BBC
Radio
BBC, czyli British Broadcasting Corporation to główny brytyjski nadawca publiczny. Utworzony w 1927 roku jako instytucja dysponująca wyłącznością na działalność radiową, a od 1936 także telewizyjną. Powstanie BBC wiąże się nierozerwalnie z początkami brytyjskiej radiofonii, której korzenie sięgają lat 20. ubiegłego wieku. 14 listopada 1922 roku londyńska stacja 2LO należąca do Marconi Company rozpoczęła emisję programu radiowego. Wraz z uruchomieniem wspomnianej stacji, i innych lokalnych stacji radiofonicznych, zrodziło się w Zjednoczonym Królestwie zainteresowanie wokół nowego środka komunikacji masowej, a co za tym idzie potrzeba stworzenia specjalnego towarzystwa radiofonicznego. Powstało ono w 18 października 1922 roku, pod nazwą British Broadcasting Company Ltd. Początkowe dochody BBC Ltd. pochodziły z trzech źródeł:
sprzedaży akcji na giełdzie
zyski ze sprzedaży sprzętu prowadzonej przez udziałowców
opłaty wnoszone przez odbiorców programu radiowego
Pierwszym dyrektorem generalnym BBC został John Reith. Jego wizja radiofonii opierała się na przekonaniu, że nie powinna ona służyć celom prywatnym; komercyjnym, ale celom publicznym. Ideą była służba publiczna - edukacja. Przejawem tej idei było utworzenie Central Education Advisory Committee, która opracowywała wytyczne dla programów szkolnych; wcześniej podobny komitet nadzorował także audycje religijne. W pierwszej „ramówce” BBC pojawiały się własne programy dramatyczne i teatralne, audycje sportowe oraz transmisje z imprez muzycznych. Niedostatek stanowiły programy informacyjne. BBC miała zakaz publikowania informacji przed 19.00 (uprzywilejowana pozycja prasy drukowanej); a swoje informacje zobowiązana była czerpać z serwisów agencyjnych, głównie Reutera. Nowy środek przekazu w postaci radia został entuzjastycznie przyjęty przez mieszkańców Wielkiej Brytanii. W 1923 roku Ministerstwo Poczty wydało 80 000 zezwoleń dla odbiorców, a już rok później liczba ta wzrosła do 1 miliona. W 1939 było to już 9 milionów oficjalnie zarejestrowanych odbiorników.
1 stycznia 1927 roku na podstawie Royal Charter (Karty Królewskiej) narodziła się Korporacja Radiofoniczna - British Broadcasting Corporation - publiczny nadawca radiowy. BBC otrzymało koncesję na 10 lat, a sam John Reith, w dowód uznania za zasługi, otrzymał tytuł szlachecki. Na mocy porozumienia o działalności nadawczej BBC miała obowiązek informować, edukować oraz propagować kulturę wysoką. Obowiązkiem BBC było relacjonowanie obrad brytyjskiego parlamentu; nadawanie komunikatów rządowych; zachowanie umiaru i obiektywizmu w relacjonowaniu jakichkolwiek zdarzeń. W 1996 roku przyjęto także - Oświadczenie w sprawie zobowiązań wobec widzów i słuchaczy (Statement of Promises to Viewers and Listeners)- spis ważnych kwestii podejmowanych przez BBC jako nadawcę publicznego. Źródłem dochodów BBC były opłaty abonamentowe; nie miała ona prawa zamieszczać reklam, co stanowiło gwarancję uniezależnienia radiofonii od wpływów komercyjnych.
Pierwsze studio BBC otworzono 1 marca 1923r. w londyńskim Savoy Hill. Lata 30. to dla BBC szereg inwestycji w sferze radiofonii nadawczej, jak i studyjnej. W 1932 r. uruchomiono pierwszy w Zjednoczonym Królestwie, i jeden z pierwszych na świecie, obiekt studyjny. Został on stworzony specjalnie dla potrzeb radiowej techniki studyjnej. Nowy gmach rozgłośni radiowej mieścił się przy Portland Palace 16 w Londynie. 4 lata później, w 1936 roku, rozpoczęto nadawanie audycji muzycznych z udziałem własnej orkiestry symfonicznej (BBC Symphony Orchestra). Korporacja jako pierwsza na świecie wprowadziła również własne zespoły do realizacji repertuaru teatru radiowego. BBC stało się także protoplastą we wprowadzaniu na antenę (charakterystycznych) sygnałów rozpoznawczych. Już od 1923 roku uderzenia londyńskiego zegara Big Ben stosowane były jako sygnał czasu. Później wprowadzono też sygnał - odgłosy zegara wzorcowego obserwatorium w Greenwich. Ciekawostką jest fakt, iż BBC szczycić się może zbiorami starych nagrań archiwalnych. Najstarsze nagranie muzyczne pochodzi z 1895 roku. W owych zbiorach znajdują się nagrania głosów wszystkich ważnych osobistości żyjących w XX stuleciu.
W 1938 roku powołano do życia BBC External Service - program dla zagranicy. Pierwsza audycja nadana została w języku arabskim, kolejne w hiszpańskim i portugalskim, oraz następne w francuskim, niemieckim i włoskim.
Okres II Wojny Światowej to czas, w którym radio odegrało historyczną rolę. Stało się najistotniejszym środkiem komunikacji społecznej. Liczba abonentów w tym okresie wzrosła z 8,7 mln w 1940 roku do 10 mln w 1944 roku. Bezpośrednio po wojnie nastąpiła przebudowa radiofonii publicznej. Podjęto nadawanie w 3 kanałach:
Light Programme - skierowany faktycznie do masowego odbiorcy
Home Service - kontynuacja sprzed wojny; przeznaczony dla klasy średniej; dopuszczono do jego tworzenia ośrodki regionalne
Third Programme - muzyka poważna, dramat, popularyzacja nauki i kultury wysokiej.
W 1965 roku utworzono BBC World Service nadawany w języku angielskim, oraz w 40 innych językach świata. Wedle szacunków korporacji tygodniowe audytorium BBC World Service liczy sobie około 138 milionów słuchaczy. Serwis Światowy BBC był i jest najlepszym ambasadorem Wielkiej Brytanii, ponieważ promuje on kraj wśród szerokiego, globalnego audytorium. Każda sekcja narodowa serwisu ma obowiązek emisji audycji wysokiej jakości, prezentujących szerokie spektrum brytyjskiego życia, szczególnie kulturę i język angielski.
BBC nie działa na rynku radiofonicznym jako monopolista. Konkurentem dla nadawcy publicznego okazały się lokalne rozgłośnie komercyjne. W dzisiejszych czasach Independent Local Radios (niezależne rozgłośnie radiowe) nadal stanowią zagrożenie dla BBC.
Kryzys radiofonii w połowie lat 50., a zwłaszcza w latach 60. spowodowany przez rosnącą popularność telewizji próbowano zwalczyć za pomocą dynamicznie rozwijającej się techniki tj. wynalazków technicznych. Po pierwsze w 1966 roku BBC rozpoczęła regularne nadawanie programu stereofonicznego. Po drugie wynalazkiem okazały się fale ultrakrótkie - VHF very high frequency - przydatne do rozwoju radiofonii lokalnej. Po trzecie ważnym wynalazkiem okazał się tranzystor, który swoje zastosowanie znalazł przy produkcji przenośnych odbiorników radiowych. Moda na owe przenośne odbiorniki zbiegła się w czasie z eksplozją muzyki młodzieżowej spowodowanej pojawieniem się zespołu The Beatles.
We wrześniu 1967 roku BBC uruchomiła nowe pasma, które zajęły dotychczasowe częstotliwości kanałów Light Programme, Third Programme oraz Home Service. Były to: Radio 1, Radio 2, Radio 3 oraz Radio 4. Od 1990 roku oprócz wspomnianych wyżej kanałów radiowych oferta programowa BBC poszerzyła się o stację Radio 5 Live.
Radio 1 - skierowane głównie do ludzi młodych; muzyka popularna we wszystkich odmianach
Radio 2 - powstałe w wyniku podziału stacji Light Programme; obecnie jedna z najbardziej popularnych stacji w Wielkiej Brytanii; skierowana do szerokiego grona słuchaczy; oferuje rozrywkę (skecze, quizy, rozmowy ze słuchaczami), muzykę i informację
Radio 3 - do 1967 roku funkcjonowało jako Third Programme; nie zmienił swojego profilu; jest to nadal najambitniejsza programowo ogólnokrajowa stacja BBC; prezentuje kulturę wysoką, sztukę, muzykę klasyczną i jazz, operę, poezję, teatr
Radio 4 - do 1967 roku funkcjonowało jako Home Service; prezentuje nadal mieszankę różnorodnych gatunkowo audycji, z przewagą tych słownych; duża ilość serwisów informacyjnych i komentarzy odnośnie bieżących wydarzeń - najbardziej znana audycja tego typu „Today”
Radio 5 Live - najmłodszy program uruchomiony w 1990 roku; przewaga audycji sportowych; programów adresowanych do młodszego audytorium
Telewizja
Za „ojca telewizji” uznaje się Johna Logie Bairda, twórcę mechanicznej formuły emisji obrazu na odległość. Swój wynalazek Baird nazwał „Noctovision”, czyli „Widzenie w nocy”. BBC rozpoczęło współpracę z J.L Bairdem. Wkrótce jednak zakończyła się ona z powodu pojawienia się drugiej koncepcji przekazu - wybierania elektronicznego- opracowanego przez firmę EMI, oraz Marconi. Specjalnie powołana przez rząd Komisja ds. Telewizji ( Television Advisory Committee) miała rozpatrzeć różne aspekty rozwoju telewizji brytyjskiej. Badała wspomniane wyżej dwa systemy przekazu. Ostatecznie zdecydowano przyjąć za powszechnie obowiązujący system opracowany przez EMI-Marconi, której produktem był obraz telewizyjny o wysokiej jak na owe czasy, rozdzielczości 405 linii (25 obrazów na sekundę). Pierwszy program telewizyjny w tym standardzie nadany został przez BBC 2 listopada 1936 roku, a data ta uważana jest za dzień narodzin telewizji profesjonalnej. Do wybuchu II Wojny Światowej program telewizyjny BBC nadawany był w wymiarze 2-3 godzin dziennie. Tworzyły go: filmy pełnometrażowe oraz rysunkowe, sztuki teatralne, pokazy taneczne etc. Przed wybuchem II Wojny Światowej zarejestrowanych było ok.20 tys. odbiorników. Wybuch wojny spowodował zawieszenie emisji programu. Wznowiono ją dopiero w 1946 roku. Za triumf telewizji w okresie powojennym uznać należy transmisję uroczystości koronacyjnych Elżbiety II w czerwcu 1953 roku. Jest to symboliczny początek nowej ery w dziejach telewizji BBC, ponieważ pierwszy raz wyprzedziła pod względem popularności radiofonię.
W latach 50 tych podjęto prace nad uruchomieniem II programu telewizyjnego. Oficjalnie jego emisja nastąpiła 20 kwietnia 1964 roku. BBC 2 początkowo dostępny był tylko w Anglii południowo - wschodniej. Jego specjalnością były programy dokumentalne i historyczne, oraz publicystyka. BBC 2 wraz z wprowadzeniem programu Late Nihgt Line-up zapoczątkowała w Wielkiej Brytanii epokę klasycznych talk-shows. W owym czasie prowadzono także badania nad telewizja barwną. BBC 2 jako pierwszy brytyjski nadawca telewizyjny rozpoczął emisję programu w kolorze, stało się to 1 lipca 1967 roku. W 1969 roku emisję „w kolorze” rozpoczęły oba pozostałe kanały tj. BBC 1 i ITV. BBC nie tylko jako jedna z pierwszych na świecie zapewniła swoim mieszkańcom możliwość odbioru programu telewizyjnego, ale także zbudowała jedną z największych bez techniczno-studyjnych nazwanych White City.
Lata 90. to lata reformy struktury organizacyjnej i programowej pod okiem nowego dyrektora generalnego Johna Birta. BBC, która do tej pory była producentem większości audycji nadawanych w swoich programach, stała się instytucją zamawiającą ją u zewnętrznych producentów (tak jak Channel 4). Oznaczało to zdecydowaną obniżkę kosztów. Reforma objęła także redukcję personelu o 5 000 pracowników. Należy wspomnieć, że najwyższa liczba zatrudnionych w historii Korporacji przypadła na lata 1985/86 i wyniosła 25 412 osób. Ponadto Korporacja, aby wzmocnić swoją międzynarodową aktywność uruchomiła dwa programy satelitarne:
BBC World - całodobowy kanał informacyjny
BBC Prime - kanał rozrywkowy
Konsekwencją wspomnianej powyżej reformy BBC stała się jej komercjalizacja, która dotyczy wyłącznie programów emitowanych poza granicami Wielkiej Brytanii np. BBC World. Kanał ten zarabia pieniądze nie tylko na sprzedaży swoich produktów, ale także poprzez sprzedaż czasu antenowego na cele reklamowe. W pasmach ogólnokrajowych taka działalność jest zabroniona. Dozwolona jest jedynie reklama działalności własnej.
Na strukturę BBC od 1997 roku składało się 6 departamentów:
BBC Broadcast - zajmująca się działalnością nadawczą radiofonii i telewizji
BBC Production - koordynująca działalność producencką w wymiarze krajowym i międzynarodowym
BBC News - odpowiadająca za serwisy informacyjne i publicystykę radiofonii i telewizji
BBC Resources- zarządzająca majątkiem firmy
BBC Worldwide - komercyjne ramie BBC; eksport produkcji własnej, sprzedaż praw autorskich, produkcja płyt, kaset video, DVD
Corporate Centre - koordynacja działalności organizacyjnej, planistycznej, i ekonomicznej BBC
Stacje telewizyjne BBC
BBC Two - drugi kanał brytyjskiej telewizji publicznej; stara się zaspokoić gusta bardziej wymagających widzów, przeznaczając więcej czasu na programy eksperymentalne i nowe inicjatywy; celem jest stworzenie telewizji ambitnej, innowacyjnej, inteligentnej; wspieranie i działanie na rzecz rozwoju kultury brytyjskiej; kino artystyczne krajowe i zagraniczne; obecnie granice między „jedynką” i „dwójką” coraz częściej zacierają się
Stacje telewizji kablowej i satelitarnej:
People and Art - kanał dla Hiszpanii, Portugalii i Ameryki Łacińskiej; human stories, dramaty, regionalne i międzynarodowe produkcje, thrillery
UKTV - składa się z 10 kanałów telewizyjnych oferowanych dla Brytyjczyków: UKTV Gold - komedia, film, dramat; UKTV G2 - komedia, film, quizy; UKTV Drama - najlepsze brytyjskie dramaty; UKTV Style - brytyjski lifestyle, UKTV Food; UKTV Bright Ideas - kanał promujący oryginalny lifestyle; UKTV Style Garden; UKTV Documentary; UKTV People; UKTV History
Działalność BBC
Działanie BBC regulują dwa podstawowe dokumenty: Karta Królewska (Royal Charter) oraz Licencja i Porozumienie (Licence and Agreement). Karta Królewska uprawnia do nadawania programów radiowych i telewizyjnych, natomiast Licencja i Porozumienie (nadawana na podstawie Karty) określa warunki prowadzonych przez BBC operacji.
Karta Królewska odnawiana jest co kilkanaście lat. Określa fundamentalne zasady działalności BBC, cele i zadania korporacji. Każde odnowienie Karty poprzedzone jest działalnością specjalnego komitetu, który ocenia działalność BBC. Owy komitet publikuje raport na podstawie, którego rząd wydaje oficjalny dokument, gdzie przedstawia swoje propozycje i decyzje odnośnie do działalności korporacji. W tym samym czasie powstaje raport BBC, który określa stosunek korporacji, co do rekomendacji komitetu. Podstawą do sformułowania nowej Karty jest wymiana poglądów w parlamencie, prowadzona w oparciu o raporty rządu i BBC. Korporacja za swoją działalność w zakresie służby publicznej odpowiada przed parlamentem, i to on decyduje o ostatecznym kształcie Karty Królewskiej.
Według postanowień Karty Królewskiej BBC jest instytucją publiczną, która swe programy adresuje do całego społeczeństwa. Ma obowiązek dbać o ich jakość i dostępność. Licencja natomiast gwarantuje niezależność korporacji od rządu, z wyjątkiem sytuacji takich jak np.; prawo do zgłaszania veta wobec audycji i programów. BBC w celu zachowania bezstronności nie może w programach informacyjnych wyrażać własnych, redakcyjnych opinii, ani wpływać na słuchaczy, gdy są oni tego nieświadomi. Opinie i informacje muszą być od siebie wyraźnie oddzielone.
BBC poprzez dział BBC English by Radio&TV prowadzi także działalność edukacyjną. Od 1943 roku produkuje i nadaje kursy języka angielskiego. Pierwsza lekcja nadana została dla Norwegów. Z czasem wzrosła zarówno liczba godzin i adresatów kursów, jak i zakres aktywności tj. obok radia w projekt zaangażowana została telewizja, Internet oraz różnorodne publikacje dla uczących się przez radio. Rocznie korporacja nadaje ok. 3000 tego typu programów, uzupełnianych podręcznikami i materiałami edukacyjnymi
Struktura BBC
Na czele BBC stoi Rada Gubernatorów (Board of Governors). Jej członków na pięcioletnią kadencję powołuje Królowa i jej Rada (Queen In Council). Królewską Radę tworzą wybitni politycy ze wszystkich ważnych partii politycznych Wielkiej Brytanii. Taka procedura chroni BBC przed stronniczym obsadzaniem stanowisk w Radzie Gubernatorów. Sama Królowa, stojąca ponad partyjnymi podziałami, ma także zapewnić niezależność BBC. Rada Gubernatorów składa się z 12 członków, a do jej zadań należy: sprawowanie kontroli nad korporacją, dbałość o utrzymanie wysokich standardów programowych oraz zachowanie bezstronności publikowanych programów. Rada Gubernatorów ma również obowiązek współpracować z organem zarządzającym BBC, czyli Radą Dyrektorów (Board of Management). Dodatkowo na mocy Karty Królewskiej powołano do życia szereg organów doradczych dla gubernatorów m.in. Ogólna Radę Nadzorczą, oraz rady regionalne dla Walii, Szkocji, Irlandii Północnej. Istnieją także rady lokalne i problemowe, które zajmują się różnymi aspektami działalności korporacji. Obecnym dyrektorem generalnym BBC jest Mark Thompson, a prezesem Rady Gubernatorów BBC - Michael Grade.
Zasady i cele BBC
Zasady dziennikarstwa BBC zawarte są w opracowanym przez korporację vademecum „Producer Guide”. Mówi on o obowiązku zagwarantowania wysokiej jakości programów, które nie będą sprzeczne z dobrym smakiem i obyczajem, które nie będą zachęcać do agresji, ani obrażać uczuć obywateli i społeczeństwa. Fundamentalnymi zasadami dziennikarstwa BBC jest bezstronność oraz rzetelność. Informacje muszą być dokładnie sprawdzane, oddzielone od opinii. W sprawach kontrowersyjnych, budzących wątpliwości muszą być prezentowane stanowiska wszystkich stron. „Producer Guide” oprócz uniwersalnych zasad BBC, zawiera także instrukcje dla dziennikarzy i wydawców programów jak tworzyć wywiady, jak opracowywać materiały dotyczące rodziny królewskiej, w jaki sposób relacjonować posiedzenia parlamentu etc.
Priorytetowe zadania BBC:
1. Kształtowanie i wzbogacanie różnorodności brytyjskiego dziedzictwa narodowego, tożsamości i życia kulturalnego oraz tworzenie poczucia wspólnoty.
2. Zapewnienie udziału wszystkich zainteresowanych stron w debatach poświęconych istotnym kwestiom narodowym, regionalnym i lokalnym, poprzez dostarczenie rzetelnych informacji oraz pogłębionych i fachowych analiz.
3. Prezentowanie osiągnięć i problemów mniejszości narodowych, regionów i społeczności lokalnych.
4. Wspomaganie odbiorców w dziedzinie edukacji, dostarczanie im wiedzy, doskonalenie ich umiejętności.
5. Poszerzanie indywidualnych wartości poprzez zainteresowanie publiczności nowymi ideami, odkryciami naukowymi, muzyką, literaturą, dziełami sztuki.
6. Tworzenie programów o walorach kulturalnych, poprzez angażowanie najbardziej utalentowanych twórców, reprezentujących różne dziedziny życia i gwarantujących innowacyjność.
7. Zapewnienie, iż nikt nie będzie pozbawiony dostępu do nowych usług, uruchomionych przez wprowadzenie nowoczesnych technologii komunikacyjnych.
8. Wykorzystanie nowych technologii w celu dotarcia do jak największej widowni; bycie godnym zaufania przewodnikiem po obfitym świecie usług medialnych.
Obecnie na stronie BBC przeczytać możemy, iż celem korporacji jest wzbogacanie życia ludzi poprzez programy i serwisy, które informują, edukują i bawią. BBC ma być najbardziej twórczą organizacją na świecie. Jej wartością jest zaufanie odbiorcy, które korporacja osiąga poprzez bycie niezależną, bezstronną i szczerą. Publiczność jest motorem napędowym wszelkich działań BBC.
Telewizja Komercyjna
Narodziny nowego medium w postaci telewizji komercyjnej przypadły na 22 września 1955 roku. Działalność owego medium nadzorowała ITA - Independent Television Authority (Rada ds. Telewizji Niezależnej). Złożona z 16 regionalnych stacji ITA w niedługi czasie okazała się groźnym konkurentem dla BBC. Telewizja komercyjna miała przełamać monopol BBC oraz wypromować osiągnięcia brytyjskiej prowincji. Charakteryzować się miała działalnością wszechstronną: rozrywkową, ale również edukacyjną i informacyjną. Podstawę budżetu nowej telewizji określanej mianem niezależnej (ITV- Independent Television) stanowiły ogromne wpływy z reklam. Do 1962 roku na system ITV składało się łącznie 16 odrębnych nadawców, a ponadto utworzona w 1955 roku Independent Television News (ITN). Popularność telewizja komercyjna zyskiwała kosztem BBC, której ambitny intelektualnie program nie odpowiadał widzom słabiej wykształconym. Aby zahamować spadek popularności programu telewizji publicznej, BBC wprowadziło zmiany w ramówce. Włączono do niej większą ilość filmów niebrytyjskich. Lekkim, łatwym i przyjemnym dla oka programom rozrywkowym ITV przeciwstawiała teatr telewizji, który zawsze stanowił silna stronę programów BBC. Kolejnym atutem po stronie BBC były audycje sportowe.
W 1960 roku konserwatywny gabinet Harolda Macmillana powołał specjalny komitet do oceny ówczesnego stanu telewizji. Komitet Pilkingtona oskarżył ITV o sprzeniewierzenie się postanowieniom Television Act z 1954 (na jego mocy powołano do życia telewizję komercyjną). Raport mówił o konieczności ponownego rozpoczęcia działalności przez ITV na nowych zasadach na podstawie, których organ nadzorujący - ITA- miałby obowiązek planowania programu, sprzedaży czasu antenowego dla reklamy etc. Decyzja władz spowodowała rekcję w postaci nasycenia programu ITV większą ilością programów wartościowych, szczególnie zaś informacyjnych. Przykładem jest utworzenie wiadomości News At Ten.
W listopadzie 1982 roku utworzono czwarty ogólnobrytyjski (narodowy), a drugi niepubliczny program telewizyjny Channel 4. W ramach 4. programu pojawiła się również jego narodowa wersja walijska S4C - Sianel Pedwar Cymru. Channel 4 prezentował trzy kategorie audycji:
kulturalne : muzyka klasyczna, balet, opera, muzyka rozrywkowa, filmy, publicystyka
specjalnego zainteresowania : sportowe, hobbystyczne
dla mniejszości etnicznych
Po 1993 roku podmioty, które nadawały w ramach kanału trzeciego ITV utraciły swój dotychczasowy monopol na odpłatną emisję reklam. Prawo do niej uzyskał Channel 4, który w ciągu najbliższego roku miał się stać odrębną korporacją. Na Channel 4 nałożono obowiązki misyjne. Obciążona została zadaniami w zakresie prezentacji kultury wysokiej. Oprócz programów informacyjnych, religijnych, muzycznych, teatralnych stanowią je także audycje poświęcone malarstwu i rzeźbie.
Obecnie obok Channel 4 oglądać można także stacje telewizyjne: E4, More4 i Film4 należące do wspólnego właściciela - Channel Four Television Corporation. Mimo zaleceń Communication Act o wzbogaceniu kanału w programy o walorze edukacyjnym, odwołujących się do zróżnicowanych gustów i zainteresowań, na kanale 4 obejrzeć możemy szereg programów wykupywanych od niezależnych firm. Stanowią je przede wszystkim seriale takie jak Friends, czy reality show Big Brother.
30 marca 1997 roku rozpoczął działalność Channel 5 oferujący program 24 godzinny. Nie zyskał on większej popularności aniżeli jego przeciwnicy. Dużo wyżej oceniany jest i był Channel 4.
Channel 5 podobnie jak Channel 4 prezentuje szeroką gamę programów rozrywkowych. Przodują wśród nich seriale i telenowele: Moda na sukces, Skazany na śmierć, CSI, The Simpsons, Home and Way i wiele innych. Poza tym ramówkę kanału 5 tworzą „lifestyle programmes”, czyli porady jak udekorować dom, schudnąć czy rozpocząć nowe życie. W Channel 5 obejrzeć możemy także programy dla dzieci czy dużą dawkę sportu.
Czwarty Stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Janusz W. Adamowski, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006, s.192.
Czwarty Stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Janusz W. Adamowski, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006, s.194.
Wybrane zagraniczne systemy informacji masowej, Janusz Adamowski, Bartłomiej Golka, Ewa Stasiak-Jazukiewicz, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 1996, s.64.
Czwarty Stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Janusz W. Adamowski, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006, s.211.
Czwarty Stan. Media masowe w pejzażu społecznym Wielkiej Brytanii, Janusz W. Adamowski, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2006,s.262.
Telewizja dobro kultury czy element rynku. Transformacja telewizji publicznych w krajach Unii Europejskiej, Roman Bartoszcze, Lucyna Słupek, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania, Rzeszów 2001,s. 67.
Telewizja dobro kultury czy element rynku. Transformacja telewizji publicznych w krajach Unii Europejskiej, Roman Bartoszcze, Lucyna Słupek, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Zarządzania, Rzeszów 2001109
1