Temat: Niezatapialność

Niezatapialność to fakt spełnienia poszczególnych wymagań:

1. Pływalność

2. Odpowiednie położenie równowagi

3. Dobra stateczność awaryjna

Linia graniczna - umowna linia, biegnąca 3 cale poniżej przecięcia się pokładu grodziowego z burtą.

Niezatapialność - zdolność do pozostawania w odpowiednim położeniu równowagi z odpowiednią statecznością po zatopieniu jednego lub kilku przedziałów wodoszczelnych.

Przedział wodoszczelny - przestrzeń ograniczona dnem zewnętrznym, burtami i grodziami wodoszczelnymi. Na typowym statku jest kilka lub kilkanaście przedziałów wodoszczelnych.

Niezatapialność statku to właściwość określana na etapie projektowania. Obliczenia niezatapialnościowe wykonuje się tzw. metodą stałego wyporu (metoda utraconego wyporu).

Założenia do metody stałego wyporu:

• Woda, która zatopiła przedział wodoszczelny jest traktowana jako woda zaburtowa

• W miejscu zatopienia statek utracił objętość podwodzia

• Wskutek zatopienia przedziału zmienił się kształt podwodnej części kadłuba

• Utrata objętości podwodzia rekompensowana jest przez przyrost zanurzenia średniego. Objętość podwodzia (po zwiększeniu zanurzenia średniego) pozostaje bez zmian.

• Ciężar statku i położenie środka ciężkości pozostają bez zmian.

• Wskutek zmiany kształtu podwodzia, zmieniają się charakterystyki hydrostatyczne.

• Definiuje się współczynniki zatapialności:

V_w - objętość przedziału utraconego,

V_t - teoretyczna objętość przedziału

Np.
= 0,85 dla siłowni, 0,98 dla pustego zbiornika

• Wzdłużny rozmiar uszkodzenia:
  

• Głębokość uszkodzenia:
  

Zmiana zanurzenia średniego wskutek zatopienia przedziału: