TOŚ semestr IV |
Natalia Turkowska |
07. 04.2008r. |
nr grupy: 1 nr zespołu: 2 |
nr ćwiczenia: |
Prowadzący: dr Elżbieta Koczorowska |
Temat: Wyznaczanie potencjału wydzielania wodoru
Celem ćwiczenia jest doświadczalne przebadanie krzywych prąd- napięcie (metodą galwanostatyczną) dla wydzielania wodoru na platynie i na miedzi oraz wyznaczenie nadnapięcia wydzielania wodoru na Pt i Cu.
1. Pomiary zależności potencjału elektrody platynowej i miedzianej od prądu dla roztworu wodorotlenku sodu.
PRĄD 0,2-5 mA |
Pt 0,01N NaOH [V] |
Pt 0,1N NaOH [V] |
Cu 0,01N NaOH [V] |
Cu 0,1N NaOH [V] |
0.2 |
- 0.45 |
- 0.46 |
- 0.63 |
- 0.74 |
0.4 |
-0.54 |
-0.52 |
-1.42 |
-1.41 |
0.6 |
-0.66 |
-0.60 |
-1.52 |
-1.47 |
0.8 |
-1.3 |
-1.23 |
-1.62 |
-1.51 |
1 |
-1.45 |
-1.34 |
-1.67 |
-1.54 |
1.2 |
-1.50 |
-1.38 |
-1.72 |
-1.56 |
1.4 |
-1.54 |
-1.39 |
-1.76 |
-1.57 |
1.6 |
-1.58 |
-1.42 |
-1.80 |
-1.59 |
1.8 |
-1.62 |
-1.44 |
-1.83 |
-1.61 |
2 |
-1.63 |
-1.46 |
-1.85 |
-1.62 |
2.2 |
-1.66 |
-1.47 |
-1.89 |
-1.63 |
2.4 |
-1.68 |
-1.48 |
-1.94 |
-1.64 |
2.6 |
-1.72 |
-1.49 |
-1.97 |
-1.65 |
2.8 |
-1.73 |
-1.50 |
-2 |
-1.65 |
3 |
-1.76 |
-1.51 |
-2.05 |
-1.66 |
3.2 |
-1.79 |
-1.52 |
-2.06 |
-1.67 |
3.4 |
-1.81 |
-1.53 |
-2.11 |
-1.68 |
3.6 |
-1.83 |
-1.53 |
-2.13 |
-1.68 |
3.8 |
-1.85 |
-1.54 |
-2.16 |
-1.69 |
4 |
-1.88 |
-1.55 |
-2.20 |
-1.70 |
4.2 |
-1.90 |
-1.56 |
-2.23 |
-1.71 |
4.4 |
-1.92 |
-1.56 |
-2.27 |
-1.71 |
4.6 |
-1.94 |
-1.57 |
-2.29 |
-1.71 |
4.8 |
-1.95 |
-1.58 |
-2.33 |
-1.72 |
5 |
-1.98 |
-1.58 |
-2.36 |
-1.73 |
Pomiary zależności potencjału elektrody platynowej i miedzianej od prądu dla roztworu kwasu siarkowego:
PRĄD 0,2-5 mA |
Pt. 0,01N H2S04 [V] |
Pt 0,1N H2S04 [V] |
Cu 0,01N H2S04 [V] |
Cu 0,1N H2S04 [V] |
0.2 |
- 0.56 |
-0.48 |
- 0.78 |
-0.65 |
0.4 |
-0.69 |
-0.54 |
-0.89 |
-0.73 |
0.6 |
-0.77 |
-0.58 |
-0.93 |
-0.76 |
0.8 |
-0.81 |
-0.61 |
-0.98 |
-0.78 |
1 |
-0.85 |
-0.64 |
-1.01 |
-0.80 |
1.2 |
-0.87 |
-0.65 |
-1.04 |
-0.82 |
1.4 |
-0.9 |
-0.68 |
-1.08 |
-0.83 |
1.6 |
-0.91 |
-0.68 |
-1.10 |
-0.84 |
1.8 |
-0.93 |
-0.69 |
-1.13 |
-0.85 |
2 |
-0.95 |
-0.70 |
-1.16 |
-0.86 |
2.2 |
-0.96 |
-0.70 |
-1.18 |
-0.87 |
2.4 |
-0.98 |
-0.71 |
-1.21 |
-0.88 |
2.6 |
-0.99 |
-0.72 |
-1.24 |
-0.89 |
2.8 |
-1 |
-0.73 |
-1.26 |
-0.90 |
3 |
-1.02 |
-0.73 |
-1.29 |
-0.91 |
3.2 |
-1.03 |
-0.74 |
-1.31 |
-0.92 |
3.4 |
-1.05 |
-0.74 |
-1.32 |
-0.92 |
3.6 |
-1.06 |
-0.75 |
-1.35 |
-0.93 |
3.8 |
-1.08 |
-0.75 |
-1.38 |
-0.93 |
4 |
-1.09 |
-0.76 |
-1.41 |
-0.94 |
4.2 |
-1.10 |
-0.76 |
-1.43 |
-0.95 |
4.4 |
-1.11 |
-0.77 |
-1.46 |
-0.96 |
4.6 |
-1.13 |
-0.77 |
-1.48 |
-0.96 |
4.8 |
-1.14 |
-0.78 |
-1.50 |
-0.97 |
5 |
-1.16 |
-0.78 |
-1.54 |
-0.97 |
Obliczenie wartości potencjałów wydzielania w skali wodorowej oraz nadnapięcia wydzielania wodoru dla poszczególnych układów:
|
Cu 0,1N NaOH |
Cu 0,01N NaOH |
Pt 0,1N NaOH |
Pt 0,01N NaOH |
Cu 0,1N H2SO4 |
Cu 0,01N H2SO4 |
Pt 0,1N H2SO4 |
Pt 0,01N H2SO4 |
EwK |
-1,50 |
-1,52 |
-1,37 |
-1,40 |
-0,78 |
-0,89 |
-0,63 |
-0,77 |
potencjał skali wodorowej |
-1,226 |
-1,246 |
-1,096 |
-1,126 |
-0,506 |
-0,616 |
-0,356 |
-0,496 |
Obliczanie potencjału w skali wodorowej
E w H (w skali wodorowej) = E w K (w skali kalomelowej) + 0,274 V
Potencjał spoczynkowy E obliczyłam według równania Nernst'a :
gdzie:
R- stała gazowa 8,314 [J*mol-1*K-1]
T- temperatura, const. 298 [K]
n- liczba elektronów biorących udział w reakcji
F- stała Faradaya 96485 [C*mol-1]
Iloczynu jonowego wody: [H+][OH+]=10-14
|
0,1N H2SO4 |
0,1N NaOH |
0,01N H2SO4 |
0,01N NaOH |
Stężenie [H+] |
0,1 |
10-13 |
0,01 |
10-12 |
stąd potencjał standardowy:
E [V] |
Stężenie [N]; substancja |
-0,059 |
0,1 H2SO4 |
-0,769 |
0,1 NaOH |
-0,118 |
0,01 H2SO4 |
-0,71 |
0,01 NaOH |
Obliczając nadnapięcia korzystałam ze wzoru:
Ew H= E + η
czyli,
η = Ew H - E
Obliczanie wartość nadnapięcia dla wszystkich roztworów i z tego wartość średnią:
na platynie |
na miedzi |
-0,327 |
-0,457 |
-0,416 |
-0,536 |
-0,297 |
-0,447 |
-0,378 |
-0,498 |
wartość średnia: -0,355 |
wartość średnia: - 0,485 |
Wnioski:
Na podstawie otrzymanych wyników wartość średnia nadnapięcia dla platyny wynosi -0,355[V] a dla miedzi -0,485 [V] można stwierdzić, iż wodór powstaje głównie w miejscu o najniższym nadnapięciu - a więc na miedzi, nieco mniej intensywnie wodór powstaje na powierzchni platyny. W taki sposób można pokazać różnice wartości nadnapięcia wydzielania wodoru na miedzi i platynie.