OCENA STANU OGÓLNEGO.

Od tego zaczynamy badanie, dzięki wstępnemu oglądaniu. Ocenę stanu ogólnego uważa się za najważniejszą część badania dziecka.

Stan ogólny ocenia się na podstawie:

1. WYDOLNOŚCI UKŁADU ODDECHOWEGO:

-liczba oddechów na minutę

- sposób oddychania

- cechy duszności.

2. WYDOLNOŚCI UKŁADU KRĄŻENIA:

- tętno

- kolor skóry- bladość, sinica

3. WYDOLNOŚCI CENTRALNEGO UKŁADU NERWOWEGO:

- stan świadomości.

Stan świadomości dziecka zwykle jest zachowany (kontakt z dzieckiem- normalny)- dziecko żywo i adekwatnie do sytuacji reaguje na bodźce zewnętrzne. Czasem kontakt z dzieckiem jest ograniczony. Wyróżniamy jakościowe (ocenia psychiatra dziecięcy) i ilościowe zaburzenia osobowości.

Ilościowe zaburzenia świadomości- jej ograniczenie, często z ograniczeniem aktywności ruchowej. Rozróżniamy m.in.:

- apatię- utrudniony kontakt,

- somnolencja- stan senności, z której łatwo wybudzić pacjenta,

- sopor- stan pomroczny, półśpiączka, głębsza senność, ale mocniejszymi bodźcami dziecko można wybudzić. Może wystąpić patologiczne pobudzenie.

- śpiączka (coma)- całkowita utrata świadomości, zachowane są tylko odruchy bezwarunkowe. Mogą wystąpić drgawki.

4. OGÓLNEGO WRAŻENIA, JAKIE DZIECKO SPRAWIA SWOIM:

- zachowaniem

- wyglądem

- ułożeniem

- zapachem

- sposobem poruszania się, mówienia

- nastrojem (stan emocjonalny: przyjazny, płaczliwy, bojaźliwy, negatywny).

5.TEMPERATURY CIAŁA, CIŚNIENIA TĘTNICZEGO (RR).

Stan ogólny może być: dobry, dość dobry, średni, średniociężki, ciężki, bardzo ciężki (preagonalny), agonalny.

Przykładowe ocenianie stanu ogólnego dziecka: