Aso Linux

Va

Adresy IP

Każdej maszynie w sieci TCP/IP jest przypisywany adres IP. Jest 32-bitowa liczba jednoznacznie identyfikująca maszynę. Adres IP jest zwykle przedstawiany w postaci czterech liczb dziesiętnych oddzielonych kropkami.

Adresy IP dzieli się dzieli się na dwie części: adres sieci i adres hosta. Adres sieci zawiera starsze (bardziej znaczące) bity adresu, a adres hosta wszystkie pozostałe. Rozmiar tych dwóch pól zależy od typu sieci. Rozmiar tych dwóch pól zależy od typu sieci:

Klasa A - pierwszy bajt zawiera się między: 1-127

Klasa B - pierwszy bajt zawiera się między: 128 - 191

Klasa C - pierwszy bajt zawiera się między: 192 - 223

Ponadto część adresu IP definiująca host może być podzielona tak, by można było wyodrębnić adres podsieci. Podsieci pozwalają na dzielenie dużych sieci na mniejsze, z których każda może być zarządzana niezależnie.

Procesy, które chcą połączyć się przez TCP/IP, podają zarówno adres IP przeznaczenia, jak i adres portu. Adres IP przeznaczenia jest używany do przekierowania danych z jednej maszyny do maszyny docelowej. Adres portu to 16-bitowa liczba określająca konkretną usługę lub aplikację na maszynie, która powinna odebrać dane.

Aby opis maszyny w Internecie był bardziej przyjazny, hosty w sieci często, oprócz adresów IP, otrzymują też nazwy. Usługa nazewnicza domen, czyli DNS (Domain Name Service), zajmuje się tłumaczeniem nazw hostów na adresy IP i odwrotnie oraz rozpowszechnia w całym Internecie bazę nazw przypisanych adresom IP.

Sieć to po prostu zbiór maszyn, które są połączone razem przez jakieś fizyczne medium sieciowe. Sieci są ze sobą połączone poprzez bramy. Brama, to host, które ma bezpośrednie połączenie z dwoma lub więcej sieciami. Jak przekierowywać (rutować) pakiety pomiędzy maszynami, każda maszyna w sieci posiada tablicę rutingu zawierającą listę sieci i gateway dla tej sieci. Aby przekierować pakiet do konkretnej maszyny, IP bierze część adresu przeznaczenia określającą sieć. Jeżeli w tablicy rutingu jest wpis dotyczący tej sieci, IP rutuje pakiet przez odpowiednią bramę. W przeciwnym wypadku IP rutuje pakiet przez domyślną bramę podaną w tablicy rutingu.

Możemy przejrzeć tablicę rutingu za pomocą polecenia:

netstat -rn

Pierwsza kolumna pokazuje sieci przeznaczenia ( i hosty) zawarte w tablicy rutingu. Kolumna FLAGS podaje informacje o adresie docelowym dla danego wpisu: U - siec działa, N - adres docelowy to sieć. Pole MSS pokazuje, ile bajtów naraz jest przesyłane przez odpowiednie połączenie. WINDOW wskazuje, ile ramek może być przesłane, zanim musi nadejść potwierdzenie. IRTT podaje statystyki dotyczące używania tego rutingu. IFACE pokazuje urządzenie sieciowe używane do rutingu. Drugi wpis w tablicy to ruting domyślny, który obowiązuje dla wszystkich pakietów wysyłanych do sieci lub hostów, które nie mają odpowiednich wpisów w tablicy.

Adres pętli zwrotnej (127.0.0.1) jest wykorzystywany, gdy maszyna chce zrealizować połączenie TCP/IP do samej siebie.

Aby prawidłowo skonfigurować usługi sieciowe maszyny należy znać następujące wartości:

• adres IP

• maska podsieci

Jest zapisywana w postaci takiej jak adres IP i wskazuje, która część adresu IP opisuje numer podsieci, a która host w tej sieci

• adres podsieci

Jest to część adresu IP opisująca podsieć, wyznaczona przez maskę podsieci

• adres rozgłoszeniowy

Adres ten jest używany do rozgłaszania pakietów do wszystkich komputerów w podsieci.

• adres IP bramy

• adres IP serwera DNS

Do konfiguracji niektórych parametrów interfejsu sieciowego, takich jak adres IP, maska podsieci, adres rozgłoszeniowy i tym podobne, używany jest program ifconfig.

Do tworzenia i modyfikacji wpisów w tablicy rutingu używane jest polecenie route.

route add [ -net| -host ] przeznaczenie [gw gateway] [metric metryka ] opcje

gdzie:

przeznaczenie - adres przeznaczenia dla tej trasy

gateway - to adres IP bramy

metryka - wartość metryki dla danej trasy

Wśród demonów uruchamianych podczas startu systemu odpowiedzialnych za usługi sieciowe należy wymienić: inetd („operator” dla innych demonów systemowych - sieciowych), syslogd (odpowiedzialny za logi systemowe), routed (używany do utrzymania informacji o rutingu dynamicznym).

Ważne pliki odpowiedzialne za poprawne skonfigurowanie sieci:

/etc/hosts

zawiera listę adresów IP i odpowiadających im nazw. Generalnie plik ten zawiera wpisy tylko dla twojej maszyny lokalnej i być może dla innych ważnych maszyn. Twój lokalny serwer nazw udostępnia tłumaczenie adresu na nazwę dla innych maszyn w sieci.

/etc/host.conf

mówi, jak twój system rozwiązuje nazwy hostów. Powinien zawierać dwa wiersze:

order hosts,bind

multi on

Wiersze te mówią bibliotekom resolvera, aby w poszukiwaniu nazw najpierw sprawdzał plik /etc/hosts, a następnie pytały serwer nazw. Wpis multi zezwala na posiadanie w /etc/hosts wielu adresów IP dla danej nazwy.

/etc/resolv.conf

konfiguruje resolver przez wpisanie do niego adresu serwera nazw (jeśli istnieje) i domen, które chcesz domyślnie przeszukiwać w sytuacji, gdy nazwa hosta nie zostanie podana w pełnej postaci

Konfiguracja nazwy hosta:

Za pomocą polecenia hostname powinno się zdefiniować nazwę swojego hosta.

---