Oznaczanie stopnia polidyspersyjności oligomeru
p- polioksyetylenotetroktylofenolu metodą HPLC
Technologia chemiczna, grupa 1:
Damian Płużka
Bartłomiej Lulek
Ewa Stachowiak
Katarzyna Szcześniak
Kamila Zapałowska
Monika Radzikowska
Dominik Woźnicki
Magdalena Olejniczak
Przemysław Pisarek
Adam Woźniak
Data wykonania ćwiczenia:
22.10.2008 r.
Cel ćwiczenia:
Wyznaczenie stopnia polidyspersyjności oligomeru p- polioksyetylenotetroktylofenolu metodą wysokosprawnej chromatografii cieczowej.
Opis wykowywanych czynności:
Z roztworu oligomeru o stężeniu 60 μg/mL przygotowaliśmy próbkę
5 mL o stężeniu 5 μg/mL , pobierając odpowiednią ilość badanej substancji do kolbki i uzupełniając do kreski acetonitrylem.
Wykonaliśmy nastrzyk próbki analizowanej do kolumny chromatograficznej.
Po upływie około godziny otrzymaliśmy wyniki.
l.p. |
czas retencji |
powierzchnia |
koncentracja (%) |
1 |
40,26 |
1212046 |
4,4915 |
2 |
44,015 |
2901248 |
10,7513 |
3 |
46,965 |
5459860 |
20,2329 |
4 |
49,233 |
5819602 |
21,5660 |
5 |
51,424 |
4692929 |
17,3908 |
6 |
53,499 |
3052989 |
11,3136 |
7 |
55,387 |
1944392 |
7,2054 |
8 |
57,307 |
1096307 |
4,0626 |
9 |
59,217 |
535538 |
1,9846 |
10 |
61,25 |
270204 |
1,0013 |
|
Suma |
26985106 |
100 |
N |
tr [min] |
α |
P [j.u.] |
log k |
k |
M |
x [%] |
n |
m [g] |
m*M [g2/mol] |
m*M2 [g3/mol] |
|
|
|
|
|
|
[g/mol] |
|
|
|
|
|
1 |
40,26 |
1,10 |
1212046 |
1,06 |
11,58 |
250 |
4,4915 |
1,8E-10 |
4,5E-08 |
1,1E-05 |
2,8E-03 |
2 |
44,015 |
1,07 |
2901248 |
1,11 |
12,75 |
294 |
10,7513 |
3,7E-10 |
1,1E-07 |
3,2E-05 |
9,3E-03 |
3 |
46,965 |
1,05 |
5459860 |
1,14 |
13,68 |
338 |
20,2329 |
6,0E-10 |
2,0E-07 |
6,8E-05 |
2,3E-02 |
4 |
49,233 |
1,05 |
5819602 |
1,16 |
14,39 |
382 |
21,566 |
5,6E-10 |
2,2E-07 |
8,2E-05 |
3,1E-02 |
5 |
51,424 |
1,04 |
4692929 |
1,18 |
15,07 |
426 |
17,3908 |
4,1E-10 |
1,7E-07 |
7,4E-05 |
3,2E-02 |
6 |
53,499 |
1,04 |
3052989 |
1,20 |
15,72 |
470 |
11,3136 |
2,4E-10 |
1,1E-07 |
5,3E-05 |
2,5E-02 |
7 |
55,387 |
1,04 |
1944392 |
1,21 |
16,31 |
514 |
7,2054 |
1,4E-10 |
7,2E-08 |
3,7E-05 |
1,9E-02 |
8 |
57,307 |
1,04 |
1096307 |
1,23 |
16,91 |
558 |
4,0626 |
7,3E-11 |
4,1E-08 |
2,3E-05 |
1,3E-02 |
9 |
59,217 |
1,04 |
535538 |
1,24 |
17,51 |
602 |
1,9846 |
3,3E-11 |
2,0E-08 |
1,2E-05 |
7,2E-03 |
10 |
61,25 |
|
270204 |
1,26 |
18,14 |
646 |
1,0013 |
1,6E-11 |
1,0E-08 |
6,5E-06 |
4,2E-03 |
|
|
Suma |
26985106 |
|
|
|
100 |
2,6E-09 |
1,0E-06 |
4,0E-04 |
1,7E-01 |
tr - czas retencji
α - współczynnik selektywności wynoszący:
P - powierzchnia piku
k - współczynnik retencji
gdzie t0 , czas zerowy związany z objętością martwą aparatu t0=3,2 min
M - masa cząsteczkowa
x - ułamek masowy
m - masa
Masę poszczególnych frakcji, a dzięki temu liczbę moli obliczyliśmy dzięki znajomości stężenia oligomeru, pojemności pętli (20µL) a także ułamka masowego.
średnia masa cząsteczkowa
wagowo średnia masa cząsteczkowa
liczbowo średnia masa cząsteczkowa
Na podstawie wzoru
obliczamy stopień polidyspersyjności
Sporządzam wykres zależności log k od stopnia polimeryzacji oraz wykres zależności α od stopnia polimeryzacji.
Rozkładu mas cząsteczkowych przedstawia wykres zależności ułamka masowego od stopnia polimeryzacji:
Wnioski:
Dzięki metodzie HPLC możliwe jest rozdzielenie frakcji oligomerów ze względu na długość łańcucha. Powierzchnie pików, odpowiadające bezpośrednio stopniowi polimeryzacji, są przeliczane na ułamki masowe, a to z kolei może posłużyć do obliczenia mas, liczby moli oraz liczbowych, wagowych i średnich mas cząsteczkowych oligomerów.
Otrzymane średnie masy cząsteczkowe układają się w szeregu Mn<Mw<MZ,. Różnicę między liczbową średnią, a wagową średnią masą cząsteczkową można wytłumaczyć wpływem zawartości oligomerów o krótkich łańcuchach na liczbowo średnią masę. Ma to swoje odzwierciedlenie w znacznej wartości stopnia polidyspersji, który wskazuje na dużą niejednorodność cząsteczek wchodzących w skład oligomeru. Kolejnym faktem wskazującym na znaczny stopień polidyspersji jest wykres zależności ułamka masowego w funkcji stopnia polimeryzacji, którego kształt, spłaszczony i rozciągnięty jest wyznacznikiem dużego rozrzutu mas.A półlogarytmiczny wykres zależności współczynnika retencji od stopnia polimeryzacji, który przyjmuje kształt zbliżony do prostej wskazuje na prawidłowość i zależność tych dwóch wielkości.