0x01 graphic

nie biegnie za ruchem ręki ale odwrotnie — ręka podąża za wzrokiem. Im lepszy jest strzelec, tym bliżej środka celu wzrok jego napotyka przy­rządy celownicze.

Reasumując, technika strzelania do sylwetek składa się z następujących czynności:

—■ przeniesienia za wzrokiem ręki z bronią przez skręt tułowia na na­stępną sylwetkę,

Podczas treningów należy zwracać uwagę na różnice wysokości sylwe­tek, która zgodnie z regulaminem, waha się w granicach (mierzona od ziemi do środka sylwetki „dziesiątki”) od 1,15 do 1,60 m, Jeżeli strzelec trenował i strzelał stale, np. przy minimalnej wysokości środka celu i ma już określone nawyki, to przy innej wysokości będzie miał początkowo duże trudności w przystosowaniu się do zmienionych warunków. Jeśli na­tomiast trening przebiegał przez dłuższy czas przy maksymalnej wyso­kości sylwetek, wówczas na zawodach przy niższych sylwetkach, położe­nie ręki będzie przekraczało środek celu.

Z powyższych rozważań nasuwa się wniosek, że należy trenować ela­stycznie i przeprowadzać wielokrotny trening do sylwetek na tej strzelnicy, na której będą się odbywały zawody, przy czym stosunek strzelań w posz­czególnych seriach powinien kształtować się następująco: 1 X 8 s, 2 X 6 s,

Równie ważnym zagadnieniem jest zdobycie umiejętności utrzymania odpowiedniego tempa strzelań w poszczególnych seriach. Strzelec powi­nien mieścić się w ramach czasu przeznaczonego na każdy strzał w posz­czególnych seriach, ze szczególnym uwzględnieniem pierwszego i piątego. Wybicie bowiem z tempa „połyka” czas i grozi nietrafieniem w ostatnią sylwetkę.

Na zakończenie przypomnę czynności Strzelca przed każdą serią. Otóż w kolejności powinien on: przeliczyć uprzednio naoliwioną, potrzebną ilość amunicji, załadować magazynek, wytrzeć rękę do sucha (dobrze jest sto­sować talk), załadować broń, ująć pistolet w gotowości do strzelania i 2—3- -krotnie podnieść go dla skontrolowania postawy i ruchu poziomego do