45. REALIZM POETYCKI

• Realizm poetycki( zwany także czarnym realizmem) był nurtem filmowym w jakimś stopniu wywodzącym się z ówczesnej rzeczywistości społecznej. Nastroje lewicowe które ogarnęły Francje w latach 30. I dojście do władzy Frontu Ludowego były próbą obrony przed przybierającym na fali faszyzmie.

• Styl wypracowali 2 najwybitniejsi przedstawiciele nurtu, czyli reżyser Marcel Carne
  i scenarzysta Jacques Prevert. Szczególną rolę odegrał tutaj Prevert- poeta związany
  z surrealistami, uprawiający tzw. poezję codzienności. Współprace zaczęli w 1936r.

Przełom we współpracy Panów nastąpił w 1938r., kiedy zrealizowali wspólnie „ Ludzi za mgłą”, a następnie „Hotel du Nord „; „ Brzask”. W „Ludziach za mgłą” i „ Brzasku” główną rolę zagrał Jean Gabin- „twarz” realizmu poetyckiego

• Nurt też ten wytworzyli również inni reżyserzy- Jean Renoir, Julien Duvivier, Jean Gremillon

Charakterystyka:

• Poetycki realizm- odniesienie również do poetyckiej stylizacji charakterów, pejzaży, tła dźwiękowego

• Film stara się w sposób przekonywujący przekazać cechy rzeczywistości nazwane przez Baudelaire' a „ fantastycznymi realiami życia”

• Bohaterzy pochodzący z ludu- prosty, zwykły człowiek

• Brak werystycznego opisu rzeczywistości

• Losy prostych ludzi są obciążone fatum, złym losem

- zmagania bohatera są tragiczne ( „ zmagania proletariuszy”)

• Klasyczna jedność czasu, miejsca i akcji

• Nawiązywanie do tradycji romantycznych, kreowanie kina skupionego
  na niespełnionych i powikłanych ludzkich losach, przepojone fatalizmem i atmosferą smutku. Realizm dotyczył w nim zewnętrzności i był właściwie pozorny.

• Wprowadzenie na ekrany zwykłych ludzi, często proletariackiego pochodzenia
  i codzienne realia, ale w gruncie rzeczy chodziło wyłącznie o uniwersalne przeżycia
  i problemy.

• Poetyckość rolą dominującą.

• Postacie nacechowane symboliką, ale ich życiem rządziło zdążające
  do dramatycznych rozwiązań przeznaczenie.

• Temat często planowanej ucieczki ale nie zrealizowanej.

• Często jest to kino eskapistyczne

• Scenografia- inspirowana nurtem ulicznym, pesymistyczna tonacja, tak samo zdjęcia

• Pejzaże przedmieść paryskich, biedne uliczki i obdrapane koszarowe domy były ulubionym tłem dla dramatów filmowych.

• Sprawy proste i zwyczajne nabierały poetyckich walorów, a widz w ciemnej sali kinowej szukał nie tylko interesującej fabuły, ale i licznych wzruszeń.

• Mężczyzna- przedmiot zainteresowania twórców

• Bohaterzy często oceniają swoją sytuację życiową ( autoanaliza, monolog wewnętrzny)

• Lata 30.- powstają od czasu do czasu filmy o Legii Cudzoziemskiej, 1933-1934 „Wielka gra” Feidera ( I film o Legii Cudzoziemskiej utrzymany w duchu realizmu poetyckiego)

• „ Ludzie za mgłą”; „ Hotel du Nord”; „ Brzask”- „trylogia fantastyki społecznej” wg. Jerzego Płażewskiego

• „ Brzask”- „stylistycznie najbardziej dostojny film realizmu poetyckiego”

• Twórcy tego okresu byli zainteresowani analizą psychologiczną, życiem wewnętrznym działających postaci.

• Fabuła służyła tylko za pretekst, by pokazać co tkwi „w środku” człowieka, by przekazać widzowi motywy i mechanizm działań bohaterów.