Resocjalizacja w zakładach karnych



Resocjalizacja w zakładach karnych, a mianowicie resocjalizacja penitencjarna ( bo tak fachowo nazywa się to zjawisko) jest procesem, mającym na celu wyeliminowanie niekorzystnych aspołecznych i antyspołecznych postaw warunkujących aspołeczne i antyspołeczne zachowania ludzi odbywających karę w więzieniach. Jest to nie tylko dawanie „drugiej szansy”, ale także dbałość o zapobieganie przestępczości, jej rozwój i kontynuowanie w społeczeństwie. Człowiek jest istotną społeczną, co wiąże się z podatnością na patologie występujące wokół, zdemoralizowanie i przestępcze wykolejenie, co prowadzi do popełniania przez ludzi wykroczeń.
W polskim systemie penitencjarnym jest ok. 83 tys. miejsc więziennych. Osadzonych jest ok. 81 tys., a oczekujących na osadzenie 30 tys. Ogromnym problemem jest przeludnienie zakładów karnych. Funkcje resocjalizacyjne stoją pod dużym znakiem zapytania ze względu na brak miejsca i kadry. By prowadzić działalność reedukacyjną potrzebna jest baza materialna i ludzie, którzy się tym zajmą.
Kolejnym ważnym aspektem, jest pytanie: Jak wpływać na ludzi, którzy bardzo często nie mają zamiaru zmieniać swoich zachować, nie mają przeświadczenia o własnej winie?
Podstawowymi metodami resocjalizacji, jakie są stosowane w zakładach karnych w Polsce jest nauka, praca, zajęcia kulturalno-oświatowe. Coraz powszechniejsze stało się także rozwijanie kontaktów ze społeczeństwem. Prawdą jest, że pobyt w zakładzie karnym jest formą prewencyjną zapobiegania przestępczości. Więzienie nie wywiera pozytywnego wpływu na więźniów. Często ma wpływ demoralizujący - uczący okrucieństwa, mimo że celem kary pozbawienia wolności jest odizolowanie przestępcy od społeczeństwa, jak również wskazanie mu drogi do dalszego uczciwego życia.
Przed skazanymi stawiane są dwa cele:
1) cel minimum - który można określić jako stan osobowości więźnia, który umożliwi funkcjonowanie w społeczeństwie w sposób nie naruszający norm prawnych. Osiągnięcie celu minimum zabezpiecza byłego przestępce przed recydywą.
2) Cel maksimum - można określić jako stan osobowości więźnia, który umożliwi mu funkcjonowanie w społeczeństwie nie tylko w sposób nie naruszający norm prawnych, ale także w sposób respektujący wiele istotnych i ważnych dla życia społecznego norm moralnych. Osiągnięcie celu maksimum pozwala człowiekowi, który odbył karę pozbawienia wolności, na ułożenie sobie życia w zgodzie z podstawowymi standardami społecznymi. 











Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Resocjalizacja w zakładach karnych(1)
rozwoj zakładow karnych 9 stron + bibliografia, Resocjalizacja - pedagogika resocjalizacyjna
narkotyki w zakladach karnych
Psychologia Sądowa opracowane zagadnienia Zjawisko prizonizacji Drugie życie w zakładach karnych
Podstawy prawne funkcjonowania zakładów karnych
typy zakładów karnych
Bezpieczeństwo kobiet w zakładach karnych, Penitencjarystyka
TERAPIA UZALEŻNIEŃ W ZAKŁADACH KARNYCH
TYPY I RODZAJE ZAKŁADÓW KARNYCH-1, Prawne podstawy reso
Psychologia Sądowa opracowane zagadnienia Zjawisko prizonizacji Drugie życie w zakładach karnych
Resocjalizacja w zakładzie karnym
ŁĄCZNIK DO ZAKŁADÓW KARNYCH I ARESZTÓW ŚLEDCZYCH, Documents, pen od ryska, AA
resocjalizacja zakłady karne, resocjalizacja
Znaczenie, zasady,?zpieczeństwo komunikowania się z osadzonymi w Zakładach Karnych i ich rodzinami (
narkotyki w zakladach karnych
Typy i rodzaje zakładów karnych w Polsce 2

więcej podobnych podstron