J. Łotman: Pojęcie postaci
Model tekstu fabularnego zawiera 3 poziomy:
poziom niefabularny struktury semantycznej;
poziom typowego działania w obrębie danej struktury (ten poziom może być odbierany jako kod lub jako komunikat);
poziom działania konkretnego.
Postać to wynik przecięcia się funkcji strukturalnych.
Konieczne elementy każdej fabuły:
pole semantyczne podzielone na 2 podzbiory;
granica między podzbiorami;
działający bohater.
s. 342 jeśli bohater nie różni się co do swej istoty od otoczenia albo nie ma możliwości oddzielenia się od niego - rozwinięcie fabuły jest niemożliwe;
postać działająca nie musi dokonywać czynów;
postać działająca przezwycięża granicę pola fabularnego. Wtedy wkracza w semantyczne antypole (w stosunku do pola wyjściowego). Aby ten ruch został zatrzymany - musi przekształcić się z postaci ruchomej w nieruchomą. Jeśli tego nie zrobi - fabuła nie jest zakończona;
postać nie musi być antropomorficzna;
wśród postaci - bohaterów z ludzkim wyglądem i ludzkimi imionami występują dwie grupy - postacie działające i warunki i okoliczności działania - s. 346 aby obie te grupy funkcji fabularnych „uczłowieczyły się”, potrzebny jest szczególny rodzaj nadanego światu znaczenia - przekonanie, że siłą działającą jest człowiek i człowiek stoi mu na przeszkodzie;
postacie z I grupy różnią się od drugiej ruchomością względem otoczenia;
działający bohater ma prawo do zachowywania się innego niż postać nieruchoma.