDIA
I. SPOŁECZNE UWARUNKOWANIA
1. Niewielki udział kobiet w życiu zawodowym; w większości opiekują się dziećmi w domu, za co nie otrzymują od Państwa żadnej konkretnej pomocy; z wyjątkiem: wdów, żon więźniów, żon porzuconych, panien.
2. Ciężkie warunki mieszkaniowe; narastający problem bezdomności.
Powstała Streetwise National Coalition - jej zadaniem była organizacja i koordynacja działań na rzecz bezdomnej młodzieży.
3. Problemy wśród osób bezdomnych: prostytucja, narkotyki, alkohol. Istnieją dla takich osób instytucje, w których mogą korzystać z opieki połączonej z terapią. Ośrodków jest jednak za mało w stosunku do ilości osób będących w potrzebie.
II. SŁUŻBY PUBLICZNE NA RZECZ SPOŁECZEŃSTWA
Służba zdrowia
a) 2 tendencje:
- coraz aktywniejszy udział Państwa, czego konsekwencją jest spadek wpływów religii
- zmniejszenie kontroli władz lokalnych na rzecz administracji centralnej, skutkiem jest wzrost dotacji państwowych
b) kontrolę nad służbą zdrowia sprawują Regionalne Rady ds. Zdrowia (1970), ich zadania to:
- usługi dla chorych
- leczenie psychiatryczne
- zagadnienia dotyczące dzieci i umysłowo chorych
- opieka dzienna dzieci pokrzywdzonych z przyczyn społecznych lub emocjonalnych
c) rola Kościoła Katolickiego, m.in.:
- kierowanie szpitalami
- wpływ katolicyzmu na funkcjonowanie służb medycznych; sterylizacja, informowanie o antykoncepcji, porady genetyczne dostępne tylko w niektórych szpitalach; ponadto jest zakaz aborcji i nie przeprowadza się badań wykrywających anomalia płodu (np. zespół Downa)
d) tendencje wzrostowe w następujących aspektach, wzrost:
- kosztów ochrony zdrowia
- ilości skomplikowanych operacji
- liczby osób będących pod opieką ośrodków pobytu dziennego
- liczby osób starszych
- osób wykupujących dobrowolne ubezpieczenie prywatne
- nowego drogiego sprzętu
- opieki w domu pacjenta
- wprowadza się eksperymentalnie bezpłatną opiekę lekarską
III. SŁUŻBY SOCJALNE NA RZECZ DZIECI I MŁODZIEŻY
1. Zarzuty - rozproszenie; podlegają 3 Ministerstwom
b) ustawodawstwo dotyczące dzieci;
wprowadzanie nowej Ustawy o Opiece nad Dzieckiem z 1991 r.; wymaga ona od Rad ds. Zdrowia:
- zapewniania zorganizowanej opieki nad dziećmi i udzielania wsparcia rodzinie
- lepszej organizacji w zakresie umieszczania dzieci w placówkach opieki
- podnosi wiek dzieci pozostających pod opieką służb socjalnych z 16 do 18 r. ż.
2. Interes dziecka: ma być najważniejszy dla osób podejmujących decyzje i poszukujących rozwiązań w zakresie pomocy na rzecz dzieci
3. Powinny dążyć do podtrzymania więzi rodzic-dziecko; nawet w przypadku ograniczenia praw rodzicielskich
IV. OPIEKA DZIENNA
1. Finansowanie - przez Państwo
2. Dla: ograniczonej liczby dzieci w wieku przedszkolnym, mającej problemy społeczne lub rozwojowe
3. Ministerstwo Zdrowia: organizuje ośrodki dla rodzin i dzieci zagrożonych
4. Wzrost liczby:
- prywatnych żłobków i przedszkoli
- dochodzących opiekunek
- kobiet kontynuujących pracę po urodzeniu dziecka
- sieci placówek opieki w niepełnym wymiarze godzin
IV. OPIEKA NAD DZIEĆMI;
2 rodzaje:
1. Rodziny zastępcze (bardzo preferowany):
a) pracownicy społeczni przed umieszczeniem dziecka w takiej rodzinie przeprowadzają pogłębiony wywiad, przygotowują rodzinę, pomagają rodzinom
b) dzieci i rodziny zastępcze są wizytowane co 6 m-cy
c) Rada ds. Zdrowia pokrywają koszty utrzymania i nauki - wypłacają niewielki zasiłku rodzicom
2. Opieka w instytucjach; które stara się zastępować przez małe domy typu rodzinnego
a) kierowane są tu dzieci sprawiające problemy
b) Domy Dziecka prowadzone są przez zakony religijne i finansowane przez Rady ds. Zdrowia
c) w Domach Dziecka: zmniejsza się liczba dzieci przypadająca na 1 opiekuna; ośrodki są bardziej otwarte; większą uwagę zwraca się na aspekt emocjonalny i terapeutyczny w opiece nad dziećmi
V. WYMIAR SPRAWIEDLIWOŚCI DLA NIELETNICH
a) dziecko podlega odpowiedzialności karnej od 7r.ż.;
b) w razie orzeczenia winy nieletni kierowany jest do zakładu wychowawczego lub szkoły specjalnej
c) młody człowiek, który ukończył 15 lat może też ostać osadzony w więzieniu
d) Nadzór nad nieletnimi przestępcami sprawuje Wydział Kurateli i Opieki Społecznej Ministerstwa Sprawiedliwości mając na celu zmniejszyć przestępczość i zapobiegać powrotowi na drogę przestępstwa
VI. SŁUŻBY DLA MŁODZIEŻY:
a) np. kluby sportowe, skauci
b) pedagodzy uliczni (zajmują się młodzieżą z tzw. trudnych rodzin, marginesu społecznego)
VII. PRACA SOCJALNA; 3 typy:
1. Pracownik Socjalny:
a) Zawód najprecyzyjniej uregulowany przepisami prawnymi
b) Wszyscy pracownicy socjalni powinni ukończyć uniwersytet (dyplom = wyższy status od opiekunów społecznych); studia trwają min. 4 lata, o charakterze głównie teoretycznym mimo wymogu odbycia praktyk.
c) Ich praca:
- obecnie w Radach ds. Zdrowia i w Służbach Kuratorskich (kiedyś głównie w szpitalach)
- na ogół ich praca sprowadza się do zadań organizacyjno-administracyjnych
- przeważnie pracują wewnątrz instytucji i nie są zaangażowani w kontakty z klientami
2. Opiekun Społeczny:
a) Stosunkowo nowy zawód; wcześniej wykonywały te pracę osoby duchowne i świeckie bez przygotowania zawodowego
b) Po pierwsze praca z dziećmi; następnie prowadzenie pracy w środowisku z dorosłymi inwalidami.
Rozszerzono także o formy pracy z młodzieżą i o centra opieki dziennej dla dzieci i młodzieży
c) Praca w:
- ogniskach opiekuńcze
- placówkach edukacyjne
- domy dla osób niepełnosprawnych
- szkoły z internatem dla młodzieży niedostosowanej społecznie
- domy dla maltretowanych kobiet i dzieci
- programy środowiskowe
d) Specyfiką ich pracy są intensywne zajęcia w małych grupach osób; opiekunowie pracując w Placówkach Opiekuńczych mieszkając z pacjentami mają z nimi bliższy i trwalszy kontakt
niż inni członkowie personelu.
3. Pracownicy Środowiskowi:
a) Najmłodsza forma pracy socjalnej; poprzednio niektóre prace wykonywali wolontariusze
b) Są pewnego rodzaju łącznikiem między Pracownikami Socjalnymi a Opiekunami Społecznymi
c) Praca w:
- regionach lub dzielnicach miasta lub realizowanie zadań specjalnych (np. praca z narkomanami)
- placówkach dla dorosłych bezrobotnych
d) Współpraca z:
- instytucjami publicznymi i niepublicznymi;
- określają potrzeby środowiskowe, a następnie pomagają w ustalaniu strategii ich zaspokajania