JEDEN ZA WSZYSTKICH WSZYSCY ZA JEDNEGO

Tak cichutko wyszły z norki

małe, zwinne, szare „stworki".

Słodki pyszczek, drobne łapki

to atrybut surykatki!

Jedna, druga, trzecia... szósta!

O! I siódma! Jeszcze ósma!

Do dwudziestu liczyć trzeba,

a tu jeszcze końca nie ma.

Ależ liczna ta rodzina!

Kto da radę w niej wytrzymać?

Pewnie wrzawa i bałagan?

Skądże! Każdy w czymś pomaga.

Ledwie wyjdą, już w szeregu

najczujniejsze stoją z brzegu.

Babcia, dziadek, mama, tata,

siostry dwie tuż obok brata,

cioć i wujków chyba z siedem,

a kuzynów - oj, już nie wiem!

Każdy swoje ma zadanie,

jak w zespole - świetne zgranie:

jeden za drugiego gotów

wpaść w pazury wielkich kotów.

Ech, zazdroszczę surykatkom,

że z nich takie zgrane stadko.

Owszem, zdarza się czasami

sprzeczka, złość i dzień z dąsami,

ale wiedzą, że rodzina

to ich radość, szczęście, siła.

Świat Misyjny 5/2007 s. 16

---