Warszawa, dnia 24 marca 2000 r.       Nr 20      Poz. 254

http://mp.pl/prawo/dzust/

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA

z dnia 9 marca 2000 r.

w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, urządzenia i sprzęt medyczny, służące wykonywaniu indywidualnej praktyki lekarskiej, indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej i grupowej praktyki lekarskiej.

(Dz. U. Nr 20, poz. 254)

Na podstawie art. 50b ust. 3 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 i Nr 88, poz. 554, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115, z 1999 r. Nr 60, poz. 636 i Nr 64, poz. 729 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia określają:

1) wymagania ogólne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których lekarz, lekarz stomatolog może wykonywać indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską albo w których lekarze, lekarze stomatolodzy mogą prowadzić grupową praktykę lekarską, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach tych praktyk,

2) wymagania szczególne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których lekarz, lekarze mogą udzielać określonych świadczeń zdrowotnych w ramach indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej lub grupowej praktyki lekarskiej, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach tych praktyk,

3) wymagania szczególne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których lekarz stomatolog może wykonywać indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską albo w których lekarze stomatolodzy mogą prowadzić grupową praktykę, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach tych praktyk,

4) wymagania, jakim powinien odpowiadać sprzęt medyczny umożliwiający udzielanie świadczeń zdrowotnych przez lekarza, lekarza stomatologa, wykonującego indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską albo udzielającego świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki lekarskiej, wyłącznie w miejscu wezwania.

2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o "praktyce" bez bliższego określenia, należy przez to rozumieć indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską albo grupową praktykę lekarską, w rozumieniu ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodzie lekarza.

§ 2. 1. Ustala się wymagania ogólne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których lekarz, lekarz stomatolog może wykonywać praktykę, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach praktyki:

1) pomieszczenie, w którym może być wykonywana praktyka, powinno stanowić odrębny budynek, odrębny lokal, część budynku lub lokalu przeznaczonego na inne cele, a jeżeli pomieszczenie stanowi część budynku lub lokalu, z wyjątkiem lokalu mieszkalnego, należy zapewnić izolację pomieszczenia od pomieszczeń innych użytkowników lokalu lub budynku - wejście do tego pomieszczenia może być wspólne z innymi użytkownikami budynku lub lokalu i prowadzić z pionu komunikacji ogólnej,

2) wejście do pomieszczenia nie może prowadzić przez pomieszczenia nie związane z praktyką,

3) pomieszczenie nie może być wykorzystywane do innych celów niż dla praktyki oraz nie może być przejściowe do innych pomieszczeń,

4) przy pomieszczeniu należy urządzić poczekalnię z miejscami siedzącymi dla oczekujących pacjentów i z miejscem do przechowywania ich odzieży wierzchniej,

5) w poczekalni, o której mowa w pkt 4, lub w innym wydzielonym miejscu należy przewidzieć miejsce do przechowywania odzieży wierzchniej personelu,

6) w pomieszczeniu należy wydzielić miejsce do przechowywania odzieży ochronnej personelu,

7) w budynku lub lokalu, w którym znajduje się pomieszczenie, powinny znajdować się, osobne dla pacjentów i personelu, ustępy wyposażone w umywalkę, a jeżeli nie ma takich możliwości technicznych, dopuszcza się wspólny ustęp dla pacjentów i personelu,

8) w budynku lub lokalu obejmującym zespół pomieszczeń, w którym łącznie mają być wykonywane co najmniej dwie praktyki:

a) powinien być wydzielony osobny ustęp dla pacjentów i personelu,

b) poczekalnia i wydzielone miejsca, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 4-6, mogą być przeznaczone do użytku wspólnego tych praktyk,

9) poziom podłogi pomieszczenia może znajdować się na poziomie terenu; dopuszcza się pomieszczenie w suterenie pod warunkiem zapewnienia oświetlenia naturalnego, dostosowanego do rodzaju i zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych,

10) podłoga pomieszczenia powinna być wykonana z materiałów gładkich, zmywalnych, nienasiąkliwych i odpornych na działanie środków dezynfekcyjnych,

11) powierzchnia pomieszczenia powinna być dostosowana do zainstalowanych w nim urządzeń, aparatury oraz sprzętu i wynosić co najmniej 12 m²,

12) ściany pomieszczenia powinny być gładkie, a przy umywalkach ściany powinny być wykończone materiałami trwałymi, zmywalnymi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie środków dezynfekcyjnych, do wysokości co najmniej 1,6 m,

13) w pomieszczeniu powinna być umywalka z wodą bieżącą zimną i ciepłą, a przy umywalce powinien być zasobnik z ręcznikami jednorazowego użytku, pojemnik na mydło płynne oraz pojemnik na zużyte ręczniki; jeżeli w pomieszczeniu ma być wykonywana indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska lekarza psychiatry, wymienione urządzenia mogą znajdować się poza tym pomieszczeniem,

14) pomieszczenie, w którym przewiduje się wykonywanie świadczeń zdrowotnych przy użyciu narzędzi i sprzętu medycznego wielokrotnego użytku, powinno być wyposażone w umywalkę i zlewozmywak z wodą bieżącą ciepłą i zimną oraz w autoklaw i w zależności od potrzeb w sterylizator niskotemperaturowy,

15) pomieszczenie powinno mieć zapewnione oświetlenie odpowiadające potrzebom użytkowym i warunkom określonym w odrębnych przepisach oraz w Polskich Normach, wprowadzonych do obowiązkowego stosowania,

16) w pomieszczeniu należy zapewnić właściwą wymianę powietrza poprzez zastosowanie wentylacji grawitacyjnej kanałowej; w pomieszczeniu, w którym konieczna jest zwiększona wymiana powietrza, powinna być wentylacja mechaniczna lub klimatyzacja,

17) okna w pomieszczeniu powinny być otwierane lub uchylne, z wyjątkiem pomieszczenia, w którym jest zainstalowana klimatyzacja,

18) w pomieszczeniu, w którym orientacja okien może powodować nadmierne oświetlenie, powinny być urządzenia zabezpieczające przed nadmiernym nasłonecznieniem i przegrzaniem,

19) budynek lub lokal, w którym znajduje się pomieszczenie, powinien być wyposażony w instalacje: wodociągową, kanalizacyjną, grzewczą i elektryczną, spełniające wymogi określone w obowiązujących przepisach oraz w Polskich Normach, wprowadzonych do obowiązkowego stosowania,

20) grzejniki w pomieszczeniu powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia,

21) urządzenia pomieszczenia powinny być wykonane z materiałów łatwo zmywalnych, umożliwiających dezynfekcję, i zapewniać co najmniej:

a) przechowywanie leków, artykułów sanitarnych, sprzętu jednorazowego użytku i innych materiałów medycznych w warunkach określonych przez ich producenta lub wynikających z ich indywidualnych właściwości,

b) przechowywanie czystej bielizny w wydzielonym miejscu, odpowiednio zabezpieczonym (szafy, pojemniki),

c) gromadzenie brudnej bielizny w workach foliowych poza pomieszczeniem, w którym udzielane są świadczenia zdrowotne,

d) gromadzenie odpadów komunalnych w zamykanych pojemnikach zaopatrzonych w worki foliowe,

e) postępowanie z odpadami komunalnymi oraz z odpadami z działalności służb medycznych zgodne z przepisami ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o odpadach (Dz. U. Nr 96, poz. 592, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 113, poz. 715, z 1999 r. Nr 101, poz. 1178 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136),

22) do urządzenia pomieszczenia, w którym ma być wykonywana indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska lekarza psychiatry, nie stosuje się wymagań, o których mowa w pkt 10, 12 i 21,

23) urządzenie pomieszczenia, o którym mowa w pkt 14, powinno zapewniać właściwe przygotowanie narzędzi i sprzętu medycznego do sterylizacji, jego kompletowanie, pakietowanie oraz przechowywanie,

24) urządzenie pomieszczenia powinno zapewniać przechowywanie dokumentacji medycznej w warunkach zabezpieczających ochronę danych w niej zawartych, zgodnie z obowiązującymi przepisami,

25) urządzenie pomieszczenia, w którym przewiduje się przyjmowanie osób niepełnosprawnych, powinno ułatwiać poruszanie się tym osobom,

26) urządzenie pomieszczenia, w którym przewiduje się przyjmowanie niemowląt i dzieci do lat trzech, powinno być dostosowane do badania małych dzieci i do przewijania niemowląt,

27) jeżeli w tym samym pomieszczeniu mają być przyjmowane dzieci i dorośli lub osoby chore i zdrowe, należy umieścić w nim informację dostępną dla pacjentów o rozdziale czasowym przyjęć, z wyjątkiem pomieszczenia, w którym praktykę wykonuje lekarz stomatolog,

28) aparatura, narzędzia i sprzęt medyczny oraz inne urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach praktyki, powinny być dostosowane do zakresu i rodzaju udzielanych świadczeń zdrowotnych,

29) aparatura i sprzęt medyczny powinny posiadać certyfikaty, uzyskane na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach,

30) w pomieszczeniu powinien znajdować się zestaw do udzielenia pierwszej pomocy lekarskiej, obejmujący w szczególności:

a) zestaw rurek ustno-gardłowych,

b) zestaw masek twarzowych,

c) worek samorozprężalny,

d) sprzęt niezbędny do kaniulacji żył,

e) płyny infuzyjne oraz niezbędne leki i środki opatrunkowe,

f) aparat do pomiaru ciśnienia krwi i stetoskop.

2. Wymagań, o których mowa w ust. 1 pkt 1-27, nie stosuje się w przypadku wykonywania przez lekarza lub lekarza stomatologa praktyki wyłącznie w miejscu wezwania.

§ 3. Ustala się wymagania szczególne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których mogą być udzielane określone świadczenia zdrowotne przez lekarzy posiadających specjalizację I lub II stopnia albo tytuł specjalisty w ramach indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej albo grupowej praktyki lekarskiej, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach tych praktyk:

1) pomieszczenie, w którym wykonywane są zabiegi operacyjne, powinno spełniać następujące warunki:

a) mieć wydzieloną salę zabiegową o powierzchni co najmniej 16 m²,

b) być wyposażone w wentylację mechaniczną,

c) być wyposażone co najmniej w:

- źródło tlenu o pojemności co najmniej 250 litrów z reduktorem umożliwiającym jego podawanie,

- urządzenie do ssania,

d) mieć możliwość łączności z pogotowiem ratunkowym,

2) pomieszczenie, w którym mają być wykonywane zabiegi wymagające znieczulenia ogólnego, powinno:

a) spełniać wymogi określone w pkt 1 lit. b)-d),

b) mieć wydzieloną salę zabiegową o powierzchni co najmniej 20 m²,

c) mieć wysokość co najmniej 3 m w świetle,

d) być wyposażone co najmniej w:

- aparat do znieczulenia ogólnego,

- źródło gazów medycznych, w tym tlenu,

- dodatkowy worek samorozprężalny i zestaw rurek ustno-gardłowych,

- zestaw do intubacji dotchawiczej z rurkami intubacyjnymi i dwoma laryngoskopami,

- defibrylator,

- kardiomonitor,

- pulsoksymetr,

- wyciąg gazów anestetycznych,

- stolik (wózek) anestezjologiczny,

- sprzęt do dożylnego podawania leków,

- dodatkowy stetoskop lub dla dzieci stetoskop przedsercowy,

- dodatkowy aparat do pomiaru ciśnienia krwi,

e) mieć dodatkowo wydzieloną salę pooperacyjną, o powierzchni nie mniejszej niż 8 m², wyposażoną co najmniej w:

- źródło tlenu o pojemności co najmniej 250 litrów z reduktorem umożliwiającym jego podawanie,

- aparat do pomiaru ciśnienia krwi,

- monitor EKG,

- urządzenia do ssania,

- zestaw reanimacyjny,

- umywalkę z wodą bieżącą zimną i ciepłą,

f) mieć dodatkowo wydzieloną salę przygotowawczą dla personelu, wyposażoną co najmniej w zlewozmywaki z wodą bieżącą zimną i ciepłą oraz armaturę czerpalną uruchamianą bez kontaktu z dłonią,

g) mieć wydzielony pokój przeznaczony do czasowego przechowywania brudnych narzędzi, zużytego materiału, brudnej bielizny, odpadów pooperacyjnych oraz wydzielone w nim stanowiska pracy do przygotowania narzędzi i sprzętu medycznego wielokrotnego użytku do sterylizacji, wyposażony w umywalkę i w zlewozmywak,

h) mieć wydzieloną podręczną sterylizatornię, wyposażoną co najmniej w autoklaw lub w zależności od potrzeb sterylizator niskotemperaturowy,

i) mieć wydzielone miejsce poza salą zabiegową do przechowywania czystej bielizny, materiałów operacyjnych i sprzętu jednorazowego użytku,

j) mieć wydzieloną szatnię dla personelu z miejscem wyposażonym w natrysk,

k) uwzględniać rozmieszczenie poszczególnych części pomieszczenia w sposób zapewniający zachowanie zasady rozdziału ruchu czystego od ruchu brudnego,

l) mieć wydzieloną łazienkę dla pacjentów oraz posiadać miejsce do przygotowania posiłków, w przypadku przewidywania udzielania pacjentom świadczeń zdrowotnych w czasie dłuższym niż jedna doba,

3) pomieszczenie, w którym mają być wykonywane zabiegi wymagające wyłącznie znieczulenia dożylnego lub sedacji, powinno:

a) spełniać wymogi określone w pkt 1,

b) być wyposażone co najmniej w:

- dodatkowy worek samorozprężalny i w zestaw rurek ustno-gardłowych,

- zestaw do intubacji dotchawiczej z rurkami intubacyjnymi i dwoma laryngoskopami,

- sprzęt do dożylnego podawania leków,

- dodatkowy stetoskop lub dla dzieci stetoskop przedsercowy,

- dodatkowy aparat do mierzenia ciśnienia krwi,

- monitor EKG,

4) pomieszczenie, w którym mają być udzielane świadczenia zdrowotne o charakterze inwazyjnym, inne niż wymienione w pkt 1-3, powinno mieć powierzchnię dostosowaną do rodzaju i ilości udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz być wyposażone w aparaturę, narzędzia i sprzęt medyczny właściwy dla rodzaju i zakresu udzielanych w nim świadczeń zdrowotnych,

5) przy pomieszczeniu, w którym mają być udzielane świadczenia zdrowotne w ramach indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej w dziedzinie ginekologii lub urologii albo mają być udzielane świadczenia zdrowotne o charakterze inwazyjnym w zakresie dolnego odcinka przewodu pokarmowego, powinna być wydzielona kabina higieny osobistej,

6) w pomieszczeniu wymagającym częstej dezynfekcji lub utrzymania aseptyki ściany powinny być wykończone materiałami gładkimi, trwałymi, zmywalnymi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie środków dezynfekcyjnych, do wysokości co najmniej 2 m, w salach zabiegowych do pełnej wysokości, a w innych przypadkach, przy zlewozmywakach, ściany powinny być wykończone wyżej wymienionymi materiałami, do wysokości co najmniej 1,6 m,

7) pomieszczenia, o których mowa w pkt 1-4, powinny być wyposażone w armaturę czerpalną uruchamianą bez kontaktu z dłonią,

8) w pomieszczeniu, w którym mają być wykonywane zabiegi światłolecznictwa, powinna być wentylacja mechaniczna,

9) pomieszczenie, w którym mają być wykonywane zabiegi światłolecznictwa i elektrolecznictwa, powinno być wyposażone w boksy oddzielone ściankami do wysokości 2 m, umożliwiającymi korzystanie z wspólnej wentylacji mechanicznej, a w przypadku stosowania urządzeń wytwarzających silne pole elektromagnetyczne i magnetyczne - w boksy zabezpieczone odpowiednio do występujących zagrożeń,

10) pomieszczenie, w którym mają być udzielane świadczenia zdrowotne w zakresie diagnostyki laboratoryjnej, powinno spełniać następujące warunki:

a) mieć wysokość co najmniej 3 m w świetle,

b) mieć wydzielony pokój, o powierzchni co najmniej 6 m², przeznaczony do pobierania materiału do badań laboratoryjnych,

c) mieć wydzielony boks do rejestracji i wydawania wyników,

d) mieć wydzielony pokój laboratoryjny, w którym będzie wykonywana właściwa diagnostyka, o powierzchni co najmniej 15 m² - w przypadku wykonywania podstawowych badań diagnostycznych (morfologia, OB, mocz) albo co najmniej 20 m² - w przypadku wykonywania innego zakresu badań, posiadający oświetlenie naturalne,

e) być wyposażone w wentylację grawitacyjną i mechaniczną lub klimatyzację,

f) być wyposażone w lodówki w ilości umożliwiającej przechowywanie materiału biologicznego i odczynników,

g) mieć wydzieloną zmywalnię szkła ze zlewozmywakiem i destylarką,

h) być wyposażone, w każdej części pomieszczenia, w bieżącą zimną i ciepłą wodę, z wyjątkiem pomieszczenia, o którym mowa w lit. c),

i) aparatura, sprzęt medyczny (w tym digestorium) i urządzenia pomieszczenia powinny być dostosowane do zakresu i rodzaju wykonywanych badań;

11) pomieszczenie, w którym mają być udzielane świadczenia zdrowotne w zakresie diagnostyki mikrobiologicznej, powinno spełniać następujące warunki:

a) mieć wysokość co najmniej 3 m w świetle,

b) mieć wydzielony pokój, o powierzchni co najmniej 6 m², przeznaczony do pobierania materiału do badań mikrobiologicznych,

c) mieć wydzielony boks do rejestracji i wydawania wyników,

d) mieć wydzieloną odrębną pracownię diagnostyki mikrobiologicznej, posiadającą oświetlenie naturalne, wyposażoną w klimatyzację z systemem filtrów absolutnych, gaz oraz w boks laminarny, co najmniej drugiej kategorii,

e) wejście do pracowni diagnostyki mikrobiologicznej powinno odbywać się przez śluzę umywalkowo-fartuchową wyposażoną w dwa zespoły wieszaków, umywalkę i zasobnik z ręcznikami jednorazowego użytku,

f) mieć sterylizatornię, wyposażoną w autoklaw do wyjaławiania podłoży i sterylizacji szkła oraz boks niszczenia kultur, również wyposażony w autoklaw,

g) mieć wydzieloną zmywalnię szkła ze zlewozmywakiem,

h) mieć odrębną pracownię do przygotowywania podłoży i odczynników wraz z boksem do ich rozlewania,

i) pomieszczenia, o których mowa w lit. b), d), e) i h), powinny być wyposażone w lampy bakteriobójcze,

j) pomieszczenia, o których mowa w lit. b), d)-h), powinny być wyposażone w bieżącą zimną i ciepłą wodę oraz w pojemniki z płynem odkażającym do rąk,

12) pomieszczenie, w którym świadczeń zdrowotnych ma udzielać lekarz rodzinny, powinno posiadać powierzchnię co najmniej 15 m².

§ 4. Ustala się wymagania szczególne fachowe i sanitarne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia, w których lekarz stomatolog może wykonywać praktykę, oraz urządzenia, za pomocą których mogą być wykonywane czynności w ramach praktyki:

1) powierzchnia pomieszczenia powinna wynosić co najmniej 12 m² - przy zainstalowaniu jednego fotela stomatologicznego i co najmniej o 8 m² więcej - przy zainstalowaniu każdego następnego fotela stomatologicznego,

2) pomieszczenie powinno być wyposażone w aparaturę, narzędzia i sprzęt medyczny dostosowany do zakresu i rodzaju udzielanych świadczeń oraz być wyposażone w autoklaw,

3) pomieszczenie, w którym mają być wykonywane zabiegi w znieczuleniu ogólnym lub wyłącznie w znieczuleniu dożylnym, musi spełniać wymagania dla sali zabiegowej określone w § 3 pkt 2 lub 3 oraz pkt 6 i 7.

§ 5. 1. Ustala się wymagania, jakim powinien odpowiadać sprzęt medyczny umożliwiający udzielanie świadczeń zdrowotnych przez lekarza, lekarza stomatologa, który zamierza wykonywać praktykę wyłącznie w miejscu wezwania:

1) sprzęt medyczny powinien być dostosowany do transportu i spełniać warunki określone w § 2 ust. 1 pkt 28 i 29,

2) sprzęt medyczny powinien być sprzętem jednorazowego użytku, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. W przypadku udzielania świadczeń zdrowotnych wymagających używania sprzętu medycznego wielokrotnego użytku, wymagającego sterylizacji, powinien być on sterylizowany i przechowywany w torebkach papierowo-laminowanych lub w rękawach oraz transportowany w pojemnikach zapewniających zachowanie jego sterylności.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, lekarz, lekarz stomatolog powinien spełnić warunki zapewniające właściwe przygotowanie sprzętu medycznego do sterylizacji, jego kompletowanie, pakietowanie oraz przechowywanie.

4. Dokumentacja medyczna powinna być przechowywana w miejscu zapewniającym warunki, o których mowa w § 2 ust. 1 pkt 24.

5. Lekarz lub lekarz stomatolog, udzielający świadczeń zdrowotnych wyłącznie w miejscu wezwania, powinien posiadać zestaw, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 30, dostosowany do transportu.

§ 6. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia przeznaczone do wykonywania praktyki, a także wymagania, jakim powinny odpowiadać pracownie rentgenowskie, oraz wymagania w zakresie ochrony przeciwpożarowej, bezpieczeństwa i higieny pracy określają odrębne przepisy.

§ 7. Przepisów § 2 ust. 1 pkt 14, § 3 pkt 2 lit. h) oraz § 4 pkt 2, w zakresie wyposażenia w urządzenia do sterylizacji, nie stosuje się w przypadku, gdy lekarz, lekarz stomatolog mający zamiar wykonywać indywidualną praktykę lekarską, indywidualną specjalistyczną praktykę lekarską albo grupowa praktyka lekarska zawarli umowę z podmiotem świadczącym usługi w zakresie sterylizacji i mającym możliwości zapewnienia właściwego rodzaju sterylizacji.

§ 8. 1. W przypadku urządzeń lub pomieszczeń, w których lekarz, lekarz stomatolog wykonywał praktykę w dniu 26 maja 1998 r., dopuszcza się odstępstwa od wymagań określonych:

1) w § 2 w ust. 1:

a) w pkt 11 - dopuszcza się powierzchnię pomieszczenia nie mniejszą niż 9 m²,

b) w pkt 14 - dopuszcza się brak umywalki pod warunkiem wyposaenia pomieszczenia w zlewozmywak dwukomorowy,

c) w pkt 14 - dopuszcza się brak autoklawu pod warunkiem zapewnienia sterylizacji na suche powietrze,

d) w pkt 16 - w przypadku braku w istniejącym pomieszczeniu możliwości wykonania wentylacji grawitacyjnej kanałowej dopuszcza się wietrzenie naturalne przez okno,

e) w pkt 29 - dopuszcza się brak certyfikatów,

2) w § 3:

a) w pkt 2 lit. c), w pkt 10 lit. a) oraz w pkt 11 lit. a) - dopuszcza się wysokość pomieszczenia nie mniejszą niż 2,5 m w świetle i pod warunkiem zastosowania w nim wentylacji mechanicznej zapewniającej 4 wymiany na godzinę,

b) w pkt 5 - dopuszcza się brak kabiny higieny osobistej,

c) w pkt 7 - dopuszcza się aparaturę czerpalną uruchamianą dłonią,

3) w § 4 w pkt 2 - dopuszcza się brak autoklawu pod warunkiem zapewniania sterylizacji na suche powietrze.

2. W przypadku dopuszczenia odstępstw, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a), b), d) i e), pkt 2 lit. a) i b) - lekarz, lekarz stomatolog jest obowiązany dostosować pomieszczenia i urządzenia indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej do wymagań określonych w rozporządzeniu, w terminie nie dłuższym niż do dnia 26 maja 2008 r.

3. W przypadku dopuszczenia odstępstw, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. c), pkt 2 lit. c) oraz pkt 3 - lekarz lub lekarz stomatolog jest obowiązany dostosować urządzenia indywidualnej praktyki lekarskiej oraz indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej w terminie nie dłuższym niż do dnia 31 grudnia 2000 r.

§ 9. Lekarz, lekarz stomatolog, o którym mowa w § 8 ust. 1, powinien dostosować rodzaj i ilość udzielanych świadczeń zdrowotnych, tak aby niespełnienie wymagań określonych w § 2-4 w zakresie odstępstw dopuszczonych w § 8 nie powodowało obniżenia jakości i poziomu udzielanych świadczeń zdrowotnych oraz zagrożenia dla zdrowia pacjentów.

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Zdrowia: w z. M. Piróg

Dziennik Ustaw Nr 27,Poz 344

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA

z dnia 4 kwietnia 2000 r.

w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną praktykę, indywidualną specjalistyczną praktykę i grupową praktykę pielęgniarek i położnych.

Na podstawie art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 91, poz. 410, z 1998 r. Nr 106, poz. 668 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136) zarządza się, co następuje:

§ 1. Urządzenia i pomieszczenia, w których pielęgniarka, położna może wykonywać indywidualną praktykę, indywidualną specjalistyczną praktykę i grupową praktykę, powinny odpowiadać, pod względem technicznym i sanitarnym, wymaganiom określonym w załączniku do rozporządzenia.

§ 2. Wymagania określone w załączniku do rozporządzenia stosuje się odpowiednio do urządzeń i pomieszczeń, w których pielęgniarka, położna może wykonywać indywidualną praktykę, indywidualną specjalistyczną praktykę i grupową praktykę na zasadach określonych w art. 25 ust. 6 oraz art. 25a ust. 7 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej.

§ 3. Traci moc rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 8 lipca 1997 r. w sprawie wymogów, jakim powinny odpowiadać pod względem technicznym i sanitarnym urządzenia i pomieszczenia, w których można wykonywać indywidualną praktykę pielęgniarki i położnej (Dz. U. Nr 85, poz. 543).

§ 4. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Zdrowia: F. Cegielska

Załącznik do rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 kwietnia 2000 r. (poz. 344)

WYMAGANIA, JAKIM POWINNY ODPOWIADAĆ POD WZGLĘDEM TECHNICZNYM I SANITARNYM URZĄDZENIA I POMIESZCZENIA, W KTÓRYCH PIELĘGNIARKA, POŁOŻNA MOŻE WYKONYWAĆ INDYWIDUALNĄ PRAKTYKĘ, INDYWIDUALNĄ SPECJALISTYCZNĄ PRAKTYKĘ I GRUPOWĄ PRAKTYKĘ

A. Wymagania, jakim powinno odpowiadać pomieszczenie

1. Pomieszczenie, w którym jest wykonywana indywidualna praktyka pielęgniarki, położnej, indywidualna specjalistyczna praktyka i grupowa praktyka, może stanowić odrębny budynek, odrębny lokal lub może stanowić część lokalu przeznaczonego na inne cele, pod warunkiem izolacji pomieszczenia od innych użytkowników lokalu.

2. Powierzchnia pomieszczenia powinna być dostosowana do zainstalowanych urządzeń, aparatury i sprzętu i wynosić co najmniej 15 m².

3. Podłoga pomieszczenia powinna być wykonana z materiałów gładkich, twardych, zmywalnych, nienasiąkliwych i odpornych na działanie środków dezynfekcyjnych. Dopuszczalna jest podłoga drewniana, pod warunkiem pokrycia materiałem o właściwościach określonych w poprzednim zdaniu.

4. Ściany pomieszczenia powinny być łatwo zmywalne i umożliwiające dezynfekcję. W miejscach wymagających częstej dezynfekcji ściany powinny być wyłożone materiałami twardymi, gładkimi, trwałymi, zmywalnymi, nienasiąkliwymi i odpornymi na działanie środków dezynfekcyjnych.

5. Pomieszczenie powinno być wyposażone w punkt poboru wody ciepłej i zimnej lub powinien być zapewniony dostęp do punktu poboru wody ciepłej i zimnej, przeznaczonego dla ogółu użytkowników lokalu, z osobnymi ręcznikami jednorazowego użytku, przeznaczonymi dla pacjentów.

6. Przy punktach poboru wody ciepłej i zimnej ściany powinny być wyłożone materiałami o cechach wymienionych w ust. 4. Dopuszcza się malowanie olejne.

7. Pomieszczenie powinno mieć zapewniony bezpośredni dostęp światła dziennego.

8. Pomieszczenie, w którym występuje nadmierne naświetlenie naturalne, powinno mieć zainstalowane urządzenia zabezpieczające przed przegrzewaniem.

9. Pomieszczenie powinno mieć zapewnione wietrzenie naturalne.

10. Budynek lub lokal, w którym znajduje się pomieszczenie, powinny być wyposażone w instalację: wodociągową, kanalizacyjną, ciepłej wody, grzewczą i elektryczną.

11. Instalacje powinny być wykonane jako kryte, chyba że przepisy określające warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane, stanowią inaczej.

12. Grzejniki powinny być gładkie i łatwe do czyszczenia. Nie dopuszcza się instalowania grzejników i rur ożebrowanych oraz ogrzewania podłogowego i sufitowego.

13. W lokalu, w którym znajduje się pomieszczenie, powinna znajdować się wydzielona toaleta dla pacjentów lub powinien być zapewniony dostęp do toalety przeznaczonej dla ogółu użytkowników lokalu.

14. Korytarz, na którym przewiduje się ruch pacjentów w wózkach inwalidzkich, powinien zapewniać swobodny ruch tych wózków oraz powinien być wyposażony w urządzenia ułatwiające poruszanie się osób niepełnosprawnych (np. pochwyty przyścienne).

15. W tym samym pomieszczeniu mogą być przyjmowane dzieci zdrowe i chore oraz dorośli, przy zachowaniu rozdziału czasowego przyjęć dzieci zdrowych.

16. Zaleca się wydzielone pomieszczenie przeznaczone na poczekalnię dla pacjentów.

B. Wymagania, jakim powinny odpowiadać urządzenia

1. Pomieszczenie powinno być wyposażone co najmniej w następujące meble: biurko przeznaczone na przechowywanie dokumentacji medycznej, oszkloną szafkę przeznaczoną na przechowywanie leków, artykułów sanitarnych i innych materiałów medycznych, kozetkę i krzesła. Meble powinny być wykonane z materiałów łatwo zmywalnych i umożliwiających dezynsekcję i dezynfekcję.

2. W pomieszczeniu, w którym przewiduje się przyjmowanie niemowląt, powinien być zestaw urządzeń umożliwiających mycie i pielęgnację niemowląt.

3. W pomieszczeniu należy zapewnić stosowanie lampy bakteriobójczej.

4. W pomieszczeniu powinno znajdować się miejsce przeznaczone do składowania bielizny czystej oraz pojemnik do przechowywania brudnej bielizny, odpowiednio zabezpieczony.

5. W pomieszczeniu powinno być wiadro zaopatrzone w worki plastykowe przeznaczone do gromadzenia wszelkiego typu odpadów, a w szczególności sprzętu jednorazowego użytku, zużytych artykułów sanitarnych i innych materiałów medycznych, oraz pisemna instrukcja sposobu utylizacji odpadów.

6. W pomieszczeniu, w którym jest wykonywana indywidualna specjalistyczna praktyka w określonej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, powinien być zestaw urządzeń umożliwiających udzielanie świadczeń zdrowotnych zgodnie z wiedzą wymaganą w tej dziedzinie medycyny.

7. W pomieszczeniu, w którym wykonywane są zabiegi światłolecznictwa lub badanie laboratoryjne, powinna być urządzona wentylacja mechaniczna.

8. W pomieszczeniu, w którym są wykonywane świadczenia takie, jak opatrunki, zdejmowanie szwów, przy użyciu sprzętu medycznego, lub w innym pomieszczeniu powinno być zainstalowane urządzenie do sterylizacji.

Dziennik Ustaw Nr 3,Poz 28

USTAWA

z dnia 22 grudnia 1999 r.

o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej.

Art. 1. W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408, z 1992 r. Nr 63, poz. 315, z 1994 r. Nr 121, poz. 591, z 1995 r. Nr 138, poz. 682, z 1996 r. Nr 24, poz. 110, z 1997 r. Nr 104, poz. 661, Nr 121, poz. 769 i Nr 158, poz. 1041, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, Nr 117, poz. 756 i Nr 162, poz. 1115 oraz z 1999 r. Nr 28, poz. 255 i 256 i Nr 84, poz. 935) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 18d w ust. 1 dodaje się pkt 4 w brzmieniu:

"4) dyżurze medycznym, należy przez to rozumieć wykonywanie, poza normalnymi godzinami pracy, czynności zawodowych przez lekarza lub innego posiadającego wyższe wykształcenie pracownika wykonującego zawód medyczny w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych";

2) w dziale I dodaje się rozdział 4 w brzmieniu:

"Rozdział 4

Czas pracy pracowników zakładu opieki zdrowotnej

Art. 32g. 1. Czas pracy pracowników zatrudnionych w zakładzie opieki zdrowotnej, z zastrzeżeniem art. 32i ust. 1, w przyjętym okresie rozliczeniowym nie może przekraczać 7 godzin 35 minut na dobę i przeciętnie 40 godzin na tydzień, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 4.

2. Czas pracy pracowników technicznych, obsługi i gospodarczych, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 42 godzin na tydzień.

3. Czas pracy pracowników komórek organizacyjnych (zakładów, pracowni), w przyjętym okresie rozliczeniowym:

1) radiologii, radioterapii, medycyny nuklearnej - stosujących w celach diagnostycznych lub leczniczych źródła promieniowania jonizującego,

2) fizykoterapii, patomorfologii, histopatologii, cytopatologii, cytodiagnostyki, medycyny sądowej lub prosektoriów

- w zakresie określonym w ust. 5, nie może przekraczać 5 godzin na dobę i przeciętnie 26 godzin i 15 minut na tydzień.

4. Czas pracy pracowników niewidomych zatrudnionych na stanowiskach wymagających kontaktu z pacjentami, w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie może przekraczać 6 godzin na dobę i przeciętnie 31 godzin 30 minut na tydzień.

5. Czas pracy, o którym mowa w ust. 3, stosuje się do pracowników na stanowiskach pracy w:

1) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach) radiologii, radioterapii i medycyny nuklearnej, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy:

a) stosowanie w celach diagnostycznych lub leczniczych źródeł promieniowania jonizującego, a w szczególności: wykonujących badania lub zabiegi, asystujących lub wykonujących czynności pomocnicze przy badaniach lub zabiegach, obsługujących urządzenia zawierające źródła promieniowania lub wytwarzające promieniowanie jonizujące, lub wykonujących czynności zawodowe bezpośrednio przy chorych leczonych za pomocą źródeł promieniotwórczych lub

b) prowadzenie badań naukowych z zastosowaniem źródeł promieniowania jonizującego, lub

c) dokonywanie pomiarów dozymetrycznych promieniowania jonizującego związanych z działalnością, o której mowa w lit. a) i b),

2) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach) fizykoterapeutycznych, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy kontrolowanie techniki stosowanych zabiegów lub samodzielne wykonywanie zabiegów,

3) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach): patomorfologii, histopatologii, cytopatologii i cytodiagnostyki, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy:

a) przygotowywanie preparatów lub

b) wykonywanie badań histopatologicznych i cytologicznych,

4) komórkach organizacyjnych (zakładach, pracowniach): patomorfologii, medycyny sądowej oraz prosektoriach, jeżeli do ich podstawowych obowiązków należy:

a) wykonywanie sekcji zwłok lub

b) wykonywanie badań patomorfologicznych i toksykologicznych, lub

c) pomoc przy wykonywaniu sekcji zwłok oraz badań patomorfologicznych i toksykologicznych, lub

d) pobieranie narządów i tkanek ze zwłok.

6. W ramach tygodniowej normy czasu pracy określonej w ust. 1 logopedom posiadającym wyższe wykształcenie pedagogiczne i przeszkolenie w zakresie logopedii oraz pracownikom posiadającym wyższe wykształcenie w dziedzinie wychowania fizycznego ze specjalizacją w zakresie rehabilitacji, a także instruktorom gimnastyki leczniczej ze średnim wykształceniem w zakresie wychowania fizycznego prowadzącym zajęcia z zakresu kinezyterapii, przysługuje 6 godzin na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i na przygotowanie się do tych zajęć.

Art. 32h. 1. W przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 12 tygodni, czas pracy nie może przekroczyć liczby godzin wynikających z pomnożenia normy dobowej czasu pracy, określonej w art. 32g ust. 1-4, przez liczbę kalendarzowych dni roboczych z wyłączeniem dodatkowych dni wolnych od pracy, o których mowa w art. 129¹ § 1 Kodeksu pracy, oraz niedziel i świąt przypadających w danym okresie rozliczeniowym.

2. Czas pracy wynikający z norm określonych w art. 32g ust. 1-4 oraz art. 32i ust. 1 ulega obniżeniu w okresie rozliczeniowym o liczbę godzin usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy przypadającą do przepracowania w okresie tej nieobecności zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy.

Art. 32i. 1. Jeżeli jest to uzasadnione rodzajem pracy lub jej organizacją, w stosunku do pracowników zakładu opieki zdrowotnej mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których dopuszczalne jest przedłużenie wymiaru czasu pracy do 12 godzin na dobę, z zastrzeżeniem art. 32 g ust. 3 i 4. W tych rozkładach czas pracy nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym, a w stosunku do pracowników technicznych, gospodarczych i obsługi - przeciętnie 42 godzin na tydzień w przyjętym okresie rozliczeniowym.

2. Okres rozliczeniowy, o którym mowa w ust. 1, nie może być dłuższy niż 4 tygodnie. W szczególnie uzasadnionych przypadkach okres rozliczeniowy może być przedłużony w trybie określonym w art. 129⁴ § 2 Kodeksu pracy - nie więcej jednak niż do 12 tygodni.

3. Rozkład czasu pracy powinien być stosowany na podstawie harmonogramów pracy ustalanych dla przyjętego okresu rozliczeniowego, określających dla poszczególnych pracowników dni i godziny pracy oraz dni wolne od pracy.

4. W rozkładach czasu pracy, o którym mowa w ust. 1, wymiar czasu pracy:

1) pracownic w ciąży,

2) pracownic opiekujących się dzieckiem do lat 4, bez ich zgody

- nie może przekraczać 8 godzin na dobę.

Art. 32j. 1. Lekarze oraz inni posiadający wyższe wykształcenie pracownicy wykonujący zawód medyczny, zatrudnieni w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób, których stan zdrowia wymaga udzielania całodobowych świadczeń zdrowotnych, mogą być zobowiązani do pełnienia w tym zakładzie dyżuru medycznego.

2. Czasu pełnienia dyżuru, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się do czasu pracy.

3. Liczba dyżurów medycznych pełnionych przez osobę wymienioną w ust. 1 nie może przekraczać 2 tygodniowo i 8 miesięcznie.

4. Za każdą godzinę dyżuru medycznego, poza przypadkami, o których mowa w ust. 5, przysługuje wynagrodzenie w wysokości co najmniej 130% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego.

5. W przypadku dyżuru pełnionego w porze nocnej za każdą godzinę przysługuje wynagrodzenie w wysokości co najmniej 165% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, zaś w przypadku dyżuru pełnionego w niedziele i święta oraz dni dodatkowo wolne od pracy - co najmniej 200% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, bez względu na porę pełnienia dyżuru.

6. Godzinową stawkę wynagrodzenia zasadniczego oblicza się, dzieląc miesięczną stawkę wynagrodzenia zasadniczego wynikającą z osobistego zaszeregowania pracownika przez liczbę godzin pracy przypadających do przepracowania w danym miesiącu.

7. Za czas pełnienia dyżuru medycznego nie przysługuje czas wolny od pracy. W uzasadnionych przypadkach ordynator (kierownik) może zwolnić pracownika z części dnia pracy, po zakończonym dyżurze, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

8. Zasad wynagradzania, o których mowa w ust. 4 i 5, nie stosuje się do lekarzy stażystów, których zasady wynagradzania określają odrębne przepisy.

Art. 32k. 1. Osoby, o których mowa w art. 32j ust. 1, mogą zostać zobowiązane do pozostawania poza zakładem opieki zdrowotnej w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych.

2. Za każdą godzinę pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych przysługuje wynagrodzenie w wysokości 50% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego, obliczanej zgodnie z art. 32j ust. 6.

3. W przypadku wezwania do zakładu opieki zdrowotnej pracownikowi przysługuje wynagrodzenie jak za czas pełnienia dyżuru medycznego.

Art. 32l. 1. Pracownikom wykonującym zawód medyczny, zatrudnionym w systemie pracy zmianowej w zakładach opieki zdrowotnej przeznaczonych dla osób, których stan zdrowia wymaga całodobowych świadczeń zdrowotnych, przysługuje dodatkowe wynagrodzenie w wysokości:

1) co najmniej 65% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze nocnej,

2) co najmniej 45% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy wykonywanej w porze dziennej w niedziele i święta oraz dni dodatkowo wolne od pracy.

2. Przepis art. 32j ust. 6 stosuje się odpowiednio.

Art. 32ł. 1. Pracownikom wykonującym zawód medyczny zatrudnionym w zespole wyjazdowym pogotowia ratunkowego (pomocy doraźnej) przysługuje dodatek w wysokości 30% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy.

2. Pracownikom wymienionym w ust. 1 zatrudnionym w pogotowiu ratunkowym (pomocy doraźnej) poza zespołem wyjazdowym przysługuje dodatek w wysokości 20% stawki godzinowej wynagrodzenia zasadniczego za każdą godzinę pracy.

3. Przepis art. 32j ust. 6 stosuje się odpowiednio.";

3) w dziale II dodaje się rozdział 4a w brzmieniu:

"Rozdział 4a

Szczególne uprawnienia pracowników zatrudnionych w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej

Art. 62a. Za długoletnią pracę pracownikowi przysługują nagrody jubileuszowe w wysokości:

1) 75% miesięcznego wynagrodzenia - po 20 latach pracy,

2) 100% miesięcznego wynagrodzenia - po 25 latach pracy,

3) 150% miesięcznego wynagrodzenia - po 30 latach pracy,

4) 200% miesięcznego wynagrodzenia - po 35 latach pracy,

5) 300% miesięcznego wynagrodzenia - po 40 latach pracy.

Art. 62b. 1. Pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy przysługuje jednorazowa odprawa w wysokości:

1) jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony krócej niż 15 lat,

2) dwumiesięcznego wynagrodzenia po 15 latach pracy,

3) trzymiesięcznego wynagrodzenia po 20 latach pracy.

2. Pracownik, który otrzymał odprawę, o której mowa w ust. 1, nie może ponownie nabyć do niej prawa.

Art. 62c. Ustalanie okresów uprawniających do nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 62a, oraz jednorazowej odprawy przysługującej pracownikowi przechodzącemu na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy, o której mowa w art. 62b, a także szczegółowe zasady ich obliczania i wypłacania regulują przepisy o wynagrodzeniu obowiązujące u danego pracodawcy.

Art. 62d. 1. Pracownikowi przysługuje dodatek za wysługę lat w wysokości wynoszącej po 5 latach pracy 5% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego. Dodatek ten wzrasta o 1% za każdy dalszy rok pracy, aż do osiągnięcia 20% miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego.

2. Ustalanie okresów uprawniających do dodatku za wysługę lat regulują przepisy o wynagrodzeniu obowiązujące u danego pracodawcy."

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 października 1999 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Kwaśniewski

---