Charakterystyka programu ACCESS

Access jest systemem zarządzania bazami danych, działającym w środowisku WINDOWS. Dzięki specyficznej organizacji bazy danych w postaci jednego pliku o rozszerzeniu .mdb Access oferuje znacznie bogatsze konwencje dotyczące nazewnictwa obiektów bazy danych niż systemy, w których pojedynczym obiektom odpowiadają osobne pliki. Został on pomyślany tak, aby pomagać w zbieraniu, odzyskiwaniu i prezentowaniu danych.
Access oferuje użytkownikom sześć zasadniczych rodzajów obiektów przeznaczonych do budowy systemu bazy danych. Są to tabele, zapytania, formularze, raporty, makropolecenia i moduły. Każdemu z tych elementów można nadać nazwę składającą się maksymalnie z 64 znaków. Dozwolone są przy tym wszystkie znaki alfanumeryczne ( litery i cyfry ), spacje i znaki specjalne.
1. Projektowanie bazy danych

Przy pierwszym uruchomieniu okno Accessa nie wygląda zbyt imponująco. Pasek menu zawiera tylko dwie pozycje: Plik i Pomoc. Pasek narzędzi zawiera szereg przycisków, z których dostępne są na razie: Nowa baza danych, Otwórz bazę danych, Sufler i Pomoc.
Access oferuje cały zestaw pasków narzędzi, które są wyświetlane stosownie do wykonywanych przez nas czynności. Jedną z ciekawych cech paska narzędziowego jest jego mobilność. Można go przeciągnąć myszką w dowolne miejsce i tak zmienić rozmiar okienka, w którym wyświetlane są przyciski, by uzyskać największy komfort pracy.

2. Tabela w Accessie

Definiowanie tabeli w Accessie jest rzeczą łatwą, wystarczy bowiem w oknie bazy danych kliknąć zakładkę Tabela, a następnie przycisk Nowy. Access wyświetli wtedy pole dialogowe z dwoma przyciskami: Kreatory tabel i Nowa tabela. Pierwszy z nich uruchamia jednego z wielu „pomocników” - podprogramów, których zadaniem jest automatyczne tworzenie obiektów bazy danych według życzeń użytkownika.


3. Projektowanie zapytań
Projektowanie zapytań odbywa się w oknie projektu zapytania. Aby je otworzyć należy:
- w oknie bazy danych kliknąć zakładkę Zapytanie, a następnie przycisk Nowy

- wybrać polecenie Plik | Nowy | Zapytanie


- kliknąć znajdujący się na pasku narzędziowym przycisk nowego zapytania.



W każdym przypadku pojawi się pole dialogowe z dwoma przyciskami: Kreatory zapytań i Nowe zapytanie. Tylko wybór tego drugiego spowoduje otworzenie okna projektu zapytania. Pierwszy uruchomi procedurę automatycznego tworzenia zapytań, czyli jednego z asystentów.



4. Projektowanie formularzy


Aby zbudować nowy formularz na „fundamencie” wybranej tabeli należy wyróżnić jej nazwę w oknie bazy danych i kliknąć przycisk nowego formularza na pasku narzędziowym. Spowoduje to pojawienie się pola dialogowego Nowy formularz, w którym znajduje się lista wszystkich tabel i zapytań Wybierz z nazwą wskazaną w oknie bazy danych oraz dwa duże przyciski: Kreatory formularzy i Pusty formularz. Wybierając jeden z nich decydujemy się na skorzystanie z pomocy Accessa lub na budowę formularza od początku.


5. Projektowanie raportów

Aby utworzyć raport należy wyróżnić jego nazwę w oknie bazy danych i nacisnąć przycisk nowego raportu na pasku narzędzi lub użyć polecenia Plik | Nowy | Raport. O ile rozwijana lista w polu dialogowym Nowy raport zawiera nazwę właściwego zapytania, klękamy przycisk Kreator raportów. Pierwszy krok to wybór jednego z kilku dostępnych rodzajów raportów: Jednokolumnowego, Grupy podsumowania, Wydruku seryjnego S Ford, Podsumowania lub Tabelarycznego.

6. Makropolecenia

Makropolecenia w Accessie to procedury, które można uruchomić i, których działanie powoduje wykonanie jednej lub kilku predefiniowanych czynności, zwanych także akcjami. Każde makropolecenie to po prostu lista czynności wraz z ich argumentami i ewentualnymi warunkami, decydującymi o tym, czy dana czynność jest wykonywana czy nie.

Na pojedyncze makropolecenie może składać się nie więcej niż 999 osobnych czynności. Wyrażenie warunkowe musi dać się zapisać za pomocą maksymalnie 255 znaków. Z tylu też znaków może składać się komentarz, opisujący pojedynczą czynność w makropoleceniu. Liczba ta jest także górną granicą długości pojedynczego argumentu czynności.

Najważniejsze z zastosowań makropoleceń:
- zmiana położenia i rozmiaru dowolnego okna w granicach przestrzeni roboczej okna Accessa, zmiana okna aktywnego, zmiana obiektu aktywnego

- wykonanie dowolnego polecenia z dowolnego menu dostępnego w Accessie

- stworzenie indywidualnego paska menu wraz z poleceniami dla dowolnego formularza

- obsługa systemowych pól dialogowych, emulacja działań z użyciem klawiatury

- wyświetlanie własnych pól dialogowych z komunikatami

- sprawdzanie poprawności wprowadzanych danych

- zmiana wartości danych w dowolnych detalach formularzy i niektórych detalach raportów

- zmiana wartości prawie wszystkich atrybutów formularzy, raportów, ich sekcji i znajdujących się na nich detali

- filtrowanie wierszy wyświetlanych w formularzu, dowolna zmiana wiersza bieżącego, wyszukiwanie wierszy według wyspecyfikowanych kryteriów

- otwieranie i zamykanie formularzy, drukowanie raportów, uruchamianie zapytań wyszukujących i modyfikujących, automatyczne dostarczanie danych dla zapytań z parametrem

- uruchamianie innych aplikacji, zarówno dla Windows, jak i dla DOS-u, wymiana danych pomiędzy aplikacjami, import, eksport i dołączanie tabel innych baz danych, arkuszy roboczych i plików tekstowych

- uruchamianie i zatrzymywanie makropoleceń, anulowanie zdarzenia, które uruchomiło makropoleceniem, „zamrożenie” ekranu na czas działania makropolecenia, zatrzymanie aplikacji.


7. Moduły


Moduły są to zbiory procedur i funkcji napisane w języku Access Basic.

---