Politechnika Białostocka
Wydział Mechaniczny
Laboratorium z przedmiotu:
MATERIAŁY KONSTRUKCYJNE
Temat ćwiczenia: Struktury stali węglowych nie obrobionych cieplnie.
Prowadzący ćwiczenia: mgr inż. B. Dąbrowski
Grupa laboratoryjna: 10
Świerżewski Daniel
Data wykonania ćwiczenia:11.10.2005 r.
1. WSTĘP
Stalą nazywamy stop żelaza z węglem o zawartości około 2% węgla, który otrzymany w procesie stalowniczym został poddany przeróbce plastycznej.
Wykres żelazo-węgiel można podzielić na dwa zasadnicze obszary:
obszar krystalizacji pierwotnej, ze stanu ciekłego w stan stały objęty liniami likwidus i solidus,
obszar krystalizacji w stanie stełym
W zależności do procentowej zawartości węgla w stali ( w odniesieniu do punktu S) można je podzielić na trzy grupy:
- stale podeutektoidalne, zawierające do 0,8% C, o strukturze perlityczno-ferrytycznej
stale eutektoidalne o strukturze perlitycznej, zawierające od 0,8 do 2,1% C, o strukturze perlitu i cementytu wtórnego.
W stali w stanie równowagi można wyróżnić następujące składniki strukturalne:
- FERRYT - jest to roztwór stały węgla w żelazie α, krystalizujący w układzie regularnym przestrzennie centrowanym A2
- CEMENTYT - jest węglikiem żelaza, w którym część atomów Fe może być zastąpiona innymi pierwiastkami, głownie mangan, nikiel, chrom.
- PERLIT - jest to eutektoidalna mieszanina ferrytu i cementytu, zawierająca 0,8% węgla.
- LEDEBURYT - jest mieszaniną eutektyczną nasyconego austenitu i cementytu pierwotnego o zawartości 4,3% węgla, krystalizująca w temperaturze 1148°C.
- AUSTENIT - roztwór stały węgla Feγ istniejący w zakresie temperatur 723-1492 0C. Krystalizuje się w układzie regularnym, płaskocentrycznym A1. Jest on paramagnetyczny oraz słabym przewodnikiem cieplnym i elektrycznym. Jego gęstość jest największa ze wszystkich składników układu żelazo-węgiel. Rozpuszczalność Feγ zależy od temperatury. Maksimum istnieje dla 2%c, zaś minimum 0,8 %C. Nadmiar węgla wydziela się w postaci cementytu wtórnego. W czasie chłodzenia w temperaturze Ar1 następuje rozpad austenitu w perlit.
Własności stopów zależą w znacznym stopniu od ilości i stopnia dyspersji faz wchodzących w ich skład oraz wielkość ziarna osnowy. W celu ilościowej oceny zawartości fazy stosuje się metodę porównawczą stopu z mniej lub bardziej racjonalną skałą wzorców oraz metodę stereologiczną. Metoda ta polega na określeniu przestrzennym wielkości danego ciała w oparciu o dane otrzymane z płaskich przekrojów, przy założeniu, że struktura nie wykazuje orientacji (tekstury).
2.Cel i zakres ćwiczenia laboratoryjnego.
Celem ćwiczenia jest zapoznanie studentów ze strukturami stali węglowych oraz z ilościową oceną zawartości poszczególnych faz w stopie. Zakres ćwiczenia obejmuje:
zapoznanie się z strukturami stali w stanie wyżażonym.
wyznaczenie podstawowych wielkości stereologicznych struktur.
analiza otrzymanych wyników.
3. Opis stanowiska badawczego.
Mikroskop metalograficzny, prubki metalograficzne stali : pudlarskiej, żelaza Armko, 15, 45, N8E, N12E, zdięcia wykonanych zgładów po trawieniu, Normy.
4.Przebieg realizacji eksperymentu.
Otrzymane próbki, trawione ”NITALEM”, badałam pod mikroskopem w powiększeniu 250 - ciu krotnym i otrzymałam następujące wyniki:
1.
STAL PUDLARSKA
1. brak znaku
2. nie jest stosowana
3. Proces pudlarski (pudlingowanie) - sposób świerzenia stali w piecu płomiennym. Stal pudlarską uzyskaną w postaci ciastowatej bryły przekuwano w celu usunięcia żużlu i otrzymania stali zgrzewnej. Pierwsze zastosowanie przez
H. CORTa (Wielka Brytania) w 1784 roku.
2.
ŻELAZO „ARMCO”
”ARMCO” - technicznie czyste żelazo
0,012 %C, 0,05 % Mn, 0,004% P, 0,002 % Si
0,018 % S
Rm = 260 - 300 MPa
Re = 140 - 180 MPa
A = 40 % , HB = 85
4. w przemyśle elektrotechnicznym
(magnetowody transformatorów, rdzenie elektromagnesów)
podobny skład chemiczny i właściwości
mają żelazo karboksylowe i elektrolityczne
3. STAL KONSTRUKCYJNA WĘGLOWA
wyższej jakości do nawęglania i cyjanowania
15
0,15 ÷ 0,19 % C
Rm = 500 ÷ 750 MPa Re min= 300 MPa
U = 60 Nm/cm2 HB min= 143
4. stosowana na części o twardej
powierzchni odpornej na ścieranie z miękkim
ciągliwym rdzeniem o niewielkiej wytrzymałości;
części o prostych kształtach: wałki, krzywki,
wzorniki, rolki, koła zębate, tuleje, itp.
4. STAL KONSTRUKCYJNA WĘGLOWA
wyższej jakości
45
0,42 ÷ 0,50 % C
Rm= 710 ÷ 860 MPa Re min= 490 MPa
U = 25 Nm/cm2 HB=241
4. stosowana w stanie:
normalizowanym - na części o dużych przekrojach
średnio obciążone, nie narażone na ścieranie
( tłoki, tłoczyska, wolnobieżne koła zębate);
ulepszonym - na części średnio obciążone, od
których wymaga się znacznej twardości
powierzchni (wrzeciona, wały w łożyskach
tocznych, śruby i wały pociągowe, imaki narzędziowe,
części uchwytów);
hartowana powierzchniowo - na części
o wysokiej twardości powierzchniowej i podwyższonej
wytrzymałości (koła zębate, zderzaki, oprawki narzędziowe)
5. STAL NARZĘDZIOWA do pracy na zimno
płytko hartująca się, eutektoidalna
N8
0,77 ÷ 0,84 % C ; 0,15 ÷ 1,14 % Mn
0,15 ÷ 0,35 % Si ; max 0,20 % Cr
max 0,25 % Ni
3. HBmax= 187 HRCmin= 62
4. duża odporność na ścieranie
narzędzia do obróbki materiałów w temperaturze otoczenia skrawaniem i za pomocą obróbki plastycznej, także narzędzia miernicze
6. STAL NARZĘDZIOWA do pracy na zimno
płytko hartująca się, nadeutektoidalna
N11
1,05 ÷ 1,14 % C ; pozostały skład chemiczny podobny jak dla stali N8
HBmax= 207 HRCmin= 62
duża twardość, wysoka odporność na ścieranie; stosowana m.in. na frezy, noże krążkowe;
5. Zestawienie i analiza wyników badań.
6. Wioski.
Najważniejszym składnikiem wszystkich metali jest węgiel, który wpływa przede wszystkim na jej własności mechaniczne. W miarę wzrostu zawartości węgla w stali podwyższa się jej wytrzymałość na rozciąganie, granica plastyczności i twardość przy równoczesnym obniżaniu się wydłużenia, przewężenia i udarności. W podobny sposób do cech plastycznych, wraz ze wzrostem zawartości węgla następuje w stali również spadek własności technologicznych takich jak: kujność, tłoczność, spawalność i zgrzewalność. W miarę wzrostu zawartości węgla w stali zmieniają się również jej własności magnetyczne.
Stal w stanie wyżarzonym jest mieszaniną dwóch składników: ferrytu (miękkiego i plastycznego) oraz cementytu (twardego i kruchego), dlatego też własności stali będą zależały głównie od stosunku jednego składnika do drugiego. Im więcej cementytu będzie zawierała stal, a tym samym mniej ferrytu, tym będzie bardziej twarda i krucha. Na własności mechaniczne stali ma również kształt i wymiary tych dwóch składników. Im płytki występujący w perlicie są cieńsze lub cementyt kulkowy występujący w osnowie ferrytycznej jest drobniejszy, tym większa jest twardość i wytrzymałość stali, a mniejsze wydłużenie i przewężenie.