WPŁYW WILGOTNOŚCI NA PĘCZNIENIE GRUNTÓW
Rozpatruje się pęcznienie gruntów w zależności od ich wilgotności początkowej i granicy płynności.
Określono fizyczne właściwości sześciu rodzajów gruntów pęczniejących, a także opisano rezultaty ich badań w „urządzeniach sprężeniowych”. Pokazano charakter pęcznienia gruntów przy różnej wilgotności początkowej i związek z wilgotnością na granicy płynności, co pozwala przewidzieć podniesienie powierzchni fundamentowania.
Przy oddziaływaniu gruntów z wodą można wyodrębnić dwie podstawowe hipotezy;
fizyczno-mechaniczną
fizyczno-chemiczną
Powstanie odkształceń strukturalnych w gruntach pęczniejących uwarunkowane jest nie tylko oddziaływaniem cieczy (wilgoci) na związki międzycząsteczkowe a także wewnątrzkrystalicznymi zmianami mineralnych cząstek tych gruntów. Prawidłowe przewidywanie zachowania się gruntów pęczniejących pod fundamentem budowli i uwzględnienie prawidłowości ich odkształceń przy obliczaniu i projektowaniu fundamentów budowli są aktualnymi problemami, nad którymi pracują uczeni wielu krajów świata.
Przede wszystkim należy podkreślić wieloletnie badania prowadzone pod przewodnictwem E.A. Soroczana, A.A. Mastufajewa, N.A. Cytowicza, M.H. Goldszteina i innych pozwalające opracować metody i główne zasady projektowania fundamentów budynków i budowli na gruntach pęczniejących. Niżej rozpatrzono rezultaty badań sześciu rodzajów gruntów - próbek o nienaruszonej strukturze, pobranych z „szybów poszukiwawczych” w okolicach miasta Chama w Syrii. Fizyczne właściwości gruntów przytoczono w tablicy.
CHARAKTERYSTYKA |
NUMER GRUNTU |
|||||
|
1 |
2 |
3 |
4 |
5 |
6 |
Wilgotność naturalna ωn [%] |
32,50 |
32,25 |
33,08 |
26,80 |
22,30 |
21,40 |
Gęstość ρ [T/m3] |
2,076 |
2,047 |
2,030 |
1,970 |
1,911 |
2,022 |
Gęstość w stanie suchym ρd [T/m3] |
1,567 |
1,548 |
1,525 |
1,554 |
1,562 |
1,666 |
Wilgotność na granicy płynności ωL [%] |
105,0 |
96,0 |
88,10 |
67,50 |
62,0 |
57,0 |
Wilgotność na granicy plastyczności ωp [%] |
48,0 |
46,0 |
51,25 |
45,0 |
32,50 |
26,50 |
Stopień plastyczności Ip [%] |
57,0 |
50,0 |
36,85 |
22,50 |
29,50 |
30,50 |
Ilość cząstek o rozmiarze mniejszym niż 0,075 mm [%] |
98,50 |
97,0 |
92,20 |
93,30 |
91,0 |
90,50 |
Badanie gruntów do określenia obliczeniowych charakterystyk pęcznienia względnego εsw przy różnych ciśnieniach i ciśnienie pęcznienia przy różnej wilgotności początkowej ωo przeprowadzono w „przyrządach sprężeniowych” (pole pierścienia 40 cm2, wysokość 20 mm ). Wilgotność na granicy płynności określono w aparacie „Kasagrande'a”.
Próbki gruntów o nienaruszonej strukturze (niekiedy suszono je , aby obniżyć wilgotność ) zakładano w aparat bez obciążenia zewnętrznego P = 0 , a potem zanurzano do pełnej stabilizacji pęcznienia gruntu. Za ciśnienie pęcznienia przyjmowano obciążenie , przy którym zaczynała się deformacja (zwarcia, ciśnienia, sprężenia, skurczu ,? ).
Z tych próbek otrzymano wartości odkształceń pęcznienia gruntu i odpowiadające im wartości ciśnienia pęcznienia. Względnie pęcznienie przy ciśnieniu Pi określono wg. wzoru (1…3).
εsw= (hsat - hn)
/ hn (1)
hsat- wysokość próbki po pęcznieniu (w przypadku gdy niemożliwe jest
odkształcenie boczne) przy pełnym nasyceniu gruntu wodą .
hn - wyjściowa wysokość próbki przed zamoczeniem.
Na rys. 1 przedstawiono krzywe zależności εsw od nacisków (sił) zagęszczających Pi dla sześciu rodzajów z różnymi wartościami wilgotności ωL i przy różnej wilgotności ωo.
Te krzywe można aproksymować funkcją:
εsw =
sw(1-Pi/Psw)m (2)
gdzie:
sw - względne swobodne pęcznienie bez nacisku;
Psw - ciśnienie pęcznienia;
m - parametr charakteryzujący nieliniową deformację gruntu przy
pęcznieniu(patrz rys.1)
Średnią arytmetyczną wartość rezultatów szczegółowych określeń parametru m przedstawia:
gdzie:
n = 21 - liczba prób w „przyrządach sprężeniowych”.
Na rys. 2 przedstawiono zależności
sw od ωo dla sześciu rodzajów gruntu o różnych wartościach ωL.
Jak można zauważyć wielkość
sw jest odwrotnie proporcjonalna do ωo i wprost proporcjonalna do ωL.
Przy ωL > 80% funkcja jest nie liniowa a przy ωL < 70% liniowa.
Na rys.3 pokazano zależność zmiany Psw od ωo dla gruntów z różnymi wartościami ωL. Ze zwiększeniem ωo wielkość Psw zmniejsza się. Przy ωL > 80% funkcja jest nieliniowa, a przy ωL < 70% liniowa . Oprócz tego ciśnienie pęcznienia jest wprost proporcjonalne do ωL.
Między Psw i ωL istnieje liniowa zależność przy różnej wilgotności ωo (rys 4).
Jak można zauważyć na rysunku 4 zależności są prawie równoległe i mogą być aproksymowane liniowo funkcją:
Psw = α1(ωL - 46) przy 9,4% ≤ ωo ≤ 16,2 %; (3)
Psw = α2 (ωL - 56) przy 21,4% ≤ ωo ≤ 27,5%; (4)
Psw = α3 (ωL - 77) przy 32,5% ≤ ωo ≤ 33,1%, (5)
gdzie:
α1 = 0,0300 Mpa ; α2 = α3 = 0,0245 Mpa
Między
sw i ωL istnieje liniowa zależność przy różnych wartościach ωo (rys.5)
Zależność ta może być aproksymowana funkcją liniową :
sw = β1(ωL- 25 ) przy 9,4% ≤ ω0 ≤ 16,2% ; (6)
sw = β2(ωL- 49 ) przy 21,4% ≤ ω0 ≤ 27,5% ; (7)
sw = β3(ωL- 74 ) przy 32,5 %≤ ω0 ≤ 33,1% ; (8)
gdzie:
β1= 0,324 ; β2= 0,304 ; β3= 0,383.
Z pomocą (2), otrzymamy następujące przybliżone wzory do określenia εsw,i pod wpływem Pi, związane tylko z wilgotnością ωL
εsw,i = β1(ωL- 25)
przy 9,4 %≤ ω0 ≤ 16,2%; (9)
εsw,i = β2(ωL- 49)
przy 21,4 %≤ ω0 ≤ 27,5%; (10)
εsw,i = β3(ωL- 77)
przy 32,5 %≤ ω0 ≤ 33,1%; (11)
Podnoszenie fundamentu przy pęcznieniu gruntu hsw, obliczymy ze wzoru z normy:
(12)
gdzie:
εsw,i - względne pęcznienie gruntu i - tej warstwy, określone wzorami (9…11)
hi - grubość i - tej warstwy
ksw,i - współczynnik określany wg normy
Wnioski:
Badane grunty przy wilgotności ωL ≤ 46% można uznać za nie pęczniejące.
Klasyfikacja pęczniejących gruntów powinna być związana z wilgotnością początkową.
Regularna zależność zmian względnego pęcznienia od sił zagęszczających jest nieliniowa.
Względne swobodne pęcznienie
sw i ciśnienie pęcznienia Psw jest odwrotnie proporcjonalna do początkowej wilgotności gruntu ωo i wprost proporcjonalna do wzrostu wilgotności na granicy płynności ωL.
Wzory (9…11) określają względne pęcznienie
sw,i przy przy różnej wilgotności ωo pod wpływem sił zagęszczających Pi co pozwala skrócić czas badań w „przyrządach sprężeniowych” i suszenia próbek gruntu. Dzięki rezultatom badań można określić podnoszenie fundamentów z pomocą normy (Fundamenty budynków i budowli).