Co stanowi o jednolitości prac geodezyjnych i kartograficznych..
O jednolitości wyników prac geodezyjnych stanowią:
- jednolity system miar,
- jednolite systemy odniesienia wyników pomiarów,
- określona przepisami technicznymi treść dokładność i forma opracowań.
W pracach geodezyjnych powinny być stosowane jednostki miar międzynarodowego układu jednostek oraz jednostki miar ustalone jako legalne w Polsce.
Przy prowadzeniu prac geodezyjnych dla potrzeb gospodarczych i obronnych kraju obowiązują:
GEODEZYJNY UKŁAD ODNIESIENIA
1. Geodezyjny układ odniesienia, zwany dalej "EUREF-89", jest rozszerzeniem europejskiego układu odniesienia ETRF na obszar Polski, w wyniku kampanii pomiarowej EUREF-POL 92, której rezultaty zostały zatwierdzone przez Podkomisję dla Europejskiego Układu Odniesienia (EUREF) Międzynarodowej Asocjacji Geodezji w 1994 r.
2. W EUREF-89 stosuje się Geodezyjny System Odniesienia 1980 (GRS 80), przyjęty na XVII Zgromadzeniu Generalnym Międzynarodowej Unii Geodezji i Geofizyki (MUGG) w Canberze, w grudniu 1979 r.
3. Dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, są dostępne w Głównym Urzędzie Geodezji i Kartografii.
UKŁAD WYSOKOŚCI
1. Układ wysokości tworzą wartości geopotencjalne podzielone przez przeciętne wartości przyspieszenia normalnego siły ciężkości, zwane dalej "wysokościami normalnymi", odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego w Zatoce Fińskiej, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga (Federacja Rosyjska).
2. Wysokości normalne określa się z pomiarów geodezyjnych nawiązanych do punktów podstawowej osnowy geodezyjnej kraju.
UKŁAD WSPÓŁRZĘDNYCH PŁASKICH PROSTOKĄTNYCH "2000"
1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych "2000" jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów powierzchni Ziemi odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera.
2. Obszar kraju dzieli się na cztery pasy południkowe o szerokości 3° długości geograficznej każdy i o południkach osiowych: 15°, 18°, 21° i 24° długości geograficznej wschodniej, ponumerowane odpowiednio numerami: 5, 6, 7 i 8. Podział obszaru kraju na pasy odwzorowania układu "2000" przedstawia rys. 1.
3. Współczynnik zmiany skali w południku osiowym każdego pasa południkowego równa się 0.999923.
4. Punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = 0, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500.000 m. W celu jednoznacznego określenia położenia punktu przed współrzędną y podaje się numer pasa południkowego, co dla przykładu punktów leżących na południku osiowym oznacza:
5 500 000 m przy południku L0 = 15°
6 500 000 m przy południku L0 = 18°
7 500 000 m przy południku L0 = 21°
8 500 000 m przy południku L0 = 24°.
UKŁAD WSPÓŁRZĘDNYCH PŁASKICH PROSTOKĄTNYCH "1992"
1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych "1992" jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów powierzchni Ziemi odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera.
2. Układ "1992" określają następujące parametry:
a) południk osiowy L = 19° długości geograficznej wschodniej,
b) pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju,
c) współczynnik zmiany skali 0.9993 w południku osiowym,
d) punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = -5.300.000 m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500.000 m.
Układ UTM
Jest międzynarodowym układem współrzędnych płaskich stosowanym na świecie do celów nawigacyjnych i wojskowych, opartym aktualnie na elipsoidzie WGS 84 i uniwersalnym poprzecznym odwzorowaniu Mercatora. Jest to odwzorowanie Gauusa - Krügera w pasach sześciostopniowych, ze skalą na południku środkowym m0=0,9996 (zniekształcenie na tym południku wynosi 40 cm/km). Odwzorowanie UTM zostało wprowadzone pierwotnie na elipsoidzie Hayforda, obecnie zaś obowiązuje GRS-80 (WGS-84). W układzie tym obszar powierzchni elipsoidy zawarty pomiędzy równoleżnikami 800N i 800S dzieli się na strefy południkowe o rozpiętości 60 długości geograficznej, zaczynając od południka 1800. Układ UTM tworzy system meldunkowy, dzieląc każdą z południkowych stref (ponumerowanych od 1 do 60) na czworoboki sferyczne o wysokości 80 szerokości geograficznej.
Powszechnie obowiązującym poziomem odniesienia przy pracach grawimetrycznych wykonywanych dla potrzeb geodezyjnych jest zespół wartości przyspieszenia siły ciężkości, wyznaczonych na punktach europejskiej sieci grawimetrycznej.
Powszechnie obowiązującym poziomem odniesienia zdjęć magnetycznych, wykonywanych dla wyznaczenia elementów pola magnetycznego Ziemi jest regionalny standard obserwatoriów magnetycznych, wyrównany dla Europy środkowej i południowo-wschodniej
Ogólne zasady stosowania przepisów technicznych
Prace geodezyjne o treści, dokładności i formie określonych przepisami technicznymi dla danego rodzaju prac są typowymi opracowaniami geodezyjnymi.
Treść, dokładność i formę typowych prac geodezyjnych i kartograficznych określają przepisy techniczne zawarte w instrukcjach technicznych geodezyjnych i kartograficznych.
Nazwy, określenia i oznaczenia podstawowych pojęć z zakresu geodezji i kartografii ustalają polskie normy / PN / i branżowe normy / BN /.
Przepisy techniczne zawarte w instrukcjach geodezyjnych i kartograficznych, określające cechy opracowań końcowych są obligatoryjne dla danego rodzaju opracowań.
Parametry techniczne etapów pośrednich prac geodezyjnych, warunkujące uzyskanie cech opracowań końcowych, powinny być podporządkowane przepisom właściwym dla danego rodzaju opracowań.
Instrukcje techniczne dzielą się na grupy oznaczane symbolami następująco :
"O" - instrukcje regulujące obligatoryjnie sprawy ogólne,
"G" - instrukcje geodezyjne regulujące wykonywanie pomiarów osnów geodezyjnych, pomiarów astronomicznych, grawimetrycznych i magnetycznych do celów geodezyjnych, pomiarów sytuacyjnych i rzeźby terenu, pomiarów realizacyjnych i obsługi inwestycji, pomiarów i opracowań w zakresie ewidencji gruntów,
"K" - instrukcje kartograficzne regulujące opracowanie i reprodukcję mapy zasadniczej, map topograficznych do celów gospodarczych oraz map tematycznych,
Instrukcje techniczne grupy "G" i "K" składają się z:
a/części obligatoryjnej - zawierającej parametry dokładnościowe oraz określenie treści i formy produktu końcowo użytkowego - część ta zatytułowana jest " instrukcja techniczna ",
b/ szeregu wytycznych - według g zalecanych technologii, zawierających wzory, przykłady, parametry techniczne i dokładnościowe poszczególnych etapów pośrednich oraz wzory formularzy, tablice i nomogramy pomocne przy wykonywani u prac - część ta zatytułowana jest " wytyczne techniczne ".
Instrukcje powinny uwzględniać dostępne w danym okresie metody osiągania założonych standardów opracowań wynikowych.
Zawarte w wytycznych metody i przykłady nie powinny ograniczać stosowania innych metod pracy, jeśli metody te są uzasadnione technicznie i ekonomicznie.
Stosowanie metod, narzędzi i materiałów nie przewidzianych instrukcjami technicznymi jest dopuszczalne, a metod będących wynikiem postępu technicznego jest zalecane, pod warunkiem zachowania wymaganych przez instrukcje dokładności opracowań wynikowych.
Dla zapewnienia jednolitości i odpowiedniej jakości prac geodezyjnych wykonywanych na potrzeby poszczególnych resortów gospodarczych mogą być stosowane resortowe instrukcje techniczne przy zachowaniu zgodności z częściami obligatoryjnymi instrukcji technicznych wydanych przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii.
Jednolite standardy techniczne stosuje się przy:
1) zakładaniu, modernizacji i konserwacji osnowy geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej,
2) wykonywaniu i aktualizacji mapy zasadniczej,
3) wykonywaniu geodezyjnej ewidencji sieci technicznego uzbrojenia terenu i uzgadnianiu projektów usytuowania tych sieci,
4) wykonywaniu fotogrametrycznych zdjęć powierzchni kraju na potrzeby państwa,
5) wykonywaniu i aktualizacji map topograficznych i map tematycznych na potrzeby państwa,
6) wykonywaniu i prowadzeniu ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości),
7) przeprowadzaniu powszechnej taksacji nieruchomości,
8) prowadzeniu państwowego rejestru granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic administracyjnych jednostek terytorialnego podziału administracyjnego kraju,
9) wykonywaniu wszelkich opracowań geodezyjnych dla celów prawnych i projektowych,
10) zakładaniu i prowadzeniu baz danych wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie,
11) prowadzeniu zasobu geodezyjnego i kartograficznego na szczeblu centralnym, wojewódzkim i powiatowym.
WYKAZ STANDARDÓW TECHNICZNYCH
O-1 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych
O-2 Ogólne zasady opracowania map dla celów gospodarczych
O-3 Zasady kompletowania dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej
O-4 Zasady prowadzenia państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
G-1 Pozioma osnowa geodezyjna
G-2 Wysokościowa osnowa geodezyjna
G-3 Geodezyjna obsługa inwestycji
G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe
G-5 Ewidencja gruntów i budynków
G-7 Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
K-1 Mapa zasadnicza
K-1 Podstawowa mapa kraju
K-1 Mapa zasadnicza
K-2 Mapy topograficzne do celów gospodarczych
K-3 Mapy tematyczne