M I E R N I C T W O

SPRAWOZDANIE NR 4

PRZEKRÓJ PODŁUŻNY

Rzeźbę terenu wzdłuż wybranego kierunku można określić na podstawie pomiaru wysokości punktów położonych na tym kierunku. W niwelacji terenowej przekrojów (profilów) podłużnych i poprzecznych zakłada się sieć ciągów poligonowych i linii pomiarowych, wzdłuż których wykonuje się niwelację przekrojów podłużnych, a na kierunkach prostopadłych - niwelację przekrojów poprzecznych. W metodzie tej bardzo istotną sprawą jest dobór kierunków profilów podłużnych. Najwygodniej jest prowadzić profil podłużny w kierunku spadu, a więc równolegle do przebiegu warstwic. Gęstość rozmieszczenia profilów poprzecznych oraz punktów pośrednich na profilach zależy od urozmaicenia terenu oraz od celów, jakim ma służyć niwelacja. W większości przypadków profile poprzeczne są rozmieszczone w odległościach od 40 do 100 m, a punkty na nich co 10 do 50 m. Ten sposób opracowania, choć rzadko, jest stosowany w celu opracowania rzeźby terenu na mapie sytuacyjno-wysokościowej.

Projektowanie i budowa w szczególności dróg i linii kolejowych wymagają szczegółowej znajomości ukształtowania rzeźby terenu znajdującego się wzdłuż osi przyszłej budowy. W efekcie przeprowadzonych pomiarów wysokościowych otrzymuje się profil podłużny budowlany trasy. Jeżeli natomiast wykonuje się profil drogi lub linii kolejowej już eksploatowanej, to w efekcie pomiarów otrzymuje się profil podłużny eksploatacyjny trasy komunikacyjnej.

W celu wykonania przekroju podłużnego należy:

• wytyczyć w terenie linię przekroju podłużnego

• oznaczyć na niej charakterystyczne punkty w miejscach załamań terenu

• zmierzyć taśmą wszystkie odległości pomiędzy punktami

• obrać reper roboczy, który nawiązujemy do znanej sytuacyjnej osnowy geodezyjnej (ze znanym reperem państwowym), a więc ustawiamy niwelator pomiędzy reperem państwowym a reperem roboczym i dokonujemy odczytów wstecz oraz w przód

• ustawić niwelator w miejscu, z którego widoczne będą odczyty ze wszystkich punktów charakterystycznych przekroju oraz z repera roboczego

• dokonać odczytów kolejno ze wszystkich punktów

• sprawdzić zamknięcie ciągu niwelacyjnego

• wykonać obliczenia rzeczywistych wysokości punktów charakterystycznych

Wyniki pomiaru zapisujemy w dzienniku niwelacji przekrojów:

Nr stanowiska	Oznaczenie punktów	wstecz	pośredni	wprzód	Różnica wysokości	Wysokość osi celowej	Wysokość punktów
1	Rp WIEiK	0588					220,000
		1			1421	-0,833		219,167
	2	1	1339				220,506
		2			1332	0,007		219,174
	3	2	1500				220,674
		Rp WIL			1040	0,46		219,634
	4	3	1190				220,824
		4			1768	-0,578		219,056
	5	4	1543				220,599
		5			1452	0,091		219,147
	6	5	1427				220,574
		Rp WIEiK			0575	0,852		219,999
		Σ Ow	7587	Σ Op	7588
					Δh	-0,001
				Σ Ow - Σ Op		-0,001

1

---