Scenariusz uroczystości „ Dzień Ziemi”
„LAS”
Powitanie:
Konferansjer I:
Przyroda to wspólne dobro ludzkości. Dar panowania nad przyrodą należy wykorzystać w poczuciu zbiorowej odpowiedzialności. Co roku 22 kwietnia obchodzimy : Dzień Ziemi” a 6 czerwca Dzień Ochrony Środowiska. Symbolem naszej uroczystości jest las.
Część artystyczna:
( w tle głosy ptaków )
Uczeń I:
Jeśli lubisz stary las
To nie żałuj czasu
Las nam się ukłonił w pas
Chodź ze mną do lasu
Konferansjer II:
Domyślacie się o czym będzie nasze spotkanie? Każde z was było w lesie i wie jak powinniśmy się w nim zachować.
Konferansjer II:
Jak zachowuje się w lesie prawdziwy przyjaciel przyrody? Posłuchajcie:
Uczniowie klas młodszych:
Nie pali ognisk w lesie
Chodząc po lesie nie pozostawia śladów swojej obecności
Nie zrywa niedojrzałych orzechów
Sam nigdy nie zagląda do gniazd ptasich, nie opowiada o nich nikomu i nie pozwala zaglądać innym
W czasie wycieczek nie hałasuje, żeby nie spłoszyć zwierząt
Nie niszczy mrowisk i nie niepokoi mrówek
Nie zrywa bez potrzeby owoców z żadnych drzew i krzewów, jest to pokarm dla ptaków
Konferansjer I:
Według danych GUS stan zdrowotny lasów w naszym kraju jest nie zadawalający i ulega pogorszeniu. Aż 80% drzew jest uszkodzonych, w tym 41% w stopniu średnim i silnym.
Konferansjer II:
Rabunkowe użytkowanie lasów doprowadziło do zupełnego wyniszczenia pierwotnych lasów na większości terenów Polski. Aby uchronić resztki lasów naturalnych stworzono rezerwaty i parki narodowe. Obowiązuje w nich zakaz wyrębu, zbierania gałęzi, owoców, grzybów, zrywania kwiatów i zakaz polowań na zwierzynę.
Konferansjer I:
Czy wiecie jak umiera drzewo:
Uczeń II:
„ Śmierć drzewa”
Słyszałeś jak krzyczy ścinane drzewo?
Echo krzyku - najdalsze ptaki przeraża.
Nieprawda, ze drzewo posłusznie chyli koronę pod topór,
Że obojętnie stać mu się z królestwa wilgi
Niewolnicza ławą.
Ono każdym liściem, jak baletynkiem
Podrywa się do tańca.
I każdym liściem z osobna
Jak sercem: umiera.
Konferansjer I:
Mamy nadzieję, że będziecie należeli do ludzi coraz bardziej świadomych swojej odpowiedzialności za przyrodę. Zapytajcie więc dorosłych jak ma się toczyć życie w bezwzględnie zużytym i zanieczyszczonym środowisku i co trzeba uczynić, abyśmy mogli oddychać czystym powietrzem, pić czystą wodę i spożywać naturalną, zdrowa czystość.
Uczeń III:
Nie zabijajcie wody! Nie zabijajcie nieba!
Niech ptaki znów przylecą,
By starych szukać gniazd.
Niech płonie dobry ogień, niech pada deszcz gdy trzeba
I wara mówić dzieciom, że mógłby runąć świat.
Konferansjer II:
Ptaki są muzykantami pól i lasów - słuchaj ich koncertów. Występy masz za darmo. Są wśród nich kos, czyżyk i dzięcioł.
Konferansjer I:
Chcielibyśmy przecież w przyszłości wędrować przez rozległe lasy, słuchać śpiewu ptaków i dostrzegać słońce na tle błękitnego nieba w wielkomiejskich osiedlach.
Konferansjer II:
Sami ludzie zgadzają się na to, że krok po kroku wycina się lasy że się je niszczy. Ludzie zapominają, że to las jest domem wielu zwierząt i dostarcza nam czystego powietrza Czy na pewno wiemy co to jest las ?
Uczniowie klasy młodszej:
Jeśli lubisz stary las
To nie żałuj czasu
Las nam się ukłonił w pas
Chodź ze mną do lasu.
Patrz brzozowa furtę ma
Furta się otwiera
Wiatr za furtą szumi, gra
Gości sprasza teraz.
Lecz cichutko bądźmy tu
W tym zielonym domu
Na srebrzystym siądźmy
Nie psoćmy nikomu
Gdy przyleci szary ptak
Gwiezdną nutką miłą
My cichutko siądźmy tak,
Jakby nas nie było
Niech nie słyszy nawet nas
Szpak, co gniazda mości
By nie musiał stary las,
Skarżyć się na gości
Konferansjer I:
Człowiek jest cząstką przyrody. Z pewnością ma prawo do korzystania z niej, ale niestety coraz częściej i coraz bezmyślniej wykracza poza granice tego prawa! Nie dopuśćmy, aby stało się to o czym mówi wiersz:
Uczeń IV:
Jestem ziemia.
Kiedyś życie na ziemi tętniło radością
Człowiek wtopiony w przyrodę był samą miłością.
Uczył się od niej wszelkiego rzemiosła.
Ona była mądrością, szczęściem była wiosna.
Lecz człowiek rzucił swej ziemi wyzwanie -
To ja jestem Ziemio twoim panem,
A ty bezbronna musisz mi się poddać
I swoje dobra mej wygodzie, szczęściu memu oddać!
I stało się -
Ołowiane chmury, betonowe domy , ropiejące wody.
Nie masz już Ziemio swoistej urody.
Konferansjer I:
Las z nieprzebranym bogactwem drzew , krzewów, kwiatów i grzybów jest niezawodną lecznicą dla każdego człowieka. W lesie dzięki dobroczynnym bioprądom świata roślin, człowiek nie tylko wypoczywa, lecz regeneruje się. Czy jednak wszyscy jego mieszkańcy mogą z tych bioprądów spokojnie korzystać.
Konferansjer II:
Powinniśmy zatem wykorzystać każdą okazję i przebywać jak najczęściej wśród drzew iglastych, a zwłaszcza wśród skupisk modrzewia. Nawet szlachetniejsze gatunki grzybów są wybredne w wyborze środowiska, skupiają się u stóp lub w sąsiedztwie drzew iglastych.
Konferansjer I:
Podzielimy się z wami kilkoma fraszkami i złotymi myślami na temat lasu:
Uczniowie klas młodszych:
Po ściętych drzewach zostają wspomnienia
W postaci słoi nie do stłuczenia
Nie zaszumi w niejednej koronie
Wiatr po turystycznym sezonie
Drzewa ongi - dzisiaj drągi
Lesie, jesteś piękny, lecz gdy podejść z bliska, widać ludzkie dzieło śmierci - wysypiska
Ludzie, zwierzęta i drzewa oddychają tym samym powietrzem, żyją pod jednym niebem, ogrzewają ich promienie słońca i żywią się owocami tej samej Matki - Ziemi
Las jest domem zwierząt, które lubią ciszę i spokój
W jesiennym lesie opadają liście, kasztany, żołędzie i ręce na widok śmieci po weekendzie.
Uczeń V i VI:
„ Koszmar”
Koszmarne sny nas czasem nawiedzają
A może to wizja przyszłości nowa?
Po nocach dręczą, spać nie dają
Ze nas ogarnie epoka księżycowa
I zamiast wody płynąć będą gęste ścieki
Nie będzie plaży, ani złocistego piasku.
Znikną wikliny, co na brzegach rosną rzeki,
A ryby będą już tylko na obrazku
Człowieku, więc zastanów się póki czas.
Niech nadal się zielenią drzewa,
Niech nigdy pustka nie otoczy nas
Pozwólmy ptakom śpiewać
Gdy mina lata i może wiek przeminie
A dzieło zniszczenia jednak pozostanie,
I to co mogło żyć już bezpowrotnie zginie,
Pełne rozpaczy padnie pytanie:
Gdzie są te czyste wody, lecz nie gęste ścieki
Gdzie są te plaże pełne złocistego piasku
Gdzie są wikliny, co na brzegu rosły rzeki
Gdzie żywe ryby, lecz nie tylko na obrazku
Konferansjer II:
Dziękujemy wszystkim za wspólny spacer po lesie i Matce Ziemi i żegnamy się z wami piosenką, której słowa powinniśmy sobie wziąć mocno do serca.
( Piosenka pożegnalna )
Żanetta Petryniak
Szkoła Podstawowa
Nr 20 Szczecin