Charyzmat mężczyzny
„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył; stworzył mężczyznę i niewiastę.”
Rdz 1, 27
Jak więc widać Bóg stworzył człowieka z dwóch płci, aby się wzajemnie uzupełniali, wspomagali i realizowali Boży plan.
Różnice w budowie fizycznej.
Różnice psychiczne.
Decydujący wpływ na kształtowanie nawyków i sposobów zachowania mają wpływ wzorce kulturowe i wychowanie (np. inny stosunek do kobiet ma Europejczyk, czy Amerykanin, a inny Cygan lub muzułmanin. Inny też będzie sposób widzenia świata przez człowieka kultury pierwotnej a inny przez mieszkańca kraju wysoko uprzemysłowionego).
Ukierunkowanie rozwoju psychofizycznego mężczyzny od najdawniejszych czasów wytyczyły zadania, jakie miał on do wykonania w społeczeństwie.
Głównym zadaniem było i jest:
Zapewnienie bezpieczeństwa.
Zapewnienie środków do życia wspólnoty - rodziny.
Zadania te spowodowały:
konieczność nieustannej gotowości do walki ,a to wymagało:
ćwiczenia sprawności fizycznej,
dokonywania wynalazków i sporządzania narzędzi wojennych (stąd łatwość obcowania z techniką),
nieufność wobec potencjalnego wroga (stąd brak wylewności i wchodzenia w głębsze relacje z ludźmi, których jeszcze nie zna)
wychowanie człowieka dążącego przede wszystkim do realizacji swoich nadrzędnych celów, nie zwracającego uwagi na uczucia i sentymenty,
ukształtowanie tzw. twardziela, którego charakteryzuje:
skrywanie swoich uczuć (mężczyzna nigdy nie płacze),
ambicja (sam sobie poradzę, wszystko jest O.K. - gdy to się nie udaje - oddalenie się, ucieczka w inne zaangażowania lub popadanie w depresję-agresję, obłęd, uzależnienie np. od alkoholu czy narkotyków.)
Z biegiem czasu zaczęto postrzegać mężczyznę jako osobę:
lubiącą jasne reguły, nawet jeśli jest to „prawo dżungli”,
ambitną i dumną ze swych osiągnięć, którą najłatwiej zranić kwestionując jego umiejętności lub osiągnięcia,
kierującą się rozumem, a uciekającą od uczuciowości, czułości (w rozmowach nawet mówi się „wziąć coś na logikę”, „na chłopski rozum”),
stwierdzającą fakt, a nie zajmującą się uczuciami, które ten fakt tworzy,
nie zwracającą uwagi na drobiazgi, a tylko na to, co jest istotą problemu (przykład: urodziło się przyjaciołom dziecko, mąż komunikuje żonie : urodziło im się dziecko; na pytania: czy to chłopiec?, ile waży?, do kogo jest podobne? - niezmiennie odpowiada „nie wiem” - nie interesuje się szczegółami).
oznajmiającą jakiś stan i uważającą, że zanim nie zostanie on odwołany - to trwa - jest aktualny (np. mąż raz oświadczył, że kocha i uważa, że o trwaniu miłości świadczy to, że wraca punktualnie do domu, oddaje wypłatę, zajmuje się dziećmi; ale nie powtarza żonie słów miłość).
jest stały w przekonaniach , celach, ku którym dąży, nie ulega chwilowym emocjom
jest zwrócony na „zewnątrz świata” - interesuje się polityką, sprawami globalnymi, filozofią.
bada realność celu, pyta o środki do jego realizacji
w relacjach do kobiet przenosi doświadczenia (w stosunku do nich) z lat dziecięcych
nie przeszkadza mu „unifikacja” - mundury (natomiast każda kobieta chce być inna; oryginalna i niepowtarzalna)