Numer ćwiczenia: 17 |
Temat ćwiczenia: Wyznaczanie entalpii swobodnej (G), entalpii (H) i entropii (S) reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka. |
Data wykonania ćwiczenia: 18.11.2007 |
|
|
Data oddania sprawozdania: 8.01.2008 |
Grupa:
|
Imię i nazwisko:
|
Nazwisko sprawdzającego: Dr S. Leśniewski |
Uwagi: |
Ocena:
|
Cel ćwiczenia:
Celem przeprowadzonego ćwiczenia było wyznaczenie trzech funkcji termodynamicznych, tj. entalpii (H), entalpii swobodnej (G) i entropii (S) w reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka o schemacie:
(-) Zn(Hg)(7% wag. Zn)ZnSO4⋅7H2Oag (roztw. nasycony)Hg2SO4 (s) Hg (+),
w którym źródłem siły elektromotorycznej jest reakcja:
Zn + Hg2SO4 + 7H2O = ZnSO4⋅7H2O + 2 Hg
Przebieg ćwiczenia:
Ćwiczenie wykonywano następująco:
Mierzono SEM ogniwa Clarka w zakresie temperatur 273 K - 303 K w naczyniu Dewara, przy czym każdorazowo ogniwo termostatowano przez 10 minut.
Wyniki ćwiczenia:
Wyniki doświadczenia zawarte są w poniższej tabeli:
Temperatura [K] |
SEM [mV] |
273 |
1447 |
278 |
1443 |
283 |
1437 |
288 |
1431 |
293 |
1424 |
298 |
1419 |
303 |
1413 |
Opracowanie wyników:
Sporządzono wykres zależności SEM ogniwa od temperatury i na jego podstawie obliczono współczynnik temperaturowy:
Metodą regresji liniowej dopasowano prostą do punktów pomiarowych i z jej równania wyznaczono współczynnik temperaturowy:
Obliczono zmiany entalpii, entalpii swobodnej i entropii oraz pojemności cieplnych dla reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka, na podstawie danych doświadczalnych:
Entalpia:
Entalpia swobodna: ΔG = -zFE
Entropia:
Ciepło molowe:
Wyniki zebrano w tabeli:
Temp. [K] |
H [kJ/mol] |
G [kJ/mol⋅K] |
S [J/mol⋅K] |
Cp [J/mol⋅K] |
273 |
-342,498 |
-279,271 |
-231,6 |
-337,210 |
278 |
-342,884 |
-278,499 |
|
-343,386 |
283 |
-342,884 |
-277,341 |
|
-349,562 |
288 |
-342,884 |
-276,183 |
|
-355,738 |
293 |
-342,691 |
-274,832 |
|
-361,914 |
298 |
-342,884 |
-273,867 |
|
-368,090 |
303 |
-342,884 |
-272,709 |
|
-374,266 |
Na podstawie prawa Hessa wyliczono teoretyczne zmiany entalpii, entalpii swobodnej i entropii oraz pojemności cieplnych dla reakcji zachodzącej w temperaturze 298 K:
Zn + Hg2SO4 + 7H2O = ZnSO4 ⋅7H2O + 2Hg
Entalpia: ΔH0298=ΔH0 ZnSO4 ⋅7H2O - [7ΔH0 H2O +ΔH0 Hg2SO4] = -332,741 [kJ/mol]
Entalpia swobodna: ΔG0298=ΔG0 ZnSO4 7H2O - [7ΔG0 H2O +ΔG0 Hg2SO4] = -275,943 [kJ/mol]
Entropia: ΔS0298=ΔS0ZnSO4 7H2O+2ΔS0Hg - [7ΔS0H2O +ΔS0Hg2SO4 +ΔS0Zn]= -190,7 [J/mol⋅K]
Ciepło molowe: ΔCp= Cp ZnSO4 7H2O + 2 Cp Hg - [7 Cp H2O +Cp Hg2SO4+Cp Zn]= -207,5 [J/mol⋅K]
Korzystając z prawa Kirchoffa wyliczono zmiany entalpii, entalpii swobodnej i entropii oraz pojemności cieplnych dla reakcji w mierzonych podczas wykonywania doświadczenie temperaturach:
ΔGT = ΔHT - TΔST
Wyniki obliczeń zawarto w poniższej tabeli:
Temp. [K] |
H [kJ/mol] |
G [kJ/mol] |
S [J/mol⋅K] |
273 |
-327,554 |
-280,456 |
-172,518 |
278 |
-328,591 |
-279,584 |
-176,284 |
283 |
-329,629 |
-278,693 |
-179,983 |
288 |
-330,666 |
-277,784 |
-183,617 |
293 |
-331,704 |
-276,857 |
-187,189 |
298 |
-332,741 |
-275,912 |
-190,700 |
303 |
-333,779 |
-274,950 |
-194,153 |
Porównano wartości teoretyczne z doświadczalnymi. Wyniki zbiorcze zestawiono
w tabeli:
Temp. [K] |
SEM |
ΔH [kJ/mol] |
ΔG [kJ/mol] |
ΔS [J/mol·K] |
|||
|
|
dośw. |
oblicz. |
dośw. |
oblicz. |
dośw. |
oblicz. |
278 |
1,447 |
-342,498 |
-327,554 |
-279,271 |
-280,456 |
-231,6 |
-172,518 |
283 |
1,443 |
-342,884 |
-328,591 |
-278,499 |
-279,584 |
|
-176,284 |
288 |
1,437 |
-342,884 |
-329,629 |
-277,341 |
-278,693 |
|
-179,983 |
293 |
1,431 |
-342,884 |
-330,666 |
-276,183 |
-277,784 |
|
-183,617 |
298 |
1,424 |
-342,691 |
-331,704 |
-274,832 |
-276,857 |
|
-187,189 |
303 |
1,419 |
-342,884 |
-332,741 |
-273,867 |
-275,912 |
|
-190,700 |
Podsumowanie:
Celem wykonanego ćwiczenia było wyznaczenie trzech funkcji termodynamicznych, tj. entalpii (H), entalpii swobodnej (G) i entropii (S) w reakcji zachodzącej w ogniwie Clarka.
Porównując wartości doświadczalne z teoretycznymi dochodzi się do wniosku, iż różnice nie są znaczne, sięgają maksymalnie 15 jednostek dla entalpii czy też dwóch jednostek dla entalpii swobodnej. Większe różnice między wartościami teoretycznymi
i doświadczalnymi obserwuje się jedynie dla entropii.
Błędy powstałe podczas doświadczenia mogły być spowodowane różnicą temperatur w różnych momentach termostatowania ogniwa, spowodowane wahaniem temperatury
i trudnością utrzymaniu jej na jednym, stałym poziomie przez całe 10 minut. Z tego powodu wskazania czułej elektrody ulegały zafałszowaniu, co miało zasadniczy wpływ na otrzymane wyniki.
- 1 -